Kale saana, abakashana batatu baile mu kuteeba inkuni.
Antaŭ longa tempo tri knabinoj eliris por kolekti brullignon.
Ubo bushiku kwalikabile saana, efyo baile ku mumana mu koowa. Baaleyangala, baleesabaula ameenshi no koowa.
Varmegis, do ili iris malsupren al la rivero por naĝi. Ili ludis kaj ŝprucis kaj naĝis en la akvo.
Basuka bamona ukuti bwaila. Baendeshe ukubwelela ku mushi.
Subite ili ekkonsciis ke estas jam malfrue. Ili rapidis hejmen al la vilaĝo.
Cilya bapalamina ku mushi, Nozibele aikete mu mukoshi. Asanga ukuti nalaba ubulungu bwamu mukoshi. Aapapeete abanankwe ati, “Napaapaata nshindikeniko!” Nomba abanankwe bamukanina abati naabwila.
Kiam ili preskaŭ alvenis hejmen, Nozibele metis sian manon sur la kolon. Ŝia kolĉeno estis forgesita! “Mi petas, revenu kun mi!” ŝi petis siajn amikojn. Sed ŝiaj amikoj diris ke estis jam tro malfrue.
Nozibele epakubwekelamo ku mumana eka. Asanga ubulungu asenda atampa no kubwelela ku ŋanda. Nomba aaluba pantu kwalifiitile.
Do Nozibele reiris sola al la rivero. Ŝi trovis la kolĉenon kaj rapidis hejmen. Sed ŝi perdiĝis en la mallumo.
Akatalamukila, aamwene ulubuto ulwalefuma mu kayanda. Aendesha ukuyako no kuya konkonsha pa ciibi.
Malproksime ŝi vidis lumon el kabano. Ŝi rapidis al ĝi kaj frapis je la pordo.
Nozibele camupapwishe nganshi pa kumona Imbwa eyaisula iciibi no kumwipusha aiti, “Finshi ulefwaya?” Nozibele nao ati, “Ninduba, ndefwaya apo ningasendama.” Imbwa aiti, “Ingila nga teifyo naalakusuma!” Nozibele epakwingila.
Surprize al ŝi, hundo malfermis la pordon kaj diris, “Kion vi volas?” “Mi perdiĝas kaj bezonas lokon por dormi,” diris Nozibele. “Eniru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele eniris.
Tiam la hundo diris, “Kuiru por mi!” “Sed mi neniam kuiris por hundo antaŭe,” ŝi respondis. “Kuiru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele kuiris iom da manĝaĵo por la hundo.
Tiam la hundo diris, “Ordigu la liton por mi!” Nozibele respondis, “Mi neniam ordigis liton por hundo.” “Ordigu la liton, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele ordigis la liton.
Cila bushiku aaleipikila Imbwa no kuiwashisha. Ubushiku bumo Imbwa aiti, “Nozibele, leelo mfwile ukutandalila abanandi. Upyange iŋanda, wipike ifyakulya, no kuwasha ifyakufwala fyandi fyonse ilyo nshilabwela.”
Ĉiutage ŝi devis kuiri kaj balai kaj lavi por la hundo. Tiam, iun tagon, la hundo diris, “Nozibele, hodiaŭ mi devas viziti iujn amikojn. Balau la domon, kuiru la manĝaĵon kaj lavu miajn vestaĵojn antaŭ ol mi revenos.”
Cilyafye Imbwa yaaya, Nozibele anukwile umushishi utatu mu mutwe. Abiika umushishi umo panshi ya busanshi, umbi kunuma ya ciibi elyo umbi mwitanga. Elyo abutuka na maka yonse ukuya ku ŋanda.
Tuj kiam la hundo foriris, Nozibele prenis tri harojn de sia kapo. Ŝi metis unu haron sub la liton, unu malantaŭ la pordon kaj unu en la ĉirkaŭbarejon. Tiam ŝi kuris hejmen laŭeble plej rapide.
Kiam la hundo revenis, li serĉis Nozibele. “Nozibele, kie vi estas?” li kriis. “Mi estas ĉi tie, sub la lito,” diris la unua haro. “Mi estas ĉi tie, malantaŭ la pordo,” diris la dua haro. “Mi estas ĉi tie, en la ĉirkaŭbarejo,” diris la tria haro.
Imbwa yaishiba ukuti Nozibele naicenjesha naafyuka. Yaabutwike ulubilo ukuya ku mushi. Nomba bandume yakwa Nozibele baleilolela ne fimiti ifikulu. Efyo Imbwa yapilibwike no kubutuka kabili ukufuma apo tayatalile aimoneka na kabili.
Tiam ekkonsciis la hundo ke Nozibele trompis lin. Do li kuris kaj kuris la tutan vojon al la vilaĝo. Sed la fratoj de Nozibele atendis tie kun grandaj bastonoj. La hundo turnis sin kaj forkuris, kaj poste ĝi ne revidiĝis.
Tessa Welch
Wiehan de Jager
Sandra Mulesu
bemba
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
