Bainhira Simbegwire nia mama mate, nia triste loos. Simbegwire nia papa halo di’ak buat hotu ne’ebé nia bele hodi tau-matan ba nia oan-feto. Neneik, sira aprende atu sente kontente fila-fali la hó Simbegwire nia mama. Dadeer-dadeer sira tuur no ko’alia kona-ba loron tuir mai. Kalan kalan sira prepara han kalan hamutuk. Hafóin sira fase bikan fó’er sira, Simbegwire nia papa ajuda nia ho nia TPC.
Kiam la patrino de Simbegwire mortis, ŝi ege malĝojis. La patro de Simbegwire faris laŭeble plej bone por varti sian filinon. Malrapide ili eklernis kiel denove senti sin feliĉaj, sen la patrino de Simbegwire. Ĉiumatene ili sidiĝis kaj parolis pri la venonta tago. Ĉiuvespere ili kune preparis vespermanĝon. Post kiam ili lavis la manĝilaron, la patro de Simbegwire helpis ŝin fari sian hejmtaskon.
Loron ida, Simbegwire nia papa fila uma tarde lahanesan baibain. “O iha ne’ebé ha’u nia oan?” nia bolu. Simbegwire hamriik metin bainhira nia haree nia papa ka’er feto seluk nia liman. “Hau hakarak o atu hasoru ema espesiaál ida, ha’u nia oan. Ne’e Anita,” nia ko’alia ho hamnasa.
Iun tagon, la patro de Simbegwire malfrue revenis hejmen. “Kie vi estas, mia infano?” li vokis. Simbegwire kuris al sia patro. Ŝi haltis senmove, kiam ŝi vidis ke li tenas la manon de iu virino. “Mi volas, ke vi renkontu iun specialan, mia infano. Jen Anita,” li diris ridete.
“Ola Simbegwire, o nia papa konta buat barak ba ha’u kona-ba Ó,” Anita dehan. Maibé nia la hamnasa ka ka’er Simbegwire nia liman. Simbegwire nia papa kontente no sente animadu. Nia ko’alia kona-ba sira nain tolu atu hela hamutuk, no oinsá sira nia moris sei sai di’ak. “Ha’u nia oan, ha’u espera o sei aseita Anita nu’udar o nia inan” nia dehan.
“Saluton Simbegwire, via patro diris multe al mi pri vi,” diris Anita. Sed ŝi nek ridetis, nek prenis la manon de la knabino. La patro de Simbegwire ĝojis kaj ekscitiĝis. Li parolis pri la estonteco, kiam ili tri kune vivos, kaj kiel bona estos ilia vivo. “Mia infano, mi esperas ke vi akceptos Anita kiel patrinon,” li diris.
Simbegwire nia moris muda. Nia la iha ona tempu atu tuur ho ninia papa iha dadeer. Anita fó servisu barak tebes ba nia ne’ebé halo nia sai kolen tebes atu kompleta ninia TPC iha kalan. Nia ba kedas toba depois de han kalan. Ninia konfórtu mak lensol ne’ebe nia ama fó ba nia. Simbegwire nia papa la nota katak ninia oan feto la kontente.
La vivo de Simbegwire ŝanĝiĝis. Ŝi ne plu havis tempon por sidi matene kun sia patro. Anita donis tiom da hejmtaskoj al ŝi, ke ŝi estis tro laca por fari siajn lernejajn taskojn vespere. Post la vespermanĝo ŝi tuj enlitiĝis. Ŝia sola konsolo estis ŝia kolora lankovrilo, kiun ŝia patrino donis al ŝi. La patro de Simbegwire ŝajne ne rimarkis, ke lia filino malĝojas.
Depois de fulan balun, Simbegwire nia papa fó-hatene ba sira katak nia sei ba dook husi uma iha tempu hirak nia laran. “Ha’u tenke halo viajen ba ha’u nia servisu,” nia dehan. “maibé ha’u hatene katak imi sei tau-matan ba malu.” Simbegwire ninia oin sai triste, maibé nia papa la nota. Anita la dehan buat ida. Nia mos la kontente.
Post kelkaj monatoj la patro de Simbegwire diris al ili ke li foriros iom da tempo. “Mi devas vojaĝi por mia laboro,” li diris. “Sed mi scias ke vi ambaŭ prizorgos unu la alian.” La vizaĝo de Simbegwire malridetis, sed ŝia patro ne rimarkis pri tio. Anita nenion diris. Ankaŭ ŝi ne ĝojis.
Situasaun sai aat liu tan ba Simbegwire. Se nia la remata ninia servisu uma, ka nia lamenta, Anita baku nia. No iha han kalan, Anita han kuaze hahán sira hotu tiha, husik hela hahán restu balun ba Simbegwire. Kalan kalan Simbegwire tanis to’o toba, hako’ak ninia ama nia lensol.
