Subite ili ekkonsciis ke estas jam malfrue. Ili rapidis hejmen al la vilaĝo.
Pamene anali pafupi na nyumba, Nozibele anaika kwanja yake pakhosi. Anaiwala ndendele mwina mkanda wovala pakhosi. Anapempha anzace kuti abwelele kumtsinje kukatenga ndendele. Koma anzace anati kwafipa kwambiri.
Kiam ili preskaŭ alvenis hejmen, Nozibele metis sian manon sur la kolon. Ŝia kolĉeno estis forgesita! “Mi petas, revenu kun mi!” ŝi petis siajn amikojn. Sed ŝiaj amikoj diris ke estis jam tro malfrue.
Surprize al ŝi, hundo malfermis la pordon kaj diris, “Kion vi volas?” “Mi perdiĝas kaj bezonas lokon por dormi,” diris Nozibele. “Eniru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele eniris.
Galu inati, “Ndiphikile” “Sininaphikilepo galu mu umoyo wanga” anatelo Nozibele. “Phika, ngati suphika nizakuluma” Inatelo galu. Nozibele anaphika zakudya zagalu.
Tiam la hundo diris, “Kuiru por mi!” “Sed mi neniam kuiris por hundo antaŭe,” ŝi respondis. “Kuiru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele kuiris iom da manĝaĵo por la hundo.
Galu inati, “Ndikonzele pogona” Nozibele anati, “Sindinakonzelepo galu pogona mu umoyo wanga” “Ndikonzele pogona, ngati sundikonzela ndizakuluma” Inatelo galu. Nozibele anakonza pogona galu.
Tiam la hundo diris, “Ordigu la liton por mi!” Nozibele respondis, “Mi neniam ordigis liton por hundo.” “Ordigu la liton, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele ordigis la liton.
Ĉiutage ŝi devis kuiri kaj balai kaj lavi por la hundo. Tiam, iun tagon, la hundo diris, “Nozibele, hodiaŭ mi devas viziti iujn amikojn. Balau la domon, kuiru la manĝaĵon kaj lavu miajn vestaĵojn antaŭ ol mi revenos.”
Pamane galu inacoka cabe, Nozibele anacosa sisi litatu kucoka kumutu wake. Anaika sisi limodzi pansi pa bedi, yimodzi kumbuyo kwa citseko ndi ina mosungila ng’ombe. Ndiponso iye anathamangila kunyumba mwansanga.
Tuj kiam la hundo foriris, Nozibele prenis tri harojn de sia kapo. Ŝi metis unu haron sub la liton, unu malantaŭ la pordon kaj unu en la ĉirkaŭbarejon. Tiam ŝi kuris hejmen laŭeble plej rapide.
Pamene Galu inabwelera, inasakila Nozibele. “Nozibele ulikuti?” Anapunda galu. “Nilikuno kunyansi kwa bedi” Sisi loyamba linayankha. “Nilikuno kumbuyo kwa citseko” Sisi laciwiri linayankha. “Nilikuno kosungila ng’ombe” Sisi lacitatu linayankha.
Kiam la hundo revenis, li serĉis Nozibele. “Nozibele, kie vi estas?” li kriis. “Mi estas ĉi tie, sub la lito,” diris la unua haro. “Mi estas ĉi tie, malantaŭ la pordo,” diris la dua haro. “Mi estas ĉi tie, en la ĉirkaŭbarejo,” diris la tria haro.
Gulu inaziwa kuti Nozibele athawa. Gala anathamanga kuyenda kumunzi kwa Nozibele. Koma abale a Nozibele anali kuyembekeza ndi tumitengo tukulutukulu. Galu inabwelela nakuthawa ndiponso ikalibe kuonekelanso kucoka paja.
Tiam ekkonsciis la hundo ke Nozibele trompis lin. Do li kuris kaj kuris la tutan vojon al la vilaĝo. Sed la fratoj de Nozibele atendis tie kun grandaj bastonoj. La hundo turnis sin kaj forkuris, kaj poste ĝi ne revidiĝis.
Tessa Welch
Wiehan de Jager
Sitwe Benson Mkandawire
Christine Mwanza
njanĝa
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
