Kale-kale nthawi ina, kunali banja lina lokondwera.
Iam estis feliĉa familio.
Sanali kuyambana. Anali kuthandiza makolo ao panyumba ndi kumunda.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Koma sanaloredwe kupita pafupi ndi moto.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Anali kucita nchito yonse usiku. Cifukwa anapandidwa ndi chikonga.
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Koma mnyamata umodzi anali kufunitsitsa kuyenda mdzuwa.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Tsiku lina, kufunitsitsa kwake kunakula kwambiri. Abale ace anamucenjeza…
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Koma anacedwa! Anasungunuka mudzuwa lotentha kwambiri.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Ana aphula sanakondwele poona m’bale wao asungunika.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Koma anapangana zocita. Anaumba kambalame kucoka kuphula wa m’bale wao.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Anapereka m’bale wao mbalame pamwamba pa phiri.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Pamene dzuwa inakwera, kambalame kanauluka ndikuimba m’dzuwa ya m’mamawa.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.