Iha tempu uluk, moris família ida-ne’ebé kontente.
Iam estis feliĉa familio.
Sira nunka baku malu. Sira ajuda sira nia inan-aman sira iha uma no iha to’os.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Maibé sira hetan bandu atu labele la’o besik ahi.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Sira tenke halo sira nia servisu tomak iha iha kalan. Tanba sira halo husi lilin.
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Maibé labarik mane sira ne’e ida hakarak tebes atu sai durante loron.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Loron ida ninia dejezu makaas tebes. Nia maun-alin sira bandu nia…
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Maibé sira nia esforsu tarde liu! Nia nabeen iha loron manas.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Lilin oan sira ne’e triste tebes haree sira nia maun-alin nabeen.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Maibé sira halo planu. Sira halo forma foun husi lilin isin ne’ebé nabeen tiha-ona sai manu ida.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Sira foti sira nia maun-alin ne’ebé sai ona manu ba iha foho aas ida.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Bainhira loron matan sa’e, nia semo dook hakfuik iha loron matan dadeer.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.