Odongo no Apiyo hela iha sidade hamutuk ho sira nia papa. Sira sempre kontente ba férias. La’ós tanba de’it eskola taka maibé tamba sira ba vizita sira nia avó. Nia hela iha suku peskadór ida besik lagoa boot ida.
Odongo kaj Apiyo loĝis en la urbo kun sia patro. Ili antaŭĝojis la ferioperiodon. Ne nur pro la lernejo estis fermita, sed pro ili vizitis sian avinon. Ŝi loĝis en fiŝkaptista vilaĝo proksime al granda lago.
Odongo no Apiyo sente kontente tanba to’o ona tempu atu vizita sira nia avó-feto dala ida tan. Kalan antes, sira arruma sira nia pasta no prontu ba viajen dook ba avó nia uma. Sira labele toba no ko’alia kalan tomak kona-ba ferias ne’e.
Odongo kaj Apiyo estis ekscititaj, ĉar venis la tempo viziti sian avinon denove. La antaŭan nokton ili pakis siajn sakojn kaj pretiĝis por la longa vojaĝo al ŝia vilaĝo. Ili ne povis dormi kaj parolis la tutan nokton pri la ferio.
Dadeer tuir mai, sira viajen ba suku ne’e iha sira nia papa nia kareta. Sira halai liu foho sira, animál fuik sira no plantasaun xa. Sira sura kareta no hananu kansaun sira.
Frue la sekvan matenon, ili foriris vilaĝen en la aŭto de sia patro. Ili veturis preter montoj, sovaĝaj bestoj kaj teplantejoj. Ili kalkulis aŭtojn kaj kantis kantojn.
Lakleur, labariks sira sente kole no toba.
Post iom da tempo, la infanoj laciĝis kaj ekdormiĝis.
Apa fanu Odongo no Apiyo bainhira sira to’o iha suku. Sira hetan Nyar-Kanyada, sira nia avó-feto, deskansa hela iha biti ida iha ai-okos. Nyar-Kanyada, iha Luo signifika katak ‘oan feto husi ema Kanyada’. Nia feto forte no bonita.
Patro vekis Odongon kaj Apijon dum ili alvenis en la vilaĝon. Ili trovis Nyar-Kanyada, sian avinon, ripozantan sur mato sub arbo. Nyar-Kanyada en Luo, signifas ‘filino de la popolo de Kanyada’. Ŝi estis forta kaj bela virino.
Nyar-Kanyada benvindu sira ba uma laran no dansa haleu sala hananu ho kontente. Ninia beioan sira kontente atu fó ba nia prezente sira lori husi sidade. “Uluk nanain loke ha’u nia prezente,” Odongo dehan. “Lae, ha’u nia prezente mak uluk!” Apiyo dehan.
Nyar-Kanyada bonvenigis ilin en la domon kaj dancis ĉirkaŭ la ĉambro kantante kun ĝojo. Ŝiaj genepoj ĝojis doni al ŝi la donacojn, kiujn ili alportis de la urbo. “Unue malfermu mian donacon,” diris Odongo. “Ne, mia donaco unue!” diris Apiyo.
Depois de loke tiha prezente, Nyar-Kanyada, fó bensaun ba ninia beioan sira iha maneira tradisionál ida nian.
Post kiam ŝi malfermis la donacojn, Nyar-Kanyada benis siajn nepojn laŭ tradicia maniero.
Depois Odongo no Apiyo sai ba liur. Sira duni babebar no manu sira.
Tiam Odongo kaj Apiyo iris eksteren. Ili postkuris papiliojn kaj birdojn.
Sira sa’e ai no rega bee ba malu iha lagoa laran.
Ili grimpis arbojn kaj plaŭdis en la akvon de la lago.
Bainhira rai nakaras ona sira fila uma atu han kalan. Molok sira bele han hotu, sira toba dukur tiha!
Je mallumo, ili revenis al la domo por vespermanĝi. Antaŭ ol ili povis finmanĝi, ili endormiĝis!
Loron tuir mai, sira nia papa viajen fila ba sidade husi sira hela ho Nyar-Kanyada.
La sekvan tagon, la patro de la infanoj veturis reen al la urbo lasante ilin kun Nyar-Kanyada.
Odongo no Apiyo ajuda sira nia avó-feto ho servisu uma nian. Sira kuru bee no hili ai. Sira rekolla manu-tolun husi manu no kuu modo tahan husi to’os.
