Nan tan lontan te gen yon fanmi ki tap viv ak kè kontan.
Iam estis feliĉa familio.
Yo pa te janm goumen yonn ak lòt. Yo te ede paran yo nan kay la ak nan jaden an.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Men, yo pa te gen dwa ale twò pre dife.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Yo te fè tout travay sa yo nan lannwit paske yo te fèt ak lasi!
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Men yonn nan ti gason yo te anvi wè limyè solèy la.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Yon jou anvi sa a te gwo anpil. Frè li avèti’l …
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Men, li te twò ta! Li fonn nan solèy cho a.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Timoun yo te si tèlman tris lè yo wè yo frè ap fonn.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Yo fè yon plan. Yo pran lasi, yo fonn lasi a enpi yo fè’l tounen yon zwazo.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Yo mennen frè zwazo yo sou tèt yon mòn wo.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Lè solèy la leve, zwazo an vole pandan l’ap chante nan limyè maten an.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
ACE Haiti-University of Notre Dame USA
kreola (haitia)
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
