Enn zour, mama finn ramas enn ta fri.
Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
Nou finn dimann li : « Kan nou pou kapav manz bann fri-la ? » Mama dir, « Tanto nou pou manz zot. »
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
Mo frer Rahim gourman. Li’nn gout tou bann fri-la. Li’inn manz enn ta.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
« Get ki Rahim inn fer ! », mo ti frer finn kriye. Ek mwa mo’nn dir : « Rahim bien move ek egois. »
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
Mama finn ankoler ar Rahim.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Nou si nou’nn ankoler ar Rahim. Me Rahim pa ti regret nanye.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
« To pa pou pini Rahim ? », ti frer dimande.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
« Rahim, biento to pou regrete, pa dir mama pa’nn dir ! »
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
Rahim pa santi li bien.
Rahim eksentas sin malbona.
Li plengne : « Mo vant pe fermal ! »
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
Mama ti kone ki ti pou ariv sa. Bann fri-la ki pe pini Rahim !
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Plitar, Rahim finn vinn dimann exkiz ek finn fer promes : « Zame mo pou re fer gourman. » E nou finn krwar li.
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.