Manu Inan no Milipede kolega di’ak. Maibé sira rua sempre kompete malu. Loron ida sira deside atu joga bola hodi haree se mak jogador di’ak tebes.
Koko kaj Milpiedulo estis amikoj. Sed ili ĉiam konkuris unu kontraŭ la alia. Iun tagon ili decidis ludi futbalon por vidi, kiu estis la pli bona ludanto.
Sira ba iha kampu tebe bola nian no komesa sira nia jogu. Manu inan lalais liu. Manu inan tebe bola dook, maibé Milipede tebe dook liu-fali. Manu inan komesa sente iritadu.
Ili iris al la ludkampo kaj ekludis. Koko estis rapida, sed Milpiedulo estis pli rapida. Koko piedbatis malproksimen, sed Milpiedulo piedbatis pli malproksimen. Koko eksentis sin malkontenta.
Sira deside atu joga penaltu. Uluk nanain Milipede mak sai baliza. Manu inan hatama golu ida de’it. Depois Manu inan nia tempu atu defende golu.
Ili decidis ludi punŝoton. Unue, Milpiedulo estis la golulo. Koko gajnis nur unu golon. Tiam estis la vico de Koko gardi la golejon.
Milipede tebe bola no hatama golu. Milipede kedok no lori bola ba oin no hatama golu. Milipede ba kabesa bola no hatama golu. Milipede hatama golu lima.
Milpiedulo piedbatis la pilkon kaj faris golon. Milpiedulo piedbatis la pilkon kaj faris golon. Milpiedulo kapbatis la pilkon kaj faris golon. Milpiedulo gajnis kvin golojn.
Manu inan nervozu tamba nia lakon. Nia lakon aat. Milipede komesa hamnasa tanba nia kolega hirus no lamenta.
Koko koleregis, ĉar ŝi perdis la ludon. Ŝi estis tre malbona perdanto. Milpiedulo ekridis, ĉar lia amiko faris tiom da bruo pri tio.
Manu inan hirus tebes ne’ebé nia loke ninia ibun luan no tolan tiha milipede.
Koko tiel koleris ke ŝi larĝe malfermis la bekon kaj forglutis la milpiedulon.
Bainhira manu inan la’o fila uma, nia hasoru milipede nia inan. Milipede nia inan husu, “O haree ha’u nia oan ka?” Manu inan ne’e la dehan buat ida. Milipede nia inan sente preukupadu.
Dum Koko marŝis hejmen, ŝi renkontis Milpiedul-patrinon. Milpiedul-patrino demandis, “Ĉu vi vidis mian infanon?” Koko nenion diris. Milpiedul-patrino maltrankviliĝis.
Depois milipede nia inan rona lian ki’ik ida. “Ajuda ha’u ama!” lian ne’e husu ho dezesperadu. Milipede nia inan hateke ba mai no rona didi’ak. Lian ne’e mai husi manu inan nia laran.
Tiam Milpiedul-patrino aŭdis voĉeton. “Helpu min, panjo!” kriis la voĉo. Milpiedul-patrino ĉirkaŭrigardis kaj aŭskultis atente. La voĉo venis el ene de la koko.
Milipede ninia inan hakilar, “Uza o nia forsa espesiál ha’u nia oan!” Milipede bele halo iis dois no a gostu horrivel ida. Manu inan komesa sente moras.
Milpiedul-patrino ekkriis, “Uzu vian specialan povon, mia infano!” La milpieduloj povas fari malbonan odoron kaj malbonan guston. Koko eksentis sin malsana.
Manu inan arota. Hafoin nia tafui sai. Depois nia fani no me’ar. No me’ar. Milipede ne’e horrivel!
Koko ruktis. Tiam ŝi glutis kaj kraĉis. Tiam ŝi ternis kaj tusis. Kaj tusis. La milpiedulo estis naŭzega!
Manu inan me’ar to’o me’ar sai milipede ne’ebé iha ninia kabun laran. Milipede ninia inan no oan dolar sa’e ai-hun ida atu subar.
Koko tusis, ĝis ŝi eltusigis la milpiedulon kiu estis en ŝia stomako. Milpiedul-patrino kaj ŝia infano suprenrampis sur arbo kaj kaŝis sin.
Husi momentu ne’e kedas, manu no milipede sira sai inimigu.
Ekde tiam la kokoj kaj la milpieduloj estis malamikoj.
Verkita de: Winny Asara
Ilustrita de: Magriet Brink
Tradukita de: Aurelio da Costa
Laŭtlegita de: Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
Winny Asara
Magriet Brink
Aurelio da Costa
Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
tetuna
3-a nivelo
