ئەمە خاڵایه. ئەو تەمەنی حەوت ساڵە. وشەی خاڵای به زمانی ئه‌و “لوبوکوسو” واتە: “كەسێكی باش.”
Jen Khalai. Ŝi havas sep jarojn. Ŝia nomo signifas “la bonulo” en ŝia lingvo, la lubukusa.
خاڵای لە خەو هەڵدەستێ و لەگەڵ دارپڕتەقاڵەكە قسە دەكات: “تكایە داری پرتەقاڵ باش گەورە بە و پڕتەقاڵی زۆری پێگەییومان بدەیە.”
Khalai vekiĝas kaj parolas al la oranĝujo. “Oranĝujo, mi petas, kresku granda kaj donu al ni multe da maturaj oranĝoj.”
خاڵای بۆ قوتابخانە دەچێت. لە ڕێگادا لەگەڵ گژوگیاكان قسە دەكات: “تكایە گژوگیاكان، سەوزتر بن و وشك مەبن.”
Khalai piediras al la lernejo. Survoje ŝi parolas al la herbo. “Herbo, mi petas, kresku verda kaj ne sekiĝu.”
خاڵای بە لای گوڵە خۆڕسکه‌کاندا تێدەپەڕێ: “تكایە گوڵەكان، هەمیشە خونچە بدەن بۆ ئەوەی من ئێوە لە قژم بدەم.”
Khalai preterpasas sovaĝajn florojn. Floroj, mi petas, daŭre floru, tiel ke mi povos meti vin en mian hararon.
لە قوتابخانەش، خاڵای لەگەڵ داره‌که‌ی ناوەڕاستی حەوەشەی قوتابخانەكەیان قسە دەكات: “تكایە داره‌که، لقی گەورە دروست بكە بۆ ئەوەی ئێمە بتوانین لەژێر سێبەرەكەتدا بخوێنینەوە.”
En la lernejo Khalai parolas al la arbo en la centro de la korto. “Arbo, mi petas, kreskigu grandajn branĉojn, tiel ke ni povas legi sub via ombro.”
خاڵای لەگەڵ دارپەرژینی قوتابخانەکەی قسە دەكات: “تكایە، زۆر گەورە بەو ڕێگە لە هاتنە ژوورەوەی كەسانی نه‌خوازراو بگرە.”
Khalai parolas al la arbedo, kiu ĉirkaŭas ŝian lernejon. “Mi petas, kresku forta kaj haltigu la malbonulojn enveni.”
کاتێک خاڵای لە قوتابخانە دێتەوە، سەردانی دارپڕتەقاڵەكە دەكات. خاڵای لێی دەپرسێ: “ئەرێ ئێستا پڕتەقاڵەكانت پێ گەییون؟”
Kiam Khalai revenas hejmen de la lernejo, ŝi vizitas la oranĝujon. “Ĉu viaj oranĝoj jam estas maturaj?” demandas Khalai.
خاڵای ئاهێك هەڵدەكێشێ و دەڵێ: هێشتاش پڕتەقاڵەكان هه‌ر سه‌وزن. خاڵای دەڵێ: “دار پڕتەقاڵ، بەیانی یەكتر دەبینینەوە، لە وانەیە ئەوكات تۆ پڕتەقاڵێكی پێگەییوت هەبێ بۆ من!”
“La oranĝoj estas ankoraŭ verdaj,” Khalai suspiras. “Mi morgaŭ revidos vin, oranĝujo,” Khalai diras. “Eble tiam vi havos maturan oranĝon por mi!”
Ursula Nafula
Jesse Pietersen
Agri Afshin
kurda (sorani)
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
