Noong unang panahon, may isang masayang mag-anak.
Iam estis feliĉa familio.
Pawang mga lalaki ang mga anak at hindi sila kailanman nag-aaway. Tinutulungan nila ang kanilang magulang sa bukid at sa gawaing-bahay.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Malaya nilang nagagawa ang anuman, maliban sa isang bagay. Hindi sila maaaring lumapit sa apoy.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Sa gabi lamang sila nagtatrabaho dahil sila ay mga sera!
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Ngunit pinangarap ng isa na makita ang araw.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Isang umaga, hindi niya nalabanan ang matinding pag-aasam. Pinigilan siya ng kanyang mga kapatid…
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Subalit huli na ang lahat! Siya ay nalusaw na ng mainit na araw.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Labis na nalungkot ang mga batang sera sa nakitang dinanas ng kapatid.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Kaya gumawa sila ng paraan upang matupad ang kanyang pangarap. Sama sama nilang hinubog ang serang labi ng kapatid at ginawa itong ibon.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Dinala nila ang ibon sa tuktok ng bundok.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
At sabay ng pagsikat ng araw, lumipad ang ibon tungo sa liwanag ng araw, na may awit na taglay.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Arlene Avila
La Trinidad Mina
filipina
2-a nivelo
