Ubushiku bumo ulucelo Vusi balimwitile kuli ba nakulu, “Vusi, napapata twala ilini ili ku bafyashi bobe. Balefwaya ukupanga keke iyikalamba iya pa bwinga bwakwa nkashi yobe.”
Frue iun matenon la avino de Vusi vokis lin, “Vusi, bonvolu porti tiun ĉi ovon al viaj gepatroj. Ili volas fari grandan kukon por la edziniĝo de via fratino.”
Survoje al siaj gepatroj Vusi renkontis du knabojn kiuj kolektis fruktojn. Unu el la knaboj ekprenis la ovon de Vusi kaj pafis ĝin al arbo. La ovo rompiĝis.
“Finshi wacita?” Vusi ali lilile. ” Ilini lilya lyaciba lya keke. Keke yaciba yapa bwinga bwakwa nkashi yandi. Finshi nkashi yandi alalanda nga takwabe keke ya bwinga.?
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu ovo estis por kuko. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Kion diros mia fratino, se ne estos geedziĝa kuko?”
La knaboj tre bedaŭris ke ili mokis Vusi. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen bastono por via fratino,” unu el ili diris. Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Survoje li renkontis du virojn kiuj konstruis domon. “Ĉu ni povas uzi tiun fortan bastonon?” demandis unu el ili. Sed la bastono ne estis sufiĉe forta, kaj ĝi rompiĝis.
“Finshi wacita?” Vusi ali lilile. “Ico icimuti caciba bupe bwakwa nkashi yandi. Abatola ama fuluti ebacimpela icimuti pantu ba citoba ilini lya keke. Keke yaciba yapa bwinga bwakwa nkashi yandi. Nomba tapali ilini, tapali keke, elyo tapali na ubupe. Finshi nkashi yandi alalanda?
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu bastono estis donaco por mia fratino. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
La konstruistoj tre bedaŭris ke ili rompis la bastonon. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen iom da tegmenta pajlo por via fratino,” diris unu el ili. Kaj do Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Survoje Vusi renkontis bieniston kaj bovinon. “Kia bongusta pajlo, ĉu mi rajtas manĝeti iomete?” demandis la bovino. Sed la pajlo estis tiel bongusta, ke la bovino manĝis ĉiom!
“Finshi wacita?” Vusi ali lilile. “Ifyani ifyo fyaciba bupe bwakwa nkashi yandi. Bakakula bacimpela ifyani pantu ba cikontola icimuti icacifuma ku batola amafuluti. Abatola amafuluti ba cimpela icimuti pantu bacitoba ilini lya keke yakwa nkashi yandi. Keke yaciba yapa bwinga bwakwa nkashi yandi. Nomba tapali ilini, tapali keke, elyo tapali na ubupe. Finshi nkashi yandi alalanda?
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi? “Tiu pajlo estis donaco por mia fratino. La konstruistoj donis la pajlon al mi, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko de mia fratino. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Ing’ombe yali lomba ubwelelo pali bu kaitemwe. Umulimi ali sumina ukuti ing’ombe iye na Vusi nga ubupe bwakwa nkashi yakwe. Efyo Vusi akonkenyepo.
La bovino tre bedaŭris ke ŝi tiel avidis. La bienisto konsentis ke la bovino iru kun Vusi kiel donaco por lia fratino. Kaj Vusi pluiris sur la vojo.
Lelo ingo’mbe yalibutwike ukubwelela kuli shibulimi panshita ya cakulya ca mulalilo. Na Vusi alilubile pa bulendo bwakwe. Afikile ku bwinga bwakwa nkashi yakwe ubushiku sana. Abeni baitile ninshi nabatampa na ukulya.
Sed la bovino rekuris al la bienisto je horo vespermanĝa. Kaj Vusi perdiĝis dum sia vojaĝo. Li alvenis tre malfrue por la geedziĝo de sia fratino. La gastoj jam estis manĝantaj.
“Nalacita shani?” Vusi ali lilile. “lIya ing’ombe iyi butwike yali ya bupe, pa fyani bakakula bampele. Bakakula bacimpela ifyani pantu ba cikontola icimuti ica cifuma ku batola ama fuluti. Abatola ama fuluti ba cimpela icimuti pantu ba citoba ilini lya keke. Keke yaciba yapa bwinga. Nomba tapali ilini, tapali keke, elyo tapali na ubupe.”
“Kion mi faru?” ekkriis Vusi. “La bovino kiu forkuris estis donaco, kompense pro la pajlo, kiun donis al mi la konstruistoj. La konstruistoj donis al mi la pajlon, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis al mi la bastonon, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco.”
La fratino de Vusi pensis iomete, tiam ŝi diris, “Vusi, mia frato, ne vere gravas al mi la donacoj. Eĉ ne la kuko! Ni ĉiuj estas kune ĉi tie, do mi ĝojas. Nun surmetu viajn bonajn vestaĵojn, kaj ni festu tiun ĉi tagon!” Kaj do Vusi tion faris.
Nina Orange
Wiehan de Jager
AGNES CHIBAMBA
bemba
4-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
