A Galinha e a Centopéia eram amigas. Mas elas estavam sempre competindo uma com a outra.
Um dia, elas decidiram jogar futebol para ver quem era a melhor jogadora.
Koko kaj Milpiedulo estis amikoj. Sed ili ĉiam konkuris unu kontraŭ la alia. Iun tagon ili decidis ludi futbalon por vidi, kiu estis la pli bona ludanto.
Elas foram para o campo de futebol e começaram seu jogo.
A Galinha era rápida, mas a Centopéia era mais rápida.
A Galinha chutou longe, mas a Centopéia chutou ainda mais longe.
A Galinha começou a ficar mal-humorada.
Ili iris al la ludkampo kaj ekludis. Koko estis rapida, sed Milpiedulo estis pli rapida. Koko piedbatis malproksimen, sed Milpiedulo piedbatis pli malproksimen. Koko eksentis sin malkontenta.
Elas decidiram jogar uma disputa de pênaltis.
Primeiro a Centopéia era goleira. A Galinha marcou apenas um gol.
Depois foi a vez da Galinha defender a meta.
Ili decidis ludi punŝoton. Unue, Milpiedulo estis la golulo. Koko gajnis nur unu golon. Tiam estis la vico de Koko gardi la golejon.
A Centopéia chutou a bola e marcou.
A Centopéia driblou a bola e marcou.
A Centopéia cabeceou a bola e marcou.
A Centopéia marcou cinco gols.
Milpiedulo piedbatis la pilkon kaj faris golon. Milpiedulo piedbatis la pilkon kaj faris golon. Milpiedulo kapbatis la pilkon kaj faris golon. Milpiedulo gajnis kvin golojn.
A Galinha estava furiosa por ter perdido. Ela não sabia perder.
A Centopéia começou a rir porque sua amiga estava fazendo muito barulho.
Koko koleregis, ĉar ŝi perdis la ludon. Ŝi estis tre malbona perdanto. Milpiedulo ekridis, ĉar lia amiko faris tiom da bruo pri tio.
A Galinha estava tão irritada que abriu o bico largo e engoliu a Centopéia.
Koko tiel koleris ke ŝi larĝe malfermis la bekon kaj forglutis la milpiedulon.
Quando a Galinha estava voltando para casa, ela encontrou a Mãe Centopéia.
A Mãe Centopéia perguntou, “Você viu a minha filha?” A Galinha não respondeu nada.
A Mãe Centopéia estava preocupada.
Dum Koko marŝis hejmen, ŝi renkontis Milpiedul-patrinon. Milpiedul-patrino demandis, “Ĉu vi vidis mian infanon?” Koko nenion diris. Milpiedul-patrino maltrankviliĝis.
Depois a Mãe Centopéia ouviu uma vozinha. “Me ajuda mãe!” chorou a voz.
Mãe Centopéia olhou e ouviu atentamente. A voz veio de dentro da Galinha.
Tiam Milpiedul-patrino aŭdis voĉeton. “Helpu min, panjo!” kriis la voĉo. Milpiedul-patrino ĉirkaŭrigardis kaj aŭskultis atente. La voĉo venis el ene de la koko.
A Mãe Centopéia gritou: “Usa o seu poder especial filha!”
As Centopéias podem soltar um mau cheiro e um gosto terrível. A Galinha começou a se sentir mal.
Milpiedul-patrino ekkriis, “Uzu vian specialan povon, mia infano!” La milpieduloj povas fari malbonan odoron kaj malbonan guston. Koko eksentis sin malsana.
A Galinha arrotou. Depois, ela engoliu e cuspiu.
Depois espirrou e tossiu. E tossiu.
A Centopéia era nojenta!
Koko ruktis. Tiam ŝi glutis kaj kraĉis. Tiam ŝi ternis kaj tusis. Kaj tusis. La milpiedulo estis naŭzega!
A Galinha tossiu até que tossiu a Centopéia para fora do seu estômago.
A Mãe Centopéia e sua filha subiram em uma árvore para se esconderem.
Koko tusis, ĝis ŝi eltusigis la milpiedulon kiu estis en ŝia stomako. Milpiedul-patrino kaj ŝia infano suprenrampis sur arbo kaj kaŝis sin.
A partir desse dia, as galinhas e as centopéias eram inimigas.
Ekde tiam la kokoj kaj la milpieduloj estis malamikoj.
Verkita de: Winny Asara
Ilustrita de: Magriet Brink
Tradukita de: Mikayla Rodrigues, Priscilla Freitas de Oliveira
Winny Asara
Magriet Brink
Mikayla Rodrigues, Priscilla Freitas de Oliveira
Alfredo Ferreira
portugala
3-a nivelo
