སྔོན་མ་སྔོན་མ་ཞིག་ལ། ས་ཆ་ཞིག་ན་འཚོ་བ་སྐྱིད་པོར་ཡོད་པའི་ཁྱིམ་ཚང་ཞིག་ཡོད་པ་རེད།
Iam estis feliĉa familio.
ཁོང་ཚོས་ནང་འཛིང་རྩ་བ་ནས་བྱས་མྱོང་མེད་ལ།། ཁོང་ཚོས་ཕ་མ་གཉིས་ཀར་ནང་ལས་དང་ཞིང་ལས་ཐད་ལ་རོགས་པ་བྱས་པ་རེད།
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
ཡིན་ན་ཡང་། ཁོང་ཚོ་མེའི་འགྲམ་དུ་འགྲོ་ཆོག་གི་ཡོད་མ་རེད།
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
ལས་ཀ་ཚང་མ་མཚན་ལ་བྱས་དགོས་གི་ཡོད་རེད། གང་ཡིན་ཟེར་ན། ཁོང་ཚོའི་གཟུགས་པོ་ནི་ལ་ཆ་ཡིས་གྲུབ་ཡོད་པ་རེད།
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
ཡིན་ན་ཡང་། བུ་གཅིག་ནི་ཕྱིར་ཉི་མའི་ནང་ལ་འགྲོ་འདོད་ཆེན་པོ་བྱུང་།
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
ཉིན་གཅིག་ཁོ་རང་ལ་སེམས་ཀྱིས་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་འགྲོ་འདོད་ཆེན་པོ་ཞིག་སྐྱེས། བུ་སྦུན་ཚོས་ཁོར་ཉེན་བརྡ་བཏང་བ་རེད།
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
ཡིན་ན་ཡང་དེ་ཕྱི་དྲག་པ་རེད། ཁོ་ནི་ཉི་མའི་དྲོད་ཀྱི་ནང་དུ་བཞུར་པ་རེད།
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
བུ་སྤུན་ཚོས་སོ་སོའི་སྤུན་ཞིག་བཞུར་སོང་བ་མཐོང་པས་སེམས་པ་ཧ་ཅང་སྐྱོ།
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
ཡིན་ན་ཡང་། ད་ཁོང་ཚོས་འཆར་གཞི་ཞིག་བཏིང་བ་རེད། ཁོང་ཚོས་བཞུས་ཟིན་པའི་ལ་ཆ་དེ་རྡོག་རྡོག་བྱས་ནས་བྱ་གཟུགས་ཤིག་བཟོས་པ་རེད།
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
ཁོང་ཚོས་བྱ་གཟུགས་ཀྱི་ལ་ཆ་དེ་རི་མགོར་ཁྱེར་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
ཞོགས་པར་ཉི་མ་ཤར་ཡོང་པའི་སྐབས། ཁོས་བྱ་སྐད་སྙན་མོ་སྒྲོག་བཞིན་ནམ་མཁར་འཕུར་ཕྱིན་པ་རེད།
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.