Isheen kuni Halayi dha. Umriin ishee wagga torba. Hikkan maqaa ishee’ nama gameti’ jechuudah afaan isheetin, Lubukusu dhan.
Jen Khalai. Ŝi havas sep jarojn. Ŝia nomo signifas “la bonulo” en ŝia lingvo, la lubukusa.
Halayi hirbaa kaate burtukaanati dubbati. “Mukaa burtukanaa adaraa kee dafii gudadhuu ijaa mi’aawa nukenni.”
Khalai vekiĝas kaj parolas al la oranĝujo. “Oranĝujo, mi petas, kresku granda kaj donu al ni multe da maturaj oranĝoj.”
Halayin gara mana barnoota nideemiti. otuma deemitu margaatti akkan jette dubbate, “Adara margan dafii gudadhuu oto hingogin turi.”
Khalai piediras al la lernejo. Survoje ŝi parolas al la herbo. “Herbo, mi petas, kresku verda kaj ne sekiĝu.”
Halayin hababoo didaa bira dabarte. “Adara hababowaan bayee darara akkan mataa ko gubbaa isin ka’au.”
Khalai preterpasas sovaĝajn florojn. Floroj, mi petas, daŭre floru, tiel ke mi povos meti vin en mian hararon.
Mana barnoota kessati, Halayin mukkenti dubbati. “Adara kessan dafaati damee guddaa basaa akkaa isin jala tenyee dubifnu.”
En la lernejo Khalai parolas al la arbo en la centro de la korto. “Arbo, mi petas, kreskigu grandajn branĉojn, tiel ke ni povas legi sub via ombro.”
Halayi mukken balbala gubbatin jiranti dubbatee. “Adara dafa gudadhati namoota ala dhufan nurra qabaa.”
Khalai parolas al la arbedo, kiu ĉirkaŭas ŝian lernejon. “Mi petas, kresku forta kaj haltigu la malbonulojn enveni.”
Yeroo Halayi gara mana deebitu, mukaa burtukaana ilalti. “Firrin kee hinbilchanee?” jette gafati.
Kiam Khalai revenas hejmen de la lernejo, ŝi vizitas la oranĝujon. “Ĉu viaj oranĝoj jam estas maturaj?” demandas Khalai.
Burtukanni kun hinbilchanee, jette Halayin. “Muka burtukana bor walarginaa” jette Halayin. “Akka tasa firii bilchate nafkennita ta’a!”
“La oranĝoj estas ankoraŭ verdaj,” Khalai suspiras. “Mi morgaŭ revidos vin, oranĝujo,” Khalai diras. “Eble tiam vi havos maturan oranĝon por mi!”
Ursula Nafula
Jesse Pietersen
Demoze Degefa
oroma
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
