Andiswa via os meninos jogarem futebol. Queria poder se juntar a eles. Perguntou para o treinador se podia praticar com eles.
Andiswa spektis la knabojn ludi futbalon. Ŝi deziris aliĝi al ili. Ŝi demandis al la trejnisto, ĉu ŝi rajtas ekzerci sin kun ili.
O treinador colocou sua mão em seus lábios. “Nessa escola, somente meninos podem jogar futebol,” disse.
La trejnisto metis la manojn sur la koksojn. “En ĉi tiu lernejo nur la knaboj permesas ludi futbalon,” li diris.
Os meninos falaram para ela ir jogar basquetebol. Diziam que basquetebol era para meninas e futebol era para meninos. Andiswa ficou triste.
La knaboj diris al ŝi, ke ŝi ludu retpilkon. Ili diris ke la retpilko estas por knabinoj, kaj futbalo estas por knaboj. Andiswa tre malĝojis.
No dia seguinte, a escola teve uma grande partida de futebol. O treinador estava preocupado porque o seu melhor jogador estava doente e não poderia jogar.
La sekvan tagon estis granda futballudo ĉe la lernejo. La trejnisto maltrankviliĝis, ĉar lia plej bona futbalisto estis malsana kaj ne povis ludi.
Andiswa correu até o treinador e implorou para poder jogar. O treinador não tinha muita certeza do que deveria fazer. Então, decidiu que Andiswa se juntasse ao time.
Andiswa kuris al la trejnisto kaj petis lin lasi ŝin ludi. La trejnisto ne certis, kion fari. Tiam li decidis ke Andiswa povus aliĝi al la teamo.
O jogo estava difícil. Ninguém tinha marcado nenhum gol até a metade do primeiro tempo.
La ludo estis malfacila. Neniu gajnis golon ĝis la ludomeza paŭzo.
Durante o segundo tempo, um dos meninos passou a bola para Andiswa. Ela se movimentou bem rápido em direção à trave. Chutou forte e marcou um gol.
Dum la dua duono de la matĉo, unu el la knaboj sendis la pilkon al Andiswa. Ŝi kuris rapide al la golejo. Ŝi forte piedbatis la pilkon kaj gajnis golon.
A multidão foi à loucura de alegria. A partir daquele dia, meninas estavam autorizadas a jogar futebol na escola.
La amaso freneziĝis per ĝojo. Ekde tiam, knabinoj ankaŭ permesis ludi futbalon ĉe la lernejo.