어느 날, 엄마가 과일은 많이 가져오셨어요.
Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
“과일을 언제 먹을 수 있어요?” 우리는 물어요. “우린 과일을 오늘 밤에 먹을거야,” 엄마가 말씀하세요.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
내 동생 라힘은 욕심쟁이에요. 모든 과일을 맛봐요. 많이 먹어요.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
“라힘 형이 한 짓을 보세요!” 우리 작은 남동생이 외쳐요. “라힘은 못되고 이기적이에요,” 내가 말해요.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
엄마는 라힘에게 화가 나셨어요.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
우린 라힘에게 화가 났어요. 하지만 라힘은 미안해하지 않아요.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
“라힘을 벌주지 않으실 거에요?” 작은 남동생이 여쭤보아요.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“라힘, 넌 곧 미안하게 될거야,” 엄마가 경고하셨어요.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
라힘은 아프기 시작해요.
Rahim eksentas sin malbona.
“제 배가 너무 아파요,” 라힘이 속삭여요.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
엄마는 이럴 줄 아셨어요. 과일이 라힘을 벌주고 있어요!
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
나중에, 라힘이 우리에게 사과해요. “난 다신 절대 욕심 부리지 않을게,” 하고 약속해요. 그리고 우린 모두 그를 믿어요.
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.
