Gaftokko, hilletin laga cinaa deemite.
Iun tagon Kuniklo marŝis laŭ la riverbordo.
Roobiins achuma ture, margaa marariisaa bareda nyaachu dhaqee.
Hipo ankaŭ estis tie, kie li promenis kaj manĝis iom da bongusta verda herbo.
Roobiin akka heleetiin achi jirtu hinbekinee tasa mila ishee irra ejetee. Heleetin boyuu claqabdee, “Ati Roobii akka miila kiyyarra dhaabate hinagartu?”
Hipo ne vidis ke Kuniklo estis tie kaj ŝi senintence paŝis sur la piedo de Kuniklo. Kuniklo ekkriis al Hipo, “Vi, Hipaĉo! Ĉu vi ne vidis ke vi paŝas sur mia piedo?”
Roobiin dhifaatam hileeti gafatee, “Ani bayeen gadde. Sin’agarre ture. Adaara nafdhisii!” Hileettin kana otto hindhagahin Roobiiti akkan jette eyyite.” Beekka akkan gotee! Gaftokko gatii isaa nikafalta!”
Hipo pardonpetis al Kuniklo, “Mi tre bedaŭras. Mi ne vidis vin. Mi petas vian pardonon!” Sed Kuniklo ne volis aŭskulti kaj li kriis al Hipo, “Vi faris tion intence! Iutage vi vidos! Vi pagos!”
Hileetiin ibddaa barbaacha dhaqxee akkan jette ibbidaan, “Deemi, yeroo Roobiin bishaan kessaa baate margaa dheedu deemitu gubbi. Milaa koo gubba dhaabate!” Ibbdis akkan jedhe, “Rakkoon hinjiru, Hileeti hiriyaa koo. Akkuma ati jetteh godha.”
Kuniklo iris trovi Fajron kaj diris, “Iru kaj bruligu Hipon, kiam ŝi elvenis de la akvo por manĝi herbon. Ŝi paŝis sur min!” Fajro respondis, “Neniu problemo, Kuniklo, mia amiko. Mi laŭ via demando faros.”
Boddee, Roobiin margaa laga fagooti dheeda yeroo ibbiddi “wuussh!” qabate. Ibbiddichis refeensa Roobii gubuu calqabae.
Poste Hipo estis manĝante herbon malproksime de la rivero, kiam, “Vus!” Fajro ekflamiĝis. La flamoj ekbruligis la hararon de Hipo.
Roobiin bowuu calqabadee garaa bishaani figide. Rifeense ishee hunduu ibbiddan gubbate. Roobiin akkan jette, “Rifeensi koo ibbidda kanaan gubbate!Rifeense koo tokko hinhafnee! Rifeense bareedan koo!”
Hipo ekploris kaj kuris al la akvo. Ŝia hararo tute forbrulis per la fajro. Hipo senĉese kriis, “Mia hararo forbrulis en la fajro! Mia hararo estas forbrulinta! Mia bela hararo!”
Rifeense Roobii waangubateef hileetin bayee gammadde. Hammaa hardhaatu Roobiin sodaa ibbiddatif jedhe bishaan irraa hinfagaatu.
Kuniklo ĝojis ke la hararo de Hipo estais forbrulinta. Kaj ĝis nun, pro timo de fajro, la hipopotamoj neniam iras malproksime de la akvo.
Basilio Gimo, David Ker
Carol Liddiment
Demoze Degefa
oroma
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
