Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
Rahim eksentas sin malbona.
Rahim eksentas sin malbona.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.