Un día, mamá trajo mucha fruta.
Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
Mamá se enoja con Rahim.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
Rahim empieza a sentir náuseas.
Rahim eksentas sin malbona.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.