La situacio malboniĝis por Simbegwire. Se ŝi ne finfaris siajn taskojn, aŭ ŝi plendis iomete, Anita batis ŝin. Kaj dum la vespermanĝo, la virino manĝis la plejparton de la manĝaĵo, lasante nur kelkajn restaĵojn por Simbegwire. Ĉiuvespere Simbegwire ploris, ĝis ŝi ekdormis, brakumanta la lankovrilon de sia patrino.
Dadeer ida, Simbegwire sai tarde husi kama. “O labarik feto baruk-teen!” Anita hakilar. Nia rasta Simbegwire sai husi kama laran. Lensol importante ne’e belit iha pregu ida, no lees fahe ba rua.
Iun matenon Simbegwire malfrue ellitiĝis. “Vi estas pigrulino!” Anita kriis. Ŝi eltiris Simbegwire el la lito. La valora lankovrilo kroĉiĝis sur najlo kaj duoniĝis.
Simbegwire sai triste tebes. Nia deside atu halai dook husi uma. Nia foti lensol rohan ninia mama nian, rai hahán balun, no husik hela uma. Nia la’o tuir estrada ne’ebé nia papa la’o ba antes.
Simbegwire malĝojegis. Ŝi decidis forkuri de sia hejmo. Ŝi prenis la pecojn de la lankovrilo de sia patrino, pakis iom da manĝaĵo kaj foriris el la domo. Ŝi sekvis la vojon, kiun prenis ŝia patro.
Bainhira kalan to’o, nia sa’e ba ai-hun aas ida besik mota ki’ik-oan ida no halo kama ida ba nia aan iha ai-sanak sira leet. Bainhira nia ba toba, nia kanta: “Maama, maama, maama, o husik hela ha’u. O husik hela ha’u no la fila mai. Apa la hadomi ha’u ona. Ama, bainhira mak o fila mai? O husik hela ha’u.”
Kiam vesperiĝis, ŝi surgrimpis altan arbon apud rivereto kaj pretigis liton por si mem en la branĉoj. Dormonte, ŝi kantis, “Panjo, panjo, panjo, vi forlasis min. Vi forlasis min kaj neniam revenis. Paĉjo ne plu amas min. Panjo, kiam vi revenos? Vi forlasis min.”
Dadeersaan tuir mai, Simbegwire kanta kansaun ne’e dala ida tan. Bainhira feto sira mai fase sira nia ropa iha mota ki’ik ne’e, sira rona kansaun triste ida mai husi ai-hun aas ne’e. Sira hanoin se karik ne’e anin huu kona ai-tahan sira, no sira kontinua ho sira nia servisu. Maibé feto ida husi sira rona ho atensaun ba kansaun ne’e.
La sekvan tagon Simbegwire kantis la kanton denove. Kiam la virinoj venis por lavi siajn vestaĵojn en la rivereto, ili aŭdis la malfeliĉan kanton, kiu eliris de la alta arbo. Ili kredis, ke tio estas nur la vento, kiu susuras en la folioj, kaj daŭre faras sian laboron. Sed unu el la virinoj aŭskultis atente la kanton.
Feto ne’e hateke sa’e ba ai leten. Bainhira nia haree labarik feto ne’e no lensol koloridu nia rohan, nia tanis “Simbegwire, ha’u nia maun nia oan-feto!” Feto sira seluk para fase ropa no ajuda Simbegwire atu tuun husi ai-hun ne’e. Ninia tia hakohak labarik feto ki’ik ne’e no koko atu fó konfórtu ba nia.
Tiu virino suprenrigardis en la arbon. Kiam ŝi vidis la knabinon kaj la pecojn de la kolora lankovrilo, ŝi ekkriis, “Simbegwire, infano de mia frato!” La aliaj virinoj haltigis la lavadon kaj helpis Simbegwire grimpi malsupren el la arbo. Ŝia onklino brakumis la knabineton kaj klopodis konsoli ŝin.
Simbegwire ninia tia lori labarik feto ne’e ba ninia uma rasik. Nia fó ba Simbegwire ai-han manas no hatoba nia iha kama ho ninia mama nia lensol. Iha kalan ne’e, Simbegwire tanis bainhira nia toba. Maibé sira hanesan tanis aliviu nian. Nia hatene katak ninia tia sei tau matan ba nia.
La onklino de Simbegwire portis la infanon al sia hejmo. Ŝi donis varman manĝaĵon kaj enlitigis ŝin per la kovrilo de ŝia patrino. Tiu nokto Simbegwire ploris, ĝis ŝi ekdormis. Sed tiuj estis larmoj de malŝarĝiĝo. Ŝi sciis, ke ŝia onklino vartos ŝin.
