Odongo ek Apiyo ti res anvil avek zot papa. Zot ti pe atann vakans avek inpasians. Pa parski lekol ti pou ferme me parski zot ti ti pou al promne kot zot granmer. Li ti res dan enn vilaz peser akote enn gran lak.
Odongo kaj Apiyo loĝis en la urbo kun sia patro. Ili antaŭĝojis la ferioperiodon. Ne nur pro la lernejo estis fermita, sed pro ili vizitis sian avinon. Ŝi loĝis en fiŝkaptista vilaĝo proksime al granda lago.
Odongo ek Apiyo ti exsite parski ti finn ariv ler pou rerann zot granmer enn vizit. Lavey, zot finn fer zot valiz ek finn prepar zot pou sa long vwayaz