သၟတ်ဗြဴဏအ်ဂှ် ယၟုဍေဟ် ခါလာဲ။ ဍေဟ်ဂွံ အာယုက် ထပှ်သၞာံ။ အဓိပ္ပါယ် ယၟုဍေဟ်ဂှ် “မၞိဟ်ခိုဟ်ဟ်” နကဵု အရေဝ်ဘာသာဍေဟ်၊ လုဗုကုသု။
Jen Khalai. Ŝi havas sep jarojn. Ŝia nomo signifas “la bonulo” en ŝia lingvo, la lubukusa.
နူဂယးပြဟ် ခါလာဲ ကတဵုနူသတိက်တုဲ အာတက်ဒၟံင်ကျာ ကဵု တၞံလဳမဴ။ “ယွံ တၞံလဳမဴ၊ ဇၞော်ပြဟ်ဟ်တုဲ ကဵုအဲ လဳမဴဍုဟ်ဟ် ဂၠိုင်င်ညိ ဏး”။
Khalai vekiĝas kaj parolas al la oranĝujo. “Oranĝujo, mi petas, kresku granda kaj donu al ni multe da maturaj oranĝoj.”
ခါလာဲ ကွာ်အာဘာ။ ပ္ဍဲကဵုဂၠံင် ဍေဟ်တက်ကျာကဵု ချောဲ။ “ယွံ ချာဲ၊ တိုန်ကဵု ဍာပ်ဍဴညိ၊ လ္ပကဵု ချိုတ်ကှ်ညိ ဏး”။
Khalai piediras al la lernejo. Survoje ŝi parolas al la herbo. “Herbo, mi petas, kresku verda kaj ne sekiĝu.”
ခါလာဲ ဂွံဆဵုကေတ် တၞံပ္ကဴဂြိုပ်တုဲ “ယွံ တၞံပ္ကဴ၊ ဆက်ကဴညိဏး၊ အဲဂွံစြဟ် ပ္ဍဲသော်အဲ။”
Khalai preterpasas sovaĝajn florojn. Floroj, mi petas, daŭre floru, tiel ke mi povos meti vin en mian hararon.
ပ္ဍဲကဵု ဘာ၊ ခါလာဲ တက်ကျာကဵု တၞံဆု နွံ လဒေါဝ်အရှာံဘာ။ “ယွံ တၞံဆု၊ ပ္တိတ်ကဵု ကၞာင်ဇၞော်ဇၞော်၊ ပိုယ်ဂွံဇူ ပ္ဍဲသမၞိင်ဗှ်ေ။”
En la lernejo Khalai parolas al la arbo en la centro de la korto. “Arbo, mi petas, kreskigu grandajn branĉojn, tiel ke ni povas legi sub via ombro.”
ခါလာဲ တက်ကျာကဵု တၞံဒပ် ပ္ဍဲဗွိုင်ဘာ။ “ပဂုန်တုဲ ကဵုကြံင်မ္ၚုဟ်ညိ၊ညံင်မၞိဟ်ပရမ် လုပ်ဟွံဂွံဂှ် စဵုဒၞာကဵုပိုယ်ညိ ဏး။”
Khalai parolas al la arbedo, kiu ĉirkaŭas ŝian lernejon. “Mi petas, kresku forta kaj haltigu la malbonulojn enveni.”
ကာလ ခါလာဲ စဴနူဘာဂှ်၊ ညးတေအ် အာဇရေင် တၞံလဳမဴဂှ်ရ။ “လဳမဴ ဗှ်ေ ဟွံဍုဟ် ဏီဖိုဟ်ဟာ?” သၟာန် ခါလာဲ။
Kiam Khalai revenas hejmen de la lernejo, ŝi vizitas la oranĝujon. “Ĉu viaj oranĝoj jam estas maturaj?” demandas Khalai.
“သတ်လဳမဴဂှ် ကြံင်ဒၟံင်ဖိုဟ်၊” ခါလာဲ ပိုက်ဖျေဟ်ယဝီု။ “အဲကၠုင် ဗဵုဗှ်ေပၠန် တ္ၚဲယးတှ်ေ။ ခါလာဲ ဟီုကဵု တၞံလဳမဴ။ “တ္ၚဲယးတှ်ေ ဗှ်ေကဵုအဲ လဳမဴဍုဟ်ဟ် ဒှ်မာန်ရ!”
“La oranĝoj estas ankoraŭ verdaj,” Khalai suspiras. “Mi morgaŭ revidos vin, oranĝujo,” Khalai diras. “Eble tiam vi havos maturan oranĝon por mi!”