Egyszer volt, hol nem volt, élt egyszer egy boldog család.
Iam estis feliĉa familio.
A gyerekek sohasem veszekedtek. Otthon és a földeken is segítettek szüleiknek.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Azonban nem mehettek a tűz közelébe.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Minden munkájukat éjszaka kellett végezniük, mert a gyerekek viaszból voltak.
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
A legkisebb fiú nagyon vágyott rá, hogy egyszer lássa a napot.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Egy nap ez a vágy eluralkodott rajta. Hiába figyelmeztették testvérei…
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Már túl késő volt! Elolvadt a forró napon.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
A viaszgyermekek nagyon szomorúak voltak, mert látták, hogy testvérük elolvadt.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Hirtelen jó ötletük támadt. Az olvadt viaszból madarat formáltak.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Majd elvitték a madárrá formált bátyjukat egy magas hegyre.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Ahogy a nap felkelt, a madár énekelve repült tova a reggeli napfénybe.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Boglárka Vermeki
hungara
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
