Di likl bos stap inna mi vilij di bizi wid piipl an pak op-pak op bos. Muor tingz did iivn de pan di grong fi luod. Dokta did a baal out di niem dem fi wich paat dem bos dem did a go.
Ĉe la malgranda bushaltejo en mia vilaĝo estis multa agado de homoj kaj superŝarĝitaj busoj. Sur la tero estis eĉ pli da ŝarĝoj. Helpantoj kriis la loknomojn kien iliaj busoj iris.
“Toun! Toun! A go Wes!” mi ier wahn dokta a baal out. A da bos de mi niid fi kech.
“Urbo! Urbo! Iranta okcidenten!” Mi aŭdis helpanton krii. Tio estis la buso, kiun mi devis kapti.
Di toun bos did almuos ful. Bot muor piipl did stil a push fi get iihn. Som a dem pak op dem bag dem anda di bos. Di res a dem put dem bag pan di shelf dem inna di bos.
La urba buso estis preskaŭ plena, sed pli da homoj ankoraŭ antaŭenpuŝis. Iuj enmetis sian pakaĵon sub la buso. Aliaj metis la siajn interne sur la rakojn.
Di nyuu pasinja dem uol aan pan dem tikit tait-tait miinwail dem a luk fi somwe fi siddong inna di pak op bos. Di biebimada dem mek dem pikni komfatebl fi di lang jraiv.
Novaj pasaĝeroj kroĉis siajn biletojn, dum ili serĉis ie sidiĝi en la homplena buso. Virinoj kun junaj infanoj faris ilin komfortaj por la longa vojaĝo.
Mi skwiiz iihn nier wahn winda-siit. Di sumadi we a siddong said a mi did a uol aan tait pan wahn griin plaskit bag. Him did av aan uol slippaz, wahn wier out jakit, an im did luk laik im friedi-friedi.
Mi alpremiĝis apud fenestro. Tiu, kiu sidis apud mi tenis firme verdan plastan sakon. Li portis malnovajn sandalojn, eluzitan mantelon, kaj li aspektis nervoza.
Mi did luk outsaid a di bos an did riyalaiz se mi did a lef mi vilij, di plies we mi gruo op. Mi did a go a di big siti.
Mi rigardis eksteren el la buso kaj rimarkis ke mi forlasis mian vilaĝon, la lokon, kie mi kreskis. Mi estis survoje al la granda urbo.
Dem did don luod di bos an aal a di pasinja dem did siddong. Di venda dem stil push kom inna di bos fi sel dem gudz tu di pasinja dem. Evribadi a baal out di niem a wa dem av fi sel. Di wod dem did soun foni tu mi.
La ŝarĝado estis finfarita kaj ĉiuj pasaĝeroj sidis. Kolportistoj ankoraŭ enŝoviĝis en la buson por vendi siajn varojn al la pasaĝeroj. Ĉiuj kriis la nomojn de la haveblaj varoj. La vortoj sonis al mi strangaj.
Kopl pasinja did bai jrinks, di res a dem did bai likl snak an staat chuu. Aal uu neva av no moni, laik mi, jos did a wach.
Kelkaj pasaĝeroj aĉetis trinkaĵojn, aliaj aĉetis malgrandajn manĝetojn kaj komencis maĉi. Tiuj, kiuj ne havis monon, kiel mi, nur rigardis.
Dem sopm de stap wen di bos aan bluo, dat miin se wi redi fi lef. Di dokta baal aafa di venda dem fi kom aaf.
Ĉi tiujn agadoj interrompsj la hupado de la buso, signo ke ni pretis foriri. La helpanto kriis ke la kolportistoj eliru.
Di venda dem push wananeda fi kom aaf a di bos. Som a dem gi bak chienj tu di pasinja dem. An som a dem did a chrai sel muor tingz.
Kolportistoj puŝis unu la alian por elbusiĝi. Kelkaj redonis monŝanĝon al la vojaĝantoj. Aliaj faris lastatempajn klopodojn vendi pli da aĵoj.
Az di bos lef di bos stap, mi did luk chuu di winda. Mi did a wanda ef mi wuda eva go bak a mi vilij agen.
Kiam la buso forlasis la bushaltejon, mi fiksrigardis tra la fenestro. Mi demandis min ĉu mi iam revenos al mia vilaĝo.
Wail wi a chravl, inna di bos staat get wel at. Mi shet mi yai dem an a uop se mi jrap a sliip.
La vojaĝo progresis, kaj la interno de la buso tre varmiĝis. Mi fermis miajn okulojn esperante dormi.
Bot mi main staat ron bak pan mi yaad. Ef mi mada ago sief? Ef mi rabit dem win no moni? Ef mi breda memba fi waata mi chrii soka dem?
Sed mia menso vagis hejmen. Ĉu mia patrino estos sekura? Ĉu miaj kunikloj havigos monon? Ĉu mia frato memoros akvumi miajn ĝermintajn arbetojn?
Pan di wie, mi se uova an uova di niem a di plies we mi ongkl liv inna di big siti. Mi stil did a wispa tu miself wen mi jrap asliip.
Survoje mi enmemorigis la nomon de la loko, kie mia onklo loĝis en la granda urbo. Mi ankoraŭ murmuris ĝin, kiam mi ekdormis.
Nain owa lieta, pier naiz wiek mi op an dem a kaal fi di pasinja dem fi go bak a mi vilij. Mi grab mi likl bag an jomp outa di bos.
Naŭ horoj poste mi vekiĝis pro laŭta ekbruo kaj voko al pasaĝeroj kiuj reiros al mia vilaĝo. Mi ekprenis mian saketon kaj saltis el la buso.
Di bos fi go bak did a luod kwik-kwik. It did suuhn go bak a Iis. Di muos impuotant ting fi mi nou, a did fi staat luk fi mi ongkl yaad.
La buso veturonta reen rapide pleniĝis . Baldaŭ ĝi reiros orienten. La plej grava afero por mi nun estis serĉi la domon de mia onklo.
Lesley Koyi, Ursula Nafula
Brian Wambi
Georgette McGlashen
kreola (jamajka)
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
