Sakima ti pe viv avek so paran ek so ti ser, ki ti ena kat-r-an. Zot ti pe viv lor terin enn misie ris. Zot lakaz lapay ti trouv dan bout enn ranze pie.
Sakima vivis kun siaj gepatroj kaj sia kvarjara fratino. Ili vivis sur la tereno de riĉulo. Ilia pajlo-tegmenta kabano staris je la fino de arbovico.
Kan Sakima ti ena trwa-z-an, li ti tom malad ek li ti vinn aveg. Sakima ti enn garson avek boukou talan.
Kiam Sakima havis tri jarojn, li malsanis kaj perdis sian vidon. Sakima estis talentplena knabo.
Sakima ti pe fer boukou kiksoz ki bann lezot garson si-z-an pa ti pe fer. Par exanp, li ti kapav diskit bann kestion inportan avek bann manb pli aze dan so vilaz.
Sakima faris multajn aferojn, kiujn aliaj sesjaraj knaboj ne faris. Ekzemple li povis sidi kun la pli aĝaj vilaĝanoj kaj diskuti gravajn aferojn.
Paran Sakima ti pe travay kot sa misie ris la. Zot ti pe sorti lakaz boner gramatin ek zot ti pe retourne tar aswar. Sakima ti per es tousel kot zot avek so ti ser.
La gepatroj de Sakima laboris ĉe la domo de la riĉulo. Ili eliris la hejmon frumatene kaj revenis malfrue vespere. Sakima estis lasita kun sia fratineto.
Sakima ti bien kontan sante. Enn zour, so mama finn demann li « Kot to aprann sant sa bann sante-la Sakima ? »
Sakima ŝategis kanti kantojn. Iun tagon lia patrino demandis lin, “De kie eklernis vi tiujn ĉi kantojn, Sakima?”
Sakima reponn : « Zot zis vini natirelman mama. Mo tann zot dan mo latet, apre mo sante »
Sakima ripondis, “Ili simple venas, patrino. Mi aŭdas ilin en mia kapo kaj tiam mi kantas.”
Sakima ti kontan sante pou so ti ser, sirtou kan li ti pe gagn fin. So ser ti pe ekout li sant so sante prefere. Li ti pe balanse ler li ti pe ekout sante apezan la.
Sakima ŝatis kanti por sia fratineto, precipe se ŝi malsatis. Lia fratino aŭskultus lin kanti sian plej ŝatatan kanton. Ŝi kutimis svingiĝi laŭ la trankviliga melodio.
« To kapav sant li ankor ek ankor, Sakima ? » so ser ti pe sipliy li. Sakima ti pe aksepte ek ti pe sant li ankor ek ankor.
“Ĉu vi povas kanti ĝin ree kaj ree, Sakima?” lia fratino petis lin. Sakima do akceptis kaj kantis ĝin ree kaj ree.
Enn aswar, kan so paran finn retourn lakaz, zot ti bien trankil. Sakima ti kone ena enn problem.
Iun vesperon, kiam liaj gepatroj revenis hejmen, ili tre silentis. Sakima sciis ke io ne ĝustas.
« Ki’nn arrive mama ek papa » Sakima finn demande. Sakima apran ki garson misie ris la finn disparet. Misie-la ti bien tris ek li ti pe santi li bien tousel.
“Kio ne ĝustas, patrino, patro?” Sakima demandis. Sakima sciĝis ke la filo de la riĉulo mankas. La viro estis tre malĝoja kaj soleca.
« Mo kapav sante pou li. Kapav li pou re vinn ere » Sakima finn dir so paran. Me so paran finn rezet lide-la. « Li bien ris. To zis enn garson aveg. To vremem krwar ki to sante pou ed li ? »
“Mi povas kanti por li. Li eble feliĉos denove,” Sakima diris al siaj gepatroj. Sed liaj gepatroj malakceptis lin. “Li estas tre riĉa. Vi nur estas blinda knabo. Ĉu vi kredas ke via kanto povos helpi lin?”
Toutfwa, Sakima pa finn abandone. So ser ti soutenir li. Li ti pe dir « Bann sante Sakima kalme mwa kan mo fin. Zot pou kalme misie ris la si. »
Tamen Sakima ne rezignis. Lia fratineto subtenis lin. Ŝi diris, “La kantoj de Sakima trankviligas min, kiam mi malsatas. Ili trankviligos ankaŭ la riĉulon.”
Landemin, demann so ser pou amenn li kot misie ris la.
La sekvan tagon Sakima petis sian fratineton gvidi lin al la domo de la riĉulo.
Li finn debout anba enn gran lafnet ek finn koumans sant so sante prefere. Dousman-dousman, latet misie ris la finn aparet atraver gran lafnet la.
Li staris sub granda fenestro kaj ekkantis sian plej ŝatatan kanton. Malrapide la kapo de la riĉulo ekaperis tra la granda fenestro.
Bann zouvriye finn aret seki zot ti pe fer. Zot ti pe ekout Sakima so zoli sante. Me enn misie dir : « Personn pa finn kapav konsol patron-la. Eski sa garson aveg la panse ki li pou kapav konsol li ? »
La laboristoj haltigis sian laboron. Ili aŭskultis la belan kanton de Sakima. Sed unu el la viroj diris, “Neniu povis konsoli la ĉefon. Ĉu tiu blinda knabo kredas ke li povas konsoli lin?”
Sakima finn terminn so sante ek ti pe pare pou ale. Me dimounn ris la finn sorti vit-vit ek finn dir : « Silteple, sant ankor ».
Sakima finis la kantadon kaj turniĝis por foriri. Sed la riĉulo rapidis eksteren kaj diris, “Mi petas, kantu denove.”
Sa moman presi la, de misie finn vini. Zot ti pe sarye kiksoz lor enn sivier. Zot ti finn trouv garson misie-ris la. Bann-la ti bat li ek ti abandonn li bor lari.
Ĝuste tiumomente du viroj venis portante iun sur homportilo. Ili trovis la filon de la riĉulo batitan kaj forlasitan sur la flanko de la vojo.
Misie ris la finn telman kontan pou retrouv so garson. Li finn rekonpans Sakima pou konsolasion ki li finn aport li. Li’nn amenn toulede garson lopital, pou ki Sakima kapav regagn lalimier so lizie.
La riĉulo tiel ĝojis revidi sian filon. Li rekompencis Sakima por konsili lin. Li kunprenis sian filon kaj Sakima al la malsanulejo por regajnigi la vidon al Sakima.
Verkita de: Ursula Nafula
Ilustrita de: Peris Wachuka
Tradukita de: Shameem Oozeerally & MIE French Students
Ursula Nafula
Peris Wachuka
Shameem Oozeerally & MIE French Students
kreola (maŭrica)
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
