Det var ein gong ein lukkeleg familie.
Iam estis feliĉa familio.
Dei krangla aldri. Borna hjelpte foreldra sine heime og i åkeren.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Men dei fekk ikkje lov til å gå nær elden.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Dei måtte gjera alt arbeid om natta. Fordi dei var laga av voks!
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Men éin av gutane lengta etter å gå ut i sollyset.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Ein dag vart lengsla for sterk. Brørne hans åtvara han.
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Men det var for seint! Han smelta i den varme sola.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Voksborna vart lei seg av å sjå bror sin smelte bort.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Men dei la ein plan. Dei forma ein fugl av den smelta voksklumpen.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Dei tok med seg fuglebror sin opp på eit høgt fjell.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Og då sola steig, flaug han syngande inn i morgonlyset.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Espen Stranger-Johannessen, Martine Rørstad Sand
Kristofer Olai Ravn Stavseng
norvega (nynorsk)
2-a nivelo
