Egy nap anya sok gyümölcsöt hozott haza.
Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
“Mikor ehetünk gyümölcsöt?” - kérdezzük. “Majd este ehettek.” - válaszolja anya.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
A bátyám, Rahim nagyon mohó. Az összes gyümölcsöt megkóstolja. Sokat meg is eszik.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
“Nézd mit csinált Rahim!” - kiáltotja az öcsém. “Rahim rossz és önző.” - mondom.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
Anya haragszik Rahimra.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Mi is haragszunk Rahimra. De Rahim nem sajnálja.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
“Nem fogod megbüntetni Rahimot?” - kérdezzi az öcsém.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“Rahim, hamarosan úgyis sajnálni fogod, ami tettél!” - figyelmezteti anya.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
Rahim rosszul kezdi érezni magát.
Rahim eksentas sin malbona.
“Nagyon fáj a hasam.” - suttogja Rahim.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
Anya tudta, hogy ez fog történni. A gyümölcs megbünteti Rahimot!
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Később, Rahim bocsánatot kér tőlünk. “Soha többet nem leszek ilyen mohó!” - ígéri meg nekünk. És mi mind hiszünk neki.
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.