Yon jou, Lapen tap mache bò yon rivyè.
Iun tagon Kuniklo marŝis laŭ la riverbordo.
Ipo te la tou, li tap flannen enpi li tap chache bèl zèb vèt.
Hipo ankaŭ estis tie, kie li promenis kaj manĝis iom da bongusta verda herbo.
Ipo pat wè Lapen, li mache sou pye li san’l pa konnen. Lapen tonbe rele “Anmwey Ipo ! Ou pa wè ou fèk pile’m?”
Hipo ne vidis ke Kuniklo estis tie kaj ŝi senintence paŝis sur la piedo de Kuniklo. Kuniklo ekkriis al Hipo, “Vi, Hipaĉo! Ĉu vi ne vidis ke vi paŝas sur mia piedo?”
Ipo eskize li bò kote Lapen. Li di li “Eskize’m, mwen pate wè ou, tanpri padonnen’m!” Men, Lapen pa koute’l, li tonbe rele pifò “Ou fè eskprè! Yon jou, wap wè! Wap peye sa a!”
Hipo pardonpetis al Kuniklo, “Mi tre bedaŭras. Mi ne vidis vin. Mi petas vian pardonon!” Sed Kuniklo ne volis aŭskulti kaj li kriis al Hipo, “Vi faris tion intence! Iutage vi vidos! Vi pagos!”
Lapen ale jwenn dife pou’l di li, “Ale mete dife sou Ipo lè li soti nan dlo a pou’l manje zèb … Li pile’m!” Dife an reponn, “Pa gen pwoblèm Lapen, zanmi mwen, mwen pral fè sa ou mande mwen la a”.
Kuniklo iris trovi Fajron kaj diris, “Iru kaj bruligu Hipon, kiam ŝi elvenis de la akvo por manĝi herbon. Ŝi paŝis sur min!” Fajro respondis, “Neniu problemo, Kuniklo, mia amiko. Mi laŭ via demando faros.”
Yon lòt lè, Ipo tap manje zèb byen lwen bò rivyè a. Dife pete Woush!” enpi gwo flanm kòmanse boule plim Ipo.
Poste Hipo estis manĝante herbon malproksime de la rivero, kiam, “Vus!” Fajro ekflamiĝis. La flamoj ekbruligis la hararon de Hipo.
Ipo pete kriye, li kouri nan dlo a. Tout plim sou tèt li te gen tan boule. Ipo kontinye kriye, “tout plim tèt mwen boule nan dife a! Bèl plim sa yo ‘!”
Hipo ekploris kaj kuris al la akvo. Ŝia hararo tute forbrulis per la fajro. Hipo senĉese kriis, “Mia hararo forbrulis en la fajro! Mia hararo estas forbrulinta! Mia bela hararo!”
Ipo pete kriye, li kouri nan dlo a. Tout plim sou tèt li te gen tan boule. Ipo kontinye kriye, “tout plim tèt mwen boule nan dife a! Bèl plim sa yo ‘!”
Kuniklo ĝojis ke la hararo de Hipo estais forbrulinta. Kaj ĝis nun, pro timo de fajro, la hipopotamoj neniam iras malproksime de la akvo.