Loron ida, Koellu la’o hela iha mota ninin.
Iun tagon Kuniklo marŝis laŭ la riverbordo.
Hipopótamo moos iha ne’ebá, la’o hela no han du’ut ne’ebé kapás no verde.
Hipo ankaŭ estis tie, kie li promenis kaj manĝis iom da bongusta verda herbo.
Hipopótamo la haree katak Koellu iha ne’ebá no la iha intensaun atu sama Koellu nia ain. Koellu hahú hakilar ba Hipopótamo, “O Hipopótamo! O la bele haree katak o sama ona ha’u nia ain?”
Hipo ne vidis ke Kuniklo estis tie kaj ŝi senintence paŝis sur la piedo de Kuniklo. Kuniklo ekkriis al Hipo, “Vi, Hipaĉo! Ĉu vi ne vidis ke vi paŝas sur mia piedo?”
Hipopótamo husu deskulpa ba Koellu, “Deskulpa bo’ot. Ha’u la haree o. Favor ida perdua ha’u!” maibé Koellu la rona no nia hakilar Hipopótamo, “O halo finzi! Loron ruma, o sei haree! O sei selu mak ne’e!”
Hipo pardonpetis al Kuniklo, “Mi tre bedaŭras. Mi ne vidis vin. Mi petas vian pardonon!” Sed Kuniklo ne volis aŭskulti kaj li kriis al Hipo, “Vi faris tion intence! Iutage vi vidos! Vi pagos!”
Koellu ba buka ahi no dehan, “Ba sunu Hipopótamo bainhira nia sai husi bee laran ba han du’ut. Nia sama ha’u!” Ahi hatán, “La problema, Koellu, ha’u nia belun. Ha’u sei halo tuir buat ne’ebé o husu.”
Kuniklo iris trovi Fajron kaj diris, “Iru kaj bruligu Hipon, kiam ŝi elvenis de la akvo por manĝi herbon. Ŝi paŝis sur min!” Fajro respondis, “Neniu problemo, Kuniklo, mia amiko. Mi laŭ via demando faros.”
Hafóin, Hipopótamo han hela du’ut dook husi mota bainhira, “Whoosh!” Ahi lakan sai boot. Ahi lakan boot hahú sunu Hipopótamo nia fulun.
Poste Hipo estis manĝante herbon malproksime de la rivero, kiam, “Vus!” Fajro ekflamiĝis. La flamoj ekbruligis la hararon de Hipo.
Hipopótamo komesa tanis no halai ba bee. Ninia fulun hotu mutuk husi ahi. Hipopótamo kontinua tanis, “Ha’u nia fulun mutuk ona husi ahi lakan! Ha’u nia fulun sira ba hotu ona! Ha’u nia fulun furak!”
Hipo ekploris kaj kuris al la akvo. Ŝia hararo tute forbrulis per la fajro. Hipo senĉese kriis, “Mia hararo forbrulis en la fajro! Mia hararo estas forbrulinta! Mia bela hararo!”
Koellu kontente tanba Hipopótamo nia fulun mutuk. No to’o ohin loron, nia ta’uk ba ahi lakan, Hipopótamo nunka dook husi bee.
Kuniklo ĝojis ke la hararo de Hipo estais forbrulinta. Kaj ĝis nun, pro timo de fajro, la hipopotamoj neniam iras malproksime de la akvo.