Bainhira Simbegwire nia papa fila ba uma, nia haree Simbegwire ninia kuartu mamuk. “Saida mak akontese Anita?” nia husu ho fuan todan. Señora ne’e esplika katak Simbegwire halai sai tiha husi uma. “Ha’u hakarak atu nia respeita ha’u,” nia dehan. “maibé karik ha’u to’os demais.” Simbegwire nia papa husik tiha uma ne’e no ba iha diresaun mota ki’ik ne’e nian. Nia kontinua ba ninia alin feto nia suku atu husu karik nia haree ona Simbegwire.
Kiam la patro de Simbegwire revenis hejmen, li trovis ke ŝia ĉambro estas malplena. “Kio okazis, Anita?” li demandis pezkore. La virino klarigis ke Simbegwire jam forkuris. “Mi nur volis ke ŝi respektu min,” ŝi diris. “Sed eble mi tro severis.” La patro de Simbegwire foriris el la domo kaj iris en la direkto de la rivereto. Li daŭre iris al la vilaĝo de sia fratino por sciiĝi, ĉu ŝi vidis Simbegwire.
Simbegwire halimar hela ho ninia primu sira bainhira nia haree nia papa husi dook. Nia ta’uk karik nia papa sei hirus, ho nune’e nia halai tama uma laran atu subar. Maibé nia papa ba tuir nia no dehan “Simbegwire, o hetan ona inan perfeitu ida ba o nia aan. Ida ne’ebé hadomi o no komprende o. Hau orgullu ho o no hadomi o. “Sira konkorda katak Simbegwire sei hela ho ninia tia tuir tempu ne’ebé de’it nia hakarak.
Simbegwire ludis kun siaj kuzoj, kiam ŝi vidis malproksime sian patron. Ŝi timis ke li eble koleras, do ŝi kuris en la domon por kaŝi sin. Sed ŝia patro iris al ŝi kaj diris, “Simbegwire, vi jam trovis perfektan patrinon por vi mem. Iu, kiu amas vin kaj komprenas vin. Mi fieras pri vi kaj mi amas vin.” Ili konsentis ke Simbegwire restu kun sia onklino tiom longe, kiom ŝi volos.
Ninia papa vizita nia lor-loron. Eventualmente, nia mai ho Anita. Nia lolo liman atu kaer Simbegwire nia liman.” Ha’u husu deskulpa oan, ha’u sala,” nia tanis. “O sei fó ha’u tempu atu koko tan dala ida?” Simbegwire haree ba nia papa no nia oin ne’ebé preukupadu. Hafoin nia hakat neneik ba oin no tau nia liman haleu Anita.
Lia patro vizitis ŝin ĉiutage. Fine li venis kune kun Anita. Ŝi etendis sin kaj prenis la manon de Simbegwire. “Mi tre bedaŭras, mia etulo, mi eraris,” ŝi kriis. “Ĉu vi jam permesos min reprovi?” Simbegwire rigardis sian patron kaj lian maltrankvilan vizaĝon. Tiam ŝi paŝis malrapide antaŭen kaj ĉirkaŭbrakis Anita.
Semana tuir mai, Anita konvida Simbegwire ho nia primu sira no ninia tia, ba uma atu han hamutuk. Festa di’ak ida! Anita prepara hotu Simbegwire ninia hahán favoritu sira, no ema hotu-hotu han to’o sira bosu. Depois labarik sira halimar no ema boot sira ko’alia. Simbegwire sente kontente no barani. Nia deside katak, sedu, sedu liu, nia sei fila uma atu hela ho nia papa no ninia inan madrasta.
La sekvan semajnon Anita invitis Simbegwire, kune kun ŝiaj kuzoj kaj onklino, al la domo por manĝi. Kia manĝego ĝi estis! Anita pretigis ĉiujn el la plej amataj manĝaĵoj de Simbegwire, kaj ĉiuj manĝis ĝis sato. Poste la infanoj ludis, dum la plenkreskuloj diskutis. Simbegwire sentis sin feliĉa kaj kuraĝa. Ŝi decidis ke post nelonge ŝi revenos hejmen por vivi kune kun sia patro kaj duonpatrino.
Verkita de: Rukia Nantale
Ilustrita de: Benjamin Mitchley
Tradukita de: Aurelio da Costa
Laŭtlegita de: Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
Rukia Nantale
Benjamin Mitchley
Aurelio da Costa
Aurelio da Costa, Vitalina dos Santos, Criscencia R. Da Costa Viana
tetuna
5-a nivelo
