Sakima yabanaga n’ababyeyi be na bashiki be bakuru. Bari batuye kubutaka bw’umugabo w’umukungu. Inzu y’ibyatsi yabo yabaga kumpera y’umurongo w’ibiti.
Sakima vivis kun siaj gepatroj kaj sia kvarjara fratino. Ili vivis sur la tereno de riĉulo. Ilia pajlo-tegmenta kabano staris je la fino de arbovico.
Ubwo Sakima yarafite imyaka itatu, yararwaye anabura ububone (aba impumyi). Sakima yari umuhungu w’impano.
Kiam Sakima havis tri jarojn, li malsanis kaj perdis sian vidon. Sakima estis talentplena knabo.
Sakima yakoraga ibintu byinshi abandi bana b’imyaka itandatu badakora. Urugero, yashoboraga kwicarana nabakuze bo mu igiturage bakaganira kubintu by’ingirakamaro.
Sakima faris multajn aferojn, kiujn aliaj sesjaraj knaboj ne faris. Ekzemple li povis sidi kun la pli aĝaj vilaĝanoj kaj diskuti gravajn aferojn.
Ababyeyi ba Sakima bakora mu inzu y’umugabo w’umukire. Bavaga murugo kare mugitondo bakanagaruka nimugoroba bwije. Sakima yasigaranaga na bashiki be.
La gepatroj de Sakima laboris ĉe la domo de la riĉulo. Ili eliris la hejmon frumatene kaj revenis malfrue vespere. Sakima estis lasita kun sia fratineto.
Sakima ripondis, “Ili simple venas, patrino. Mi aŭdas ilin en mia kapo kaj tiam mi kantas.”
Sakima yakundaga kuririmbira mushiki we muto, cyane cyane, iyo yasonzaga. Mushiki we yuga indirimbo ye yakundaga. Yahitaga aceceka kubera ijyana ituje.
Sakima ŝatis kanti por sia fratineto, precipe se ŝi malsatis. Lia fratino aŭskultus lin kanti sian plej ŝatatan kanton. Ŝi kutimis svingiĝi laŭ la trankviliga melodio.
“Ĉu vi povas kanti ĝin ree kaj ree, Sakima?” lia fratino petis lin. Sakima do akceptis kaj kantis ĝin ree kaj ree.
Ikigoroba kimwe ubwo ababyeyi be bagarukaga murugo, bari bacecetse. Sakima yaraziko hari ikintu kitari kiza.
Iun vesperon, kiam liaj gepatroj revenis hejmen, ili tre silentis. Sakima sciis ke io ne ĝustas.
“Ni iki kitari kiza?” Sakima yarabajije. Sakima yamenye ko umuhungu w’umugabo w’umukire yabuze. Umugabo yari ababaye cyane anigunze.
“Kio ne ĝustas, patrino, patro?” Sakima demandis. Sakima sciĝis ke la filo de la riĉulo mankas. La viro estis tre malĝoja kaj soleca.
“Nshobora kumuririmbira. Ashobora kongera akishima.” Sakima yabwiye ababyeyi be. Ariko ababyeyi be baramwangiye. “Ni umukire cyane. Uri umwana w’impumbi gusa. Uratekereza ko indirimbo yawe iribumufashe?”
“Mi povas kanti por li. Li eble feliĉos denove,” Sakima diris al siaj gepatroj. Sed liaj gepatroj malakceptis lin. “Li estas tre riĉa. Vi nur estas blinda knabo. Ĉu vi kredas ke via kanto povos helpi lin?”
Ariko, Sakima ntiyahaze. Mushiki we muto yaramushigikiye. Yaravuze, “Indirimbo za Sakima ziranturisha iyo nshonje. Zizatuzisha umugabo w’umukire nawe.”
Tamen Sakima ne rezignis. Lia fratineto subtenis lin. Ŝi diris, “La kantoj de Sakima trankviligas min, kiam mi malsatas. Ili trankviligos ankaŭ la riĉulon.”
Umunsi ukurikiye ho, Sakima yasabye mushiki we muto kumuyobora ku insu y’umugabo w’umukire.
La sekvan tagon Sakima petis sian fratineton gvidi lin al la domo de la riĉulo.
Li staris sub granda fenestro kaj ekkantis sian plej ŝatatan kanton. Malrapide la kapo de la riĉulo ekaperis tra la granda fenestro.
Abakozi bahakaritse ibyo bari gukora. Bateze amatwi indirimbo ziza ya Sakima. Ariko umugabo umwe yaravuze. “Ntamuntu numwe wari wakabashije guhoza bosi. Uyu mwana w’impumyi aratekereza ko aribumuhoze?”
La laboristoj haltigis sian laboron. Ili aŭskultis la belan kanton de Sakima. Sed unu el la viroj diris, “Neniu povis konsoli la ĉefon. Ĉu tiu blinda knabo kredas ke li povas konsoli lin?”
Sakima finis la kantadon kaj turniĝis por foriri. Sed la riĉulo rapidis eksteren kaj diris, “Mi petas, kantu denove.”
Muri ako kanya, abagabo babiri baje bikoreye umuntu mu ingobyi. Bari babonye umuhungu w’umugabo w’umukire yakubiswe yanasizwe k’uruhande rw’umuhanda.
Ĝuste tiumomente du viroj venis portante iun sur homportilo. Ili trovis la filon de la riĉulo batitan kaj forlasitan sur la flanko de la vojo.
Umugabo w’umukire yari yishimye cyane kongera kubona umuhungu we. Yajyanye umuhungu we na Sakima kwa muganga (ibitaro) kugirango Sakima yongere abone.
La riĉulo tiel ĝojis revidi sian filon. Li rekompencis Sakima por konsili lin. Li kunprenis sian filon kaj Sakima al la malsanulejo por regajnigi la vidon al Sakima.
Ursula Nafula
Peris Wachuka
Patrick Munyurangabo
ruanda
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
