Tempu uluk liu ba, labarik feto nain tolu ba hili ai.
Antaŭ longa tempo tri knabinoj eliris por kolekti brullignon.
Loron ne’e manas ho nune’e sira ba iha mota atu nani. Sira halimar no nani no kari bee ba malu iha bee laran.
Varmegis, do ili iris malsupren al la rivero por naĝi. Ili ludis kaj ŝprucis kaj naĝis en la akvo.
Derepente, sira realiza katak tarde ona. Sira la’o fila lalais ba suku.
Subite ili ekkonsciis ke estas jam malfrue. Ili rapidis hejmen al la vilaĝo.
Bainhira sira besik uma, Nozibele hasa’e ninia liman ba ninia kakorok. Nia haluha tiha ona ninia korrente! “Favor mai fali ho ha’u!” Nia husu ba ninia belun. Maibé ninia belun sira dehan ne’e tarde loos ona.
Kiam ili preskaŭ alvenis hejmen, Nozibele metis sian manon sur la kolon. Ŝia kolĉeno estis forgesita! “Mi petas, revenu kun mi!” ŝi petis siajn amikojn. Sed ŝiaj amikoj diris ke estis jam tro malfrue.
Ho nune’e Nozibele mesak mak ba fali mota mesak. Nia hetan ninia korrente no halai fila ba uma. Maibé nia lakon iha nakukun laran.
Do Nozibele reiris sola al la rivero. Ŝi trovis la kolĉenon kaj rapidis hejmen. Sed ŝi perdiĝis en la mallumo.
Husi dook nia haree naroman mai husi uma du’ut ida. Nia halai ba ne’eba no dere odamatan.
Malproksime ŝi vidis lumon el kabano. Ŝi rapidis al ĝi kaj frapis je la pordo.
Ba ninia surpreza, asu ida mak loke odamatan no dehan “Saida mak o hakarak?” “Ha’u lakon no ha’u presija fatin ida atu toba, “Nozibele hateten. “Tama mai, se lae ha’u sei tata o!” asu ne’e dehan. Entaun Nozibele tama ba laran.
Surprize al ŝi, hundo malfermis la pordon kaj diris, “Kion vi volas?” “Mi perdiĝas kaj bezonas lokon por dormi,” diris Nozibele. “Eniru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele eniris.
Depois asu ne’e dehan, “Te’in ba ha’u!” “maibé ha’u nunka te’in ba asu ida antes,” nia responde. “Te’in, se lae ha’u sei tata o!” Asu ne’e dehan. Ho nune’e Nozibele te’in hahán balun ba asu ne’e.
Tiam la hundo diris, “Kuiru por mi!” “Sed mi neniam kuiris por hundo antaŭe,” ŝi respondis. “Kuiru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele kuiris iom da manĝaĵo por la hundo.
Depois asu ne’e dehan, “Prepara ha’u nia toba fatin!” Nozibele hatan, “Ha’u nunka prepara toba fatin ida ba asu ida.” Prepara fatin ne’e, se lae ha’u sei tata o!” Asu ne’e dehan. Ho nune’e Nozibele prepara fatin toba ne’e.
Tiam la hundo diris, “Ordigu la liton por mi!” Nozibele respondis, “Mi neniam ordigis liton por hundo.” “Ordigu la liton, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele ordigis la liton.
Loron loron nia tenke te’in no dasa rai no fó hariis asu ne’e. Hafoin loron ida asu ne’e dehan, “Nozibele, ohin loron ha’u tenke vizita kolega sira balun. Dasa uma laran, te’in hahán no fase ha’u nia sasán molok ha’u fila.”
Ĉiutage ŝi devis kuiri kaj balai kaj lavi por la hundo. Tiam, iun tagon, la hundo diris, “Nozibele, hodiaŭ mi devas viziti iujn amikojn. Balau la domon, kuiru la manĝaĵon kaj lavu miajn vestaĵojn antaŭ ol mi revenos.”
Iha kedas momentu asu ne’e ba, Nozibele foti fuuk tolu husi ninia ulun. Nia tau fuuk ida iha kama okos, ida seluk iha odamatan kotuk no seluk ida iha Kraal (kraal= uma du’ut tradisional Afrika nian). Hafoin nia halai maka’as fila ba uma.
Tuj kiam la hundo foriris, Nozibele prenis tri harojn de sia kapo. Ŝi metis unu haron sub la liton, unu malantaŭ la pordon kaj unu en la ĉirkaŭbarejon. Tiam ŝi kuris hejmen laŭeble plej rapide.
Bainhira asu ne’e fila mai, nia buka Nozibele. “Nozibele, o iha ne’ebé?” Nia hakilar. “Ha’u iha ne’e, iha kama okos,” fuuk primeiru hatan. “Ha’u iha ne’e, iha odamatan kotuk,” fuuk segundu hatan. “Ha’u iha ne’e, iha kraal,” fuuk terseiru hatan.
Kiam la hundo revenis, li serĉis Nozibele. “Nozibele, kie vi estas?” li kriis. “Mi estas ĉi tie, sub la lito,” diris la unua haro. “Mi estas ĉi tie, malantaŭ la pordo,” diris la dua haro. “Mi estas ĉi tie, en la ĉirkaŭbarejo,” diris la tria haro.
Depois asu ne’e hatene katak Nozibele lohi tiha ona nia. Entaun nia halai no halai ba iha suku. Maibé Nozibele ninia maun sira hein nia ho ai-sanak tolu. Asu ne’e fila no halai no nunka haree hetan dezde momentu ne’e.
Tiam ekkonsciis la hundo ke Nozibele trompis lin. Do li kuris kaj kuris la tutan vojon al la vilaĝo. Sed la fratoj de Nozibele atendis tie kun grandaj bastonoj. La hundo turnis sin kaj forkuris, kaj poste ĝi ne revidiĝis.
Verkita de: Tessa Welch
Ilustrita de: Wiehan de Jager
Tradukita de: Aurelio da Costa
Laŭtlegita de: Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
Tessa Welch
Wiehan de Jager
Aurelio da Costa
Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
tetuna
3-a nivelo
