འདི་ཀཱ་ལཱ་ཡི་དང་མོ་ལོ་བདུན་རེད། མོ་རང་གི་ཡུལ་སྐད་ལཱོ་བྷུ་ཀུ་སུ་ཞེས་པ་དེའི་ནང་ཀཱ་ལཱ་ཡིའི་ནང་དོན་ནི་བཟང་མོ་ཡིན།
Jen Khalai. Ŝi havas sep jarojn. Ŝia nomo signifas “la bonulo” en ŝia lingvo, la lubukusa.
ཀཱ་ལཱ་ཡི་ཡར་ལངས་ནས་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོ་ལ། སྐུ་མཁྱེན་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོ། ཡར་ཆེན་པོར་སྐྱེས་རྗེས་ང་ཚོར་ཚ་ལུ་མ་སྨིན་པ་མང་པོ་གནང་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai vekiĝas kaj parolas al la oranĝujo. “Oranĝujo, mi petas, kresku granda kaj donu al ni multe da maturaj oranĝoj.”
ཀཱ་ལཱ་ཡི་སློབ་གྲྭར་གོམ་པ་རྒྱབ་ནས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། མོ་རང་འགྲོ་ཞོར་ལ་ལམ་གྱི་རྩྭར། སྐུ་མཁྱེན། རྩྭ་ལགས། ལྗང་མདོག་ཅན་ཞིག་ཏུ་སྐྱེས་ཏེ་མ་སྐམ་པར་བྱེད་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai piediras al la lernejo. Survoje ŝi parolas al la herbo. “Herbo, mi petas, kresku verda kaj ne sekiĝu.”
ཀཱ་ལཱ་ཡི་མེ་ཏོག་གི་འགྲམ་ནས་འགྲོ་ཞོར་ལ། མེ་ཏོག་ལགས། ཡག་པོར་བཞད་རོགས། དེ་ལྟར་བཞད་པ་ཡིན་ན་ཁྱེད་རང་ངའི་སྐྲ་གསེང་དུ་འཛུགས་ཆོག་གི་རེད་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai preterpasas sovaĝajn florojn. Floroj, mi petas, daŭre floru, tiel ke mi povos meti vin en mian hararon.
སློབ་གྲྭའི་ར་སྐོར་དཀྱིལ་གྱི་སྡོང་པོ་དེར་ཡང་ཀཱ་ལཱེ་ཡིས། སྐུ་མཁྱེན་སྡོང་པོ། ཡལ་ག་ཆེན་པོ་སྐྱེས་ཤིག དེ་ལྟར་བྱུང་ན་ཁྱེད་ཀྱི་གྲིབ་མའི་འོག་ནས་ང་ཚོས་དེབ་ཀློག་ནས་བསྡད་ཐུབ་གི་རེད་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
En la lernejo Khalai parolas al la arbo en la centro de la korto. “Arbo, mi petas, kreskigu grandajn branĉojn, tiel ke ni povas legi sub via ombro.”
སློབ་གྲྭའི་ཉེ་འདབས་ཀྱི་ཤིང་ཕྲན་ར་བར་ཀཱ་ལཱེ་ཡིས། མཁྲེགས་པོར་སྐྱེ་སྟེ་མི་ངན་པ་ཚོ་འདིའི་ནང་ལ་འཛུལ་མ་འཇུག་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai parolas al la arbedo, kiu ĉirkaŭas ŝian lernejon. “Mi petas, kresku forta kaj haltigu la malbonulojn enveni.”
ཀཱ་ལཱ་ཡི་སློབ་གྲྭ་ནས་ཁྱིམ་དུ་ཕྱིར་ལོག་སྐབས་མོ་རང་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོའི་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཕྱིན་ནས། ཁྱེད་རང་གི་ཚ་ལུ་མ་དེ་ཚོ་སྨིན་ཡོད་དམ་ཞེས་འདྲི་གི་ཡོད།
Kiam Khalai revenas hejmen de la lernejo, ŝi vizitas la oranĝujon. “Ĉu viaj oranĝoj jam estas maturaj?” demandas Khalai.
ཀཱ་ལཱེ་ཡི་ཡིས་དབུགས་རིང་ཞིག་གཏོང་བཞིན། ཚ་ལུ་མ་འདི་ཚོ་ད་དུང་ལྗང་ཁུ་རེད་འདུག་ཅེས་ལབ་པ་དང། སང་ཉིན་མཇལ་ཡོང་། དེ་དུས་ཁྱེད་རང་ཕལ་ཆེར་ངའི་ཆེད་དུ་སྨིན་ཡོད་ཀྱི་རེད་ཅེས་བཤད།
“La oranĝoj estas ankoraŭ verdaj,” Khalai suspiras. “Mi morgaŭ revidos vin, oranĝujo,” Khalai diras. “Eble tiam vi havos maturan oranĝon por mi!”