Era uma vez uma família feliz.
Iam estis feliĉa familio.
Eles nunca brigavam um com o outro. Ajudavam seus pais em casa e no campo.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Mas estavam proibidos de chegar perto do fogo.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Eles tinha que fazer todo seus trabalhos durante a noite, porque eram feitos de cera.
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Mas um dos meninos desejava sair à luz do dia.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Um dia esse desejo estava muito forte. Seus irmãos o avisaram…
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Mas era tarde demais! Ele derreteu com o calor do sol.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
As crianças de cera ficaram muito tristes vendo seu irmão derretendo.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Mas tiveram um plano. Moldaram o pedaço de cera derretida em cima de um pássaro.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Levaram o irmão pássaro numa montanha bem alta.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
E quando o sol se levantou, ele saiu voando, cantando sob a luz da manhã.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Priscilla Freitas de Oliveira
Alfredo Ferreira
portugala
2-a nivelo
