Wan taim, En an Iigl a did fren. Dem yuuz tu liv piisful wid aal a di ada bod dem. Non a dem kudn flai.
Iam Kokino kaj Aglo estis amikoj. Ili vivis en paco kun ĉiuj aliaj birdoj. Neniu el ili sciis flugi.
Wan die, famin did de pan di lan. Iigl did afi waak faar-faar fi fain fuud. Shi kom bak wel taiyad. “Wahn iiziya wie mos de bot fi chravl!” Iigl se.
Iun tagon regis malsato en la lando. Aglo devis paŝi tre malproksimen por trovi manĝaĵon. Ŝi revenis tre laca. “Devas esti pli facila maniero vojaĝi!” diris Aglo.
Afta a gud nait sliip, En kom op wid a brait aidiya. Shi staat kalek op aal a di feda dem we jrap aaf a aal a dem bod fren dem. “Mek wi suo dem op tugeda pan tap a fiwi feda dem,” shi se. “Miebi dat wi mek it iiziya fi chravl.”
Post bona dormo Kokino havis brilan ideon. Ŝi komencis kolekti la falintajn plumojn el ĉiuj siaj birdaj amikoj. “Ni kudru ilin kunen super niaj propraj plumoj,” ŝi diris. “Eble tio faros vojaĝi pli facila afero.”
A Iigl aluon inna di uol vilij did av wahn niigl, so shi staat suo fos. Shi mek wahn priti pier a wing fi arself an did a flai wie uova En ed. En did baro di niigl bot shaatli afta dat shi get taiyad fi suo. Shi lef di niigl pan di kobad an go inna di kichin fi kuk fuud fi ar pikni dem.
Aglo estis la sola en la vilaĝo kun kudrilo, do ŝi komencis kudri unue. Ŝi faris al si paron da belaj flugiloj kaj flugis alta super Kokino. Kokino prunteprenis la kudrilon, sed ŝi baldaŭ laciĝis pri kudrado. Ŝi lasis la kudrilon sur la ŝranko kaj iris en la kuirejon por prepari manĝaĵon por siaj infanoj.
Bot di ada bod dem did si Iigl a flai we. Dem aks En fi len dem di niigl fi mek wing fi demself. Likl afta dat a pie bod a flai aal uova di skai.
Sed la aliaj birdoj vidis Aglon flugi for. Ili petis Kokinon prunti al ili la kudrilon por fari flugilojn ankaŭ por ili mem. Baldaŭ birdoj flugis ĉie supre en la ĉielo.
Wen di laas bod kyari bak di niigl we im baro, En neva de de. So ar pikni dem tek di niigl an staat plie wid it. Wen dem get taiyad a di giem, dem lef di niigl inna di san.
Kiam la lasta birdo redonis la pruntitan kudrilon, Kokino ne estis tie. Do ŝiaj infanoj prenis la kudrilon kaj ekludis kun ĝi. Kiam ili laciĝis pri la ludo, ili lasis la kudrilon en la sablo.
Lieta inna di aftanuun, Iigl kom bak. Shi aks fi di niigl fi fiks bak som feda we get slak wen shi did a chravl. En luk pan di kobad. Shi luk inna di kichin. Shi luk inna di yaad. Bot di niigl kudn fain no we.
Poste tiun posttagmezon, Aglo revenis. Ŝi petis la kudrilon por ripari iujn plumojn kiuj malfiksiĝis sur ŝia vojaĝo. Kokino rigardis la ŝrankon. Ŝi rigardis en la kuirejon. Ŝi rigardis en la korton. Sed la kudrilo troviĝis nenie.
“Jos gi mi a die,” En beg Iigl se. “Da taim de yu kyan fiks yu wing an flai go get fuud agen.” “Jos wan muor die,” Iigl se. “Ef yu kyaahn fain di niigl, yu wi afi gi mi wan a yu pikni dem az piement.”
“Nur donu al mi tagon,” Kokino petegis Aglon. “Tiam vi povos ripari vian flugilon kaj flugi por akiri manĝaĵon denove.” “Nur unu tagon pli,” diris Aglo. “Se vi ne trovos la kudrilon, vi devos doni al mi unu el viaj idoj kiel pagon.”
Wen Iigl kom di neks die, shi si En a skrach out di san, bot no niigl. So Iigl flai dong an kech wan a di biebi chikin dem. Shi kyari it we. Evri taim afta dat, weneva Iigl kom roun, shi si En a skrach out di san fi niigl.
Kiam Aglo venis la venontan tagon, ŝi trovis Kokinon skrapantan en la sablo, sed neniu kudrilo. Do Aglo flugis tre rapide kaj kaptis unu el la idoj. Ŝi forportis ĝin. Ĉiam post tiam, kiam ajn Aglo aperas, ŝi trovas Kokinon skrapantan en la sablo por la kudrilo.
Az di shado aafa Iigl wing toch di grong so, En waan ar pikni dem. “Kom out a di uopn jrai lan.” An dem ansa ar se: “Afta wi a no fuul. Wi ago ron.”
Kiam la ombro de la flugilo de Aglo falas sur la kampo, Kokino avertas siajn idojn. “Eliru el la nuda kaj seka tereno.” Kaj ili respondas, “Ni ne estas malsaĝuloj. Ni kuros.”
Ann Nduku
Wiehan de Jager
Georgette McGlashen
kreola (jamajka)
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
