Kiam la vento blovis, forĵetitaj paperpecoj pendiĝis sur la arboj kaj la bariloj.
Dadka waxaa jarjaray dhalooyin jajaban kuwaa oo loo tuuray si taxadar la’aan ah.
Homoj tranĉis sin per rompitaj vitropecoj, kiujn aliuloj ĵetis senatente.
Kadib hal maalin, tuubada ayaa biyo la’aan laga dhigay weelashanadana faaruq bey ahaayeen.
Tiam, unu tagon, la krano sekiĝis kaj niaj akvujoj malpleniĝis.
Aabahay ayaa guri guri ugu tagay asagoo waydiinayo dadka in ay ka qayb galaan shirka tuulada.
Mia patro marŝis de unu domo al alia kaj petis homojn ĉeesti vilaĝan kunvenon.
Dadka waxay iskugu soo urureen geed wayna hoostiisa wayna dhagaysteen.
Homoj kunvenis sub granda arbo kaj aŭskultis.
Aabahay ayaa istaagay waxuuna yidhi, “Waxaan u baahanahay in aan wada shaqayno si aan u xallino dhibaatooyinkeena.”
Mia patro ekstaris kaj diris, “Ni devas kunlabori por solvi niajn problemojn.”
Juma oo sideed jir ah, oo kufadhiyo jirridda geedka ayaa ku qeyliyay, “Waan kaa caawin karaa nadiifinta.”
Okjara Juma, kiu sidis sur trunko de arbo, ekkriis, “Mi povas helpi purigi.”
Haweeney ayaa tiri, “Dumarka way igu soo biiri karaan si ay u beeraan cuntada.”
Unu virino diris, “La virinoj povas aliĝi kun mi por kreskigi manĝaĵon.”
Ninkale ayaa istaagay oo na yidhi, “Raggu waxa ay qodi doonaan ceel.”
Alia viro stariĝis kaj diris, “La viroj fosos puton.”
Dhammaanteen waxaan ku dhawaaqnay, “Waan ku qasbanahay in aan badelno nolosheena.” Maalintaas laga bilaabo waxaan ka wada shaqeynay inaan xallino dhibaatooyinkeena.
Ni ĉiuj ekkriis unuvoĉe, “Ni devas ŝanĝi niajn vivojn.” Ekde tiam, ni kunlaboris por solvi niajn problemojn.
