Odongo kaj Apiyo loĝis en la urbo kun sia patro. Ili antaŭĝojis la ferioperiodon. Ne nur pro la lernejo estis fermita, sed pro ili vizitis sian avinon. Ŝi loĝis en fiŝkaptista vilaĝo proksime al granda lago.
Odongo kaj Apiyo estis ekscititaj, ĉar venis la tempo viziti sian avinon denove. La antaŭan nokton ili pakis siajn sakojn kaj pretiĝis por la longa vojaĝo al ŝia vilaĝo. Ili ne povis dormi kaj parolis la tutan nokton pri la ferio.
Frue la sekvan matenon, ili foriris vilaĝen en la aŭto de sia patro. Ili veturis preter montoj, sovaĝaj bestoj kaj teplantejoj. Ili kalkulis aŭtojn kaj kantis kantojn.
Post iom da tempo, la infanoj laciĝis kaj ekdormiĝis.
Ilyo baafikile kumushi, bawishi bashibwishe Odongo na Apiyo. Baasangile banakulu ba Nyar-Kanyada naabasendama pampaasa mwisamba lya cimuti. Ishina lya Nyar-Kanyada mu ci Luo lipilibula, umwana wabena Kanyanda. Nyar-Kanyada aali umusuma saana kabili uwakosa.
Patro vekis Odongon kaj Apijon dum ili alvenis en la vilaĝon. Ili trovis Nyar-Kanyada, sian avinon, ripozantan sur mato sub arbo. Nyar-Kanyada en Luo, signifas ‘filino de la popolo de Kanyada’. Ŝi estis forta kaj bela virino.
Nyar-Kanyada bonvenigis ilin en la domon kaj dancis ĉirkaŭ la ĉambro kantante kun ĝojo. Ŝiaj genepoj ĝojis doni al ŝi la donacojn, kiujn ili alportis de la urbo. “Unue malfermu mian donacon,” diris Odongo. “Ne, mia donaco unue!” diris Apiyo.
Odongo kaj Apiyo helpis sian avinon pri hejmaj taskoj. Ili alportis akvon kaj brullignon. Ili kolektis ovojn de la kokinoj kaj plukis legomfoliojn el la ĝardeno.
Unun matenon, Odongo prenis la bovinojn de sia avino por paŝti. Ili kuris sur la bienon de najbaro. La kamparano koleris kontraŭ Odongo. Li minacis posedi la bovinojn pro manĝado de siajn rikoltojn. Post tiu tago, la knabo certigis, ke la bovinoj ne faris problemojn denove.
Ubushiku bumbi, abaana baile na Nyar-Kanyada ku maliketi. Akwete icintamba apo aleshitiisha umusaalu, shuga elyo na sopo. Apiyo atemenwe ukweba abantu umutengo wafintu baleshitisha. Odongo atemenwe ukulonga ifintu ifyo abantu baaleeshita.
En alia tago, la infanoj iris al la bazaro kun Nyar-Kanyada. Ŝi havis budon por vendi legomojn, sukeron kaj sapon. Apiyo ŝatis diri al klientoj la prezon de varoj. Odongo pakus tion, kion aĉetis la klientoj.
Sed tro baldaŭ finiĝis la ferioj kaj la infanoj devis reiri al la urbo. Nyar-Kanyada donis al Odongo ĉapon kaj al Apiyo puloveron. Ŝi pakis manĝaĵojn por ilia vojaĝo.
Kiam ilia patro venis por venigi ilin, ili ne volis foriri. La infanoj petegis Nyar-Kanyadan, ke li iru kun ili al la urbo. Ŝi ridetis kaj diris: “Mi estas tro maljuna por la urbo. Mi atendos, ke vi revenu al mia vilaĝo.”
Odongo na Apiyo bakumbatiile banakulu nokutila shalenipo.
Odongo kaj Apiyo ambaŭ brakumis ŝin forte kaj adiaŭis.
Ilyo Odongo na Apiyo baabweleelemo kusukulu bashimikileko abanaabo pamikalile iyakumushi. Abana bamo bamweene ukuti ubwikalo bwamukalaale bwawamapo ukucila kumushi. Bambi nabo bamwene kwati ubwikalo bwakumushi bwawamapo. Nomba panuma, abaana bonse basumiinishe ukuti Odongo na Apiyo baalikwata nakulu uwa mutima uusuma.
Kiam Odongo kaj Apiyo reiris al la lernejo, ili rakontis al siaj amikoj pri la vivo en la vilaĝo. Iuj infanoj sentis, ke la vivo en la urbo estas bona. Aliaj opiniis, ke la vilaĝo estas pli bona. Sed ĉefe ĉiuj konsentis, ke Odongo kaj Apiyo havas mirindan avinon!
Verkita de: Violet Otieno
Ilustrita de: Catherine Groenewald
Tradukita de: Margaret Nambao, Agnes Chileshe Chibamba
Violet Otieno
Catherine Groenewald
Margaret Nambao, Agnes Chileshe Chibamba
bemba
4-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
