Subite ili ekkonsciis ke estas jam malfrue. Ili rapidis hejmen al la vilaĝo.
Pamene anali pafupi ndi kunyumba, Nozibele anaika dzanja lake pakhosi. Anaiwala ndendele yovala pakhosi. “Conde tiyeni tibwerele!” Anapempha anzace. Koma anzace anati kwafipa kwambiri.
Kiam ili preskaŭ alvenis hejmen, Nozibele metis sian manon sur la kolon. Ŝia kolĉeno estis forgesita! “Mi petas, revenu kun mi!” ŝi petis siajn amikojn. Sed ŝiaj amikoj diris ke estis jam tro malfrue.
Nozibele anabwerera kumtsinje yekha. Anaupeza mkanda wake nathamangira kunyumba koma anasowa mumudima.
Do Nozibele reiris sola al la rivero. Ŝi trovis la kolĉenon kaj rapidis hejmen. Sed ŝi perdiĝis en la mallumo.
Surprize al ŝi, hundo malfermis la pordon kaj diris, “Kion vi volas?” “Mi perdiĝas kaj bezonas lokon por dormi,” diris Nozibele. “Eniru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele eniris.
Kenaka Galu anati, “Ndiphikire!” “Sininaphikirepo galu mu umoyo wanga” anayankha Nozibele. “Phika, ngati suphika nizakuluma” Anatero galu. Motero Nozibele anaphika cakudya cagalu.
Tiam la hundo diris, “Kuiru por mi!” “Sed mi neniam kuiris por hundo antaŭe,” ŝi respondis. “Kuiru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele kuiris iom da manĝaĵo por la hundo.
Galu anati, “Ndikonzere pogona!” Nozibele anati, “Sindinakonzelepo galu pogona mu umoyo wanga” “Ndikonzere pogona, ngati sundikonzela ndizakuluma!” Inatelo galu. Nozibele anakonza pogona galu.
Tiam la hundo diris, “Ordigu la liton por mi!” Nozibele respondis, “Mi neniam ordigis liton por hundo.” “Ordigu la liton, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele ordigis la liton.
Ĉiutage ŝi devis kuiri kaj balai kaj lavi por la hundo. Tiam, iun tagon, la hundo diris, “Nozibele, hodiaŭ mi devas viziti iujn amikojn. Balau la domon, kuiru la manĝaĵon kaj lavu miajn vestaĵojn antaŭ ol mi revenos.”
Pamane galu anangocoka cabe, Nozibele anacotsa tsitsi itatu kucokera m’mutu wake. Anaika tsitsi limodzi pansi pa bedi, limodzi kumbuyo kwa citseko ndi lina mukhoira ya ng’ombe. Kenaka anathamangira kunyumba mwamsanga ndithu.
Tuj kiam la hundo foriris, Nozibele prenis tri harojn de sia kapo. Ŝi metis unu haron sub la liton, unu malantaŭ la pordon kaj unu en la ĉirkaŭbarejon. Tiam ŝi kuris hejmen laŭeble plej rapide.
Pamene Galu anabwerera, anamsakira Nozibele. “Nozibele ulikuti?” Anafuula galu. “Ndirikuno, pansi pa bedi” Tsitsi loyamba linayankha. “Ndirikuno kumbuyo kwa citseko” Tsitsi laciwiri linayankha. “Ndirikuno kukhoira ya ng’ombe” Tsitsi lacitatu linayankha.
Kiam la hundo revenis, li serĉis Nozibele. “Nozibele, kie vi estas?” li kriis. “Mi estas ĉi tie, sub la lito,” diris la unua haro. “Mi estas ĉi tie, malantaŭ la pordo,” diris la dua haro. “Mi estas ĉi tie, en la ĉirkaŭbarejo,” diris la tria haro.
Galu anadziwa kuti Nozibele athawa. Galu anathamanga kupita kumudzi kwa Nozibele. Koma abale a Nozibele anali kuyembekezera ndi mitengo ikuluikulu. Galu anabwerera ndikuthawa ndipo akalibe kuonekelanso kucoka pomwepo.
Tiam ekkonsciis la hundo ke Nozibele trompis lin. Do li kuris kaj kuris la tutan vojon al la vilaĝo. Sed la fratoj de Nozibele atendis tie kun grandaj bastonoj. La hundo turnis sin kaj forkuris, kaj poste ĝi ne revidiĝis.
Tessa Welch
Wiehan de Jager
Sitwe Benson Mkandawire
Christine Mwanza
njanĝa
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
