M’mawa mulimonse agogo a Vusi amamuitana, “Vusi, ndikupempha kuti upereke Dzirali ku makolo ako. Afuna kupanga keke yaikulu yapa cikwati ca mulongo wako.”
Frue iun matenon la avino de Vusi vokis lin, “Vusi, bonvolu porti tiun ĉi ovon al viaj gepatroj. Ili volas fari grandan kukon por la edziniĝo de via fratino.”
Survoje al siaj gepatroj Vusi renkontis du knabojn kiuj kolektis fruktojn. Unu el la knaboj ekprenis la ovon de Vusi kaj pafis ĝin al arbo. La ovo rompiĝis.
“Kodi ndi ciani cimene wacita?” Vusi analira. Dzira lija linali la keke. Kekeyo inali yapacikwati ca mlongo wanga. Kodi mlonga wanga azanena ciani ngati palibe keke pacikwati?”
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu ovo estis por kuko. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Kion diros mia fratino, se ne estos geedziĝa kuko?”
Anyamata anapepesa ponena Vusi. “Sitingathandizire pa nkhani ya keke, koma tenga kumtengo aka koyendera ukapatse mlongo wako,” umodzi mwa iwo anatero. Vusi anapitiriza ndi ulendo wake.
La knaboj tre bedaŭris ke ili mokis Vusi. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen bastono por via fratino,” unu el ili diris. Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Mnjira anakumananso ndi amuna awiri amene anali kumanga nyumba. Kodo tingasewenzetse ako kamtengo kolimba? Mwamuna umodzi anafunsa. Koma kamtengo sikanali kolimba ndiponso kanathyoka.
Survoje li renkontis du virojn kiuj konstruis domon. “Ĉu ni povas uzi tiun fortan bastonon?” demandis unu el ili. Sed la bastono ne estis sufiĉe forta, kaj ĝi rompiĝis.
“Kodi ndi ciani cimene mwacita?” Vusi analira. Ako kamtengo inali mphaso ya mlonga wanga. Anthu otenga zipatso anandipatsa cifukwa anaphwanya dzira la keke. Keke inali ya cikwati ca mlongo wanga. Tsopano kulibe dzira, kulibe keke, ndiponso kulibe mphaso. Kodi mlonga wanga adzanena ciani?
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu bastono estis donaco por mia fratino. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Omanga nyumba anapepesa pothyola kamtengo. “Sitingathandizire pa nkhani ya keke, koma tenga mtolo wa udzu ukapatse mlongo wako,” umodzi pa omanga anatero. Vusi anapitiriza ndi ulendo wake.
La konstruistoj tre bedaŭris ke ili rompis la bastonon. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen iom da tegmenta pajlo por via fratino,” diris unu el ili. Kaj do Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Poyenda mnjira, Vusi anakumana ndi mlimi ndi ng’ombe. “Mtolo wa udzu caoneka bwino, ungandipatseko kang’ono? Ng’ombe inafunsa. Mtolo wa udzu unakoma kwimbiri ndiponso, ngombe inadya onse.
Survoje Vusi renkontis bieniston kaj bovinon. “Kia bongusta pajlo, ĉu mi rajtas manĝeti iomete?” demandis la bovino. Sed la pajlo estis tiel bongusta, ke la bovino manĝis ĉiom!
“Kodi ndi ciani cimene wacita?” Vusi analira. Uyo mtolo unali wa udzu unali mphaso ya mlonga wanga. Anthu omanga manyumba anandipatsa cifukwa anathyola kamtengo kamene anandipatsa othyola zipatso. Othyola zipatso anandipatsa kamtengo cifukwa anaphwanya dzira la keke la mlongo wanga. Keke inali ya cikwati ca mlongo wanga. Tsopano kulibe dzira, kulibe keke, ndiponso kulibe mphatso. Mlonga wanga adzanena cani?
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi? “Tiu pajlo estis donaco por mia fratino. La konstruistoj donis la pajlon al mi, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko de mia fratino. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Ng’ombe inapepesa pokudya mtolo. Mlimi anamupatsa ng’ombe kukhala mphatso ya mlongo wa Vusi. Vusi anapiriza ulendo wake.
La bovino tre bedaŭris ke ŝi tiel avidis. La bienisto konsentis ke la bovino iru kun Vusi kiel donaco por lia fratino. Kaj Vusi pluiris sur la vojo.
Koma ng’ombe inathawira kumwine wake pa cakudya ca m’madzulo. Vusi anasowa paulendo wake. Anafika mocedwa kwambiri pacikwati ca mlongo wake. Alendo anayamba kale kudya pacikwati.
Sed la bovino rekuris al la bienisto je horo vespermanĝa. Kaj Vusi perdiĝis dum sia vojaĝo. Li alvenis tre malfrue por la geedziĝo de sia fratino. La gastoj jam estis manĝantaj.
“Kodi ndidzacita ciani?” Vusi analira. Ngo’mbe imene yathawa inali mphatso, m’malo mwa mtolo wa udzu umene anandipatsa omanga manyumba. Anthu omanga manyumba anandipatsa cifukwa anathyola kamtengo kamene anandipatsa othyola zipatso. Othyola zipatso anandipatsa kamtengo cifukwa anaphanya dzira la keke la mlongo wanga. Keke inali ya cikwati ca mlongo wanga. Tsopano kulibe dzira, kulibe keke, ndiponso kulibe mphatso.
“Kion mi faru?” ekkriis Vusi. “La bovino kiu forkuris estis donaco, kompense pro la pajlo, kiun donis al mi la konstruistoj. La konstruistoj donis al mi la pajlon, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis al mi la bastonon, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco.”
La fratino de Vusi pensis iomete, tiam ŝi diris, “Vusi, mia frato, ne vere gravas al mi la donacoj. Eĉ ne la kuko! Ni ĉiuj estas kune ĉi tie, do mi ĝojas. Nun surmetu viajn bonajn vestaĵojn, kaj ni festu tiun ĉi tagon!” Kaj do Vusi tion faris.
Nina Orange
Wiehan de Jager
Sitwe Benson Mkandawire
Christine Mwanza
njanĝa
4-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