Odongo kaj Apiyo helpis sian avinon pri hejmaj taskoj. Ili alportis akvon kaj brullignon. Ili kolektis ovojn de la kokinoj kaj plukis legomfoliojn el la ĝardeno.
Nyar-Kanyada hanorin ninia beioan sira atu halo ugali atu han ho gizadu. Nia hatudu ba sira oinsá halo etu-nuu atu han ho ikan lalar.
Nyar-Kanyada instruis siajn genepojn fari molan ugali por manĝi kun stufaĵo. Ŝi montris al ili kiel fari kokosan rizon por manĝi kun rostitaj fiŝoj.
Dadeer ida, Odongo lori ninia avó nia karau atu ba han duut. Sira halai tama ba vizinu ninia to’os. Toos nain ne’e hirus Odongo. Nia ameasa atu kaer metin karau sira tanba han tiha ona ninia ai-horis sira. Depois de loron ne’e, labarik mane ne’e assegura katak karau sira la halo tan problema.
Unun matenon, Odongo prenis la bovinojn de sia avino por paŝti. Ili kuris sur la bienon de najbaro. La kamparano koleris kontraŭ Odongo. Li minacis posedi la bovinojn pro manĝado de siajn rikoltojn. Post tiu tago, la knabo certigis, ke la bovinoj ne faris problemojn denove.
Iha loron seluk, labarik sira ba merkadu ho Nyar-Kanyada. Nia iha fatin fa’an modo-tahan sira, masin-midar no sabaun. Apiyo gosta temi presu sasán nian ba konsumidores sira. Odongo mak hatama sasán sira ne’ebé konsumidores sira sosa ona.
En alia tago, la infanoj iris al la bazaro kun Nyar-Kanyada. Ŝi havis budon por vendi legomojn, sukeron kaj sapon. Apiyo ŝatis diri al klientoj la prezon de varoj. Odongo pakus tion, kion aĉetis la klientoj.
Je la fino de la tago ili kune trinkis chai-teon. Ili helpis avinon kalkuli la monon, kiun ŝi gajnis.
Maibé lakleur de’it feriadu sira ne’e remata ona no labarik sira tenke fila ba sidade. Nyar-Kanyada fó Odongo xapeu ida no Apiyo jaketa ida. Nia arruma hahán ba sira nia viajen.
Sed tro baldaŭ finiĝis la ferioj kaj la infanoj devis reiri al la urbo. Nyar-Kanyada donis al Odongo ĉapon kaj al Apiyo puloveron. Ŝi pakis manĝaĵojn por ilia vojaĝo.
Bainhira sira nia papa too atu foti sira, sira lakohi atu ba. Labarik sira harohan ba Nyar-Kanyada atu ba ho sira ba sidade. Nia hamnasa no dehan, “Hau ferik loos ona ba sidade. Ha’u sei hein imi fila mai ha’u nia suku dala ida tan.”
Kiam ilia patro venis por venigi ilin, ili ne volis foriri. La infanoj petegis Nyar-Kanyadan, ke li iru kun ili al la urbo. Ŝi ridetis kaj diris: “Mi estas tro maljuna por la urbo. Mi atendos, ke vi revenu al mia vilaĝo.”
Odongo no Apiyo hamutuk hakohak nia metin no halo despedida.
Odongo kaj Apiyo ambaŭ brakumis ŝin forte kaj adiaŭis.
Bainhira Odongo no Apiyo fila ba eskola sira konta ba sira nia belun kona-ba moris iha suku. Labarik sira balun katak moris iha sidade ne’e diak. Seluk sente katak moris iha suku mak diak liu. Esensialmente, ema hotu konkorda katak Odongo no Apiyo iha avó-feto ida ne’ebé diak tebes.
Kiam Odongo kaj Apiyo reiris al la lernejo, ili rakontis al siaj amikoj pri la vivo en la vilaĝo. Iuj infanoj sentis, ke la vivo en la urbo estas bona. Aliaj opiniis, ke la vilaĝo estas pli bona. Sed ĉefe ĉiuj konsentis, ke Odongo kaj Apiyo havas mirindan avinon!
Verkita de: Violet Otieno
Ilustrita de: Catherine Groenewald
Tradukita de: Aurelio da Costa
Laŭtlegita de: Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
Violet Otieno
Catherine Groenewald
Aurelio da Costa
Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
tetuna
4-a nivelo
