Tsiku limodzi, Kalulu analikuyenda mumbali mwamtsinje.
Iun tagon Kuniklo marŝis laŭ la riverbordo.
Mvuwu naye analiko kusowera, kuyenda-yenda ndi kudya mauzi.
Hipo ankaŭ estis tie, kie li promenis kaj manĝis iom da bongusta verda herbo.
Mvuwu sanaone kuti kalulu naye alipo ndiponso mosadziwa, anadyaka pakwendo yakalulu. Kalulu anayamba kupunda nakukalipila Mvuwu, “Iwe Mvuwu! suona kuti wanidyaka pakwendo?”
Hipo ne vidis ke Kuniklo estis tie kaj ŝi senintence paŝis sur la piedo de Kuniklo. Kuniklo ekkriis al Hipo, “Vi, Hipaĉo! Ĉu vi ne vidis ke vi paŝas sur mia piedo?”
Mvuwu anaphepetsa kwa kalulu “Phepani. Sindinakuoneni. Mundikhululukile!” Koma kalulu sana mvera phepetso nakalipila Mvuwu “Iwe wacitila dala! Tsiku limodzi uzaona ndizabwezera!”
Hipo pardonpetis al Kuniklo, “Mi tre bedaŭras. Mi ne vidis vin. Mi petas vian pardonon!” Sed Kuniklo ne volis aŭskulti kaj li kriis al Hipo, “Vi faris tion intence! Iutage vi vidos! Vi pagos!”
Kalulu anayenda kusakila moto ndiponso anati “Yenda, kamushoke Mvuwu akacoka mumanzi pakudya mauzu. Anandidyaka!” Moto unayankha, “Palibe bvuto kalulu munzanga. Ndizacita motere”.
Kuniklo iris trovi Fajron kaj diris, “Iru kaj bruligu Hipon, kiam ŝi elvenis de la akvo por manĝi herbon. Ŝi paŝis sur min!” Fajro respondis, “Neniu problemo, Kuniklo, mia amiko. Mi laŭ via demando faros.”
Pambuyo pache, Mvuwu analikudya mauzu patali ndi manzi pamene “whoosh!” moto unayamba. Moto unayamba kushoka sisi la Mvuwu.
Poste Hipo estis manĝante herbon malproksime de la rivero, kiam, “Vus!” Fajro ekflamiĝis. La flamoj ekbruligis la hararon de Hipo.
Mvuwu anayamba kulila nakuthamangila mumanzi. Sisi lake lonse linapya ndi moto. Mvuwu anapitiliza kulira, “Sisi langa lapya ku moto! Sisi langa lonse layenda! Sisi langa labwino!”
Hipo ekploris kaj kuris al la akvo. Ŝia hararo tute forbrulis per la fajro. Hipo senĉese kriis, “Mia hararo forbrulis en la fajro! Mia hararo estas forbrulinta! Mia bela hararo!”
Kalulu anakondwela kuwona sisi la Mvuwu lapya. Nipaka lelo, kuyopa moto, Mvuwu samayenda kutali ndi manzi.
Kuniklo ĝojis ke la hararo de Hipo estais forbrulinta. Kaj ĝis nun, pro timo de fajro, la hipopotamoj neniam iras malproksime de la akvo.
Basilio Gimo, David Ker
Carol Liddiment
Sitwe Benson Mkandawire
Christine Mwanza
njanĝa
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
