Sakima faris multajn aferojn, kiujn aliaj sesjaraj knaboj ne faris. Ekzemple li povis sidi kun la pli aĝaj vilaĝanoj kaj diskuti gravajn aferojn.
Abafyashi bakwa Sakima baalebomba pa ng’anda yamukankaala. Baalefumapo kumaca nokubwela inshita yabushiku. Sakima aleshaala na nkashi yakwe
La gepatroj de Sakima laboris ĉe la domo de la riĉulo. Ili eliris la hejmon frumatene kaj revenis malfrue vespere. Sakima estis lasita kun sia fratineto.
Sakima aalitemenwe ukwimba inyimbo. Bushiku bumo ba nyina balimwipwishe, “Usambilila kwisa ishi nyimbo Sakima?”
Sakima ŝategis kanti kantojn. Iun tagon lia patrino demandis lin, “De kie eklernis vi tiujn ĉi kantojn, Sakima?”
Sakima ripondis, “Ili simple venas, patrino. Mi aŭdas ilin en mia kapo kaj tiam mi kantas.”
Sakima alitemenwe ukwimbila nkashi yakwe, maka maka nkashi yakwe ngaumfwa insala. Nkashi yakwe aalekutika Sakima ale imba ulwimbo atemenwe saana, ninshi ayamba ukuyisunsuntila ku ci unda ca lwimbo.
Sakima ŝatis kanti por sia fratineto, precipe se ŝi malsatis. Lia fratino aŭskultus lin kanti sian plej ŝatatan kanton. Ŝi kutimis svingiĝi laŭ la trankviliga melodio.
“Ĉu vi povas kanti ĝin ree kaj ree, Sakima?” lia fratino petis lin. Sakima do akceptis kaj kantis ĝin ree kaj ree.
Bushiku bumo lintu aba fyashi bakwe ba bwelele pa ng’anda, bafikile tondolo. Sakima aalishibe ukutiila pali ifilubene.
Iun vesperon, kiam liaj gepatroj revenis hejmen, ili tre silentis. Sakima sciis ke io ne ĝustas.
“Nindo ilubene ba mayo na ba tata?” efo ayipwishe. Sakima alisambilile ukutiila umwana wamukankaala aali luba. Umukankaala aali uwa cikonko nowabulanda.
“Kio ne ĝustas, patrino, patro?” Sakima demandis. Sakima sciĝis ke la filo de la riĉulo mankas. La viro estis tre malĝoja kaj soleca.
“Mi povas kanti por li. Li eble feliĉos denove,” Sakima diris al siaj gepatroj. Sed liaj gepatroj malakceptis lin. “Li estas tre riĉa. Vi nur estas blinda knabo. Ĉu vi kredas ke via kanto povos helpi lin?”
Sakima taanenwiike. Nkashi yakwe aalimwafwilishe. Atiile, “Inyimbo shakwa Sakima shilantalalika elyo ndi nensala.” Shi katalalika na umukankaala.
Tamen Sakima ne rezignis. Lia fratineto subtenis lin. Ŝi diris, “La kantoj de Sakima trankviligas min, kiam mi malsatas. Ili trankviligos ankaŭ la riĉulon.”
La laboristoj haltigis sian laboron. Ili aŭskultis la belan kanton de Sakima. Sed unu el la viroj diris, “Neniu povis konsoli la ĉefon. Ĉu tiu blinda knabo kredas ke li povas konsoli lin?”
Sakima alipwishishe ukwimba ulwimbo lwakwe nokupilibuka ati ambeko kumwabo. Nomba umukankaala alifumine panse nokutila “Napapata, imba nakabili.”
Sakima finis la kantadon kaj turniĝis por foriri. Sed la riĉulo rapidis eksteren kaj diris, “Mi petas, kantu denove.”
Ukutula Ubushiku bulya, abaume babili bafikile nabasenda umuntu pamacila. Ba sangile umwana wamukankaala napumwa nokushiiwa kumbali ya musebo.
Ĝuste tiumomente du viroj venis portante iun sur homportilo. Ili trovis la filon de la riĉulo batitan kaj forlasitan sur la flanko de la vojo.
Umukankaala aali uwa nsansa pakumona umwana wakwe nakabili. Aali lambwile Sakima pa kumutalalika kumutima. Asendele umwana wakwe na Sakima ku cipataala mukumona nga kuti Sakima amona nakabili.
La riĉulo tiel ĝojis revidi sian filon. Li rekompencis Sakima por konsili lin. Li kunprenis sian filon kaj Sakima al la malsanulejo por regajnigi la vidon al Sakima.
Ursula Nafula
Peris Wachuka
Felix Mwila
bemba
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
