Det var en gang en lykkelig familie.
Iam estis feliĉa familio.
De kranglet aldri. Barna hjalp foreldrene sine hjemme og i åkeren.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Men de fikk ikke lov til å gå nær ilden.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
De måtte gjøre alt arbeid om natten. Fordi de var lagd av voks!
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Men én av guttene lengtet etter å gå ut i sollyset.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
En dag ble lengselen for sterk. Brødrene hans advarte ham.
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Men det var for sent! Han smeltet i den varme sola.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Voksbarna ble lei seg av å se broren sin smelte bort.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Men de la en plan. De formet en fugl av den smeltede voksklumpen.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
De tok med seg fuglebroren sin opp på et høyt fjell.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Og da sola steg, fløy han syngende inn i morgenlyset.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.