Iha dadeer sedu ida Vusi ninia avó -feto bolu nia, “Vusi, favor foti manu tolun ida ne’e ba o nia inan-aman. Sira hakarak atu halo keek boot ida ba o nia feton ninia kazamentu.”
Frue iun matenon la avino de Vusi vokis lin, “Vusi, bonvolu porti tiun ĉi ovon al viaj gepatroj. Ili volas fari grandan kukon por la edziniĝo de via fratino.”
Iha dalan ba ninia inan-aman sira nia uma, Vusi hasoru labarik mane rua ku’u hela ai-fuan. Labarik mane ida hadau manu-tolun husi Vusi no tiru ba ai-hun ida. Manu-tolun ne’e nakfera.
Survoje al siaj gepatroj Vusi renkontis du knabojn kiuj kolektis fruktojn. Unu el la knaboj ekprenis la ovon de Vusi kaj pafis ĝin al arbo. La ovo rompiĝis.
“Saida mak o halo tiha ona?” Vusi hakilar. “Manu-tolun ida ne’e atu halo keek ida. Keek ne’e atu halo ba ha’u nia feton ninia kazamentu. Saida mak ha’u nia feton sei hatete se karik la iha keek kazamentu nian?”
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu ovo estis por kuko. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Kion diros mia fratino, se ne estos geedziĝa kuko?”
Labarik mane husu deskulpa tanba goza ona Vusi.” Ami labele ajuda ho keek ne’e, maibé ida ne’e mak ai-tonka hodi la’o nian ba o nia feton,” labarik mane ida dehan. Vusi kontinua ninia viajen.
La knaboj tre bedaŭris ke ili mokis Vusi. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen bastono por via fratino,” unu el ili diris. Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Tuir dalan nia hasoru mane nain rua harii hela uma. “Ami bele uza ai-sanak forte ne’e?. Maibé ai-sanak ne’e la forte atu uza ba harii uma, no ai-sanak ne’e tohar.
Survoje li renkontis du virojn kiuj konstruis domon. “Ĉu ni povas uzi tiun fortan bastonon?” demandis unu el ili. Sed la bastono ne estis sufiĉe forta, kaj ĝi rompiĝis.
“Saida mak o halo tiha ona?” Vusi hakilar.” Ai-sanak ne’e prezente ida ba ha’u nia feton. Ema sira kuu aifuan mak fó ba ha’u ai-sanak ne’e tanba sira mak harahun tiha manu-tolun ne’ebé atu uza ba kek. Kek ne’e ba ha’u nia feton ninia kazamentu. Agora laiha ona manu-tolun, laiha kek, no laiha prezente. Saida mak ha’u nia feton sei hatete?”
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu bastono estis donaco por mia fratino. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Karpinteiru sira sente triste tanba sira halo tohar tiha ai-sana ne’e. “Ami labele ajuda ho keek ne’e, maibé ida ne’e mak duut halo uma nian ba o nia feton,” mane karpinteiru ida dehan. No Vusi kontinua ninia viajen.
La konstruistoj tre bedaŭris ke ili rompis la bastonon. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen iom da tegmenta pajlo por via fratino,” diris unu el ili. Kaj do Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Tuir dalan, Vusi hasoru to’os nain ida no karau ida.” Duut gostu ida, ha’u bele nata oituan?” karau ne’e husu. Maibé duut ne’e gostu tebes entaun karau ne’e han hotu kedas.
Survoje Vusi renkontis bieniston kaj bovinon. “Kia bongusta pajlo, ĉu mi rajtas manĝeti iomete?” demandis la bovino. Sed la pajlo estis tiel bongusta, ke la bovino manĝis ĉiom!
“Saida mak o halo tiha ona?” Vusi hakilar. “Duut ne’e prezente ida ba ha’u nia fetin. Karpinteiru sira mak fó mai ha’u tanba sira halo tohar tiha ai-sanak ne’ebé ema sira kuu ai-fuan fó. Ema sira kuu ai-fuan ne’e fó ai-sanak mai ha’u tanba sira harahun manu-tolun atu uza halo kek ba ha’u nia feton. Kek ne’e atu halo ba ha’u nia feton ninia kazamentu. Agora laiha ona manu-tolun, laiha kek, no laiha prezente. Saida mak ha’u nia feton sei dehan?
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi? “Tiu pajlo estis donaco por mia fratino. La konstruistoj donis la pajlon al mi, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko de mia fratino. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Karau ne’e sente triste tanba nia kanten. To’os nain ne’e konkorda atu karau ne’e ba ho Vusi nu’udar prezente ida ba ninia feton. Ho nune’e Vusi kontinua la’o.
La bovino tre bedaŭris ke ŝi tiel avidis. La bienisto konsentis ke la bovino iru kun Vusi kiel donaco por lia fratino. Kaj Vusi pluiris sur la vojo.
Maibé karau ne’e halai fila ba to’os nain iha tempu han kalan. No Vusi la’o lakon iha nia dalan fila. Nia to’o tarde ba ninia feton nia kazamentu. Konvidadu sira hotu han tiha ona.
Sed la bovino rekuris al la bienisto je horo vespermanĝa. Kaj Vusi perdiĝis dum sia vojaĝo. Li alvenis tre malfrue por la geedziĝo de sia fratino. La gastoj jam estis manĝantaj.
“Saida mak ha’u sei halo?” Vusi hakilar. Karau ne’ebé halai fila ne’e hanesan prezente troka ba duut ne’ebé karpinteiru sira fó ba ha’u tanba sira halo tohar ai-sanak husi ema sira ne’ebé kuu ai-fuan. Ema sira kuu ai-fuan ne’e fó ai-sanak ba ha’u tanba sira harahun manu-tolun atu uza ba halo kek. Kek ne’e ba ha’u nia feton ninia kazamentu. Agora laiha ona manu-tolun, laiha kek, no laiha prezente.”
“Kion mi faru?” ekkriis Vusi. “La bovino kiu forkuris estis donaco, kompense pro la pajlo, kiun donis al mi la konstruistoj. La konstruistoj donis al mi la pajlon, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis al mi la bastonon, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco.”
Vusi ninia feton hanoin oituan, depois nia dehan, “Vusi ha’u nia nan, ha’u la preukupa ho prezente sira ne’e. Hau la preukupa ho kek ne’e mós! Ita hotu iha ne’e, ha’u kontente. Agora hatais ba o nia ropa furak sira no mai hamutuk ita selebra loron ida ne’e!” no ida ne’e mak Vusi halo duni.
La fratino de Vusi pensis iomete, tiam ŝi diris, “Vusi, mia frato, ne vere gravas al mi la donacoj. Eĉ ne la kuko! Ni ĉiuj estas kune ĉi tie, do mi ĝojas. Nun surmetu viajn bonajn vestaĵojn, kaj ni festu tiun ĉi tagon!” Kaj do Vusi tion faris.
Verkita de: Nina Orange
Ilustrita de: Wiehan de Jager
Tradukita de: Aurelio da Costa
Laŭtlegita de: Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
Nina Orange
Wiehan de Jager
Aurelio da Costa
Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
tetuna
4-a nivelo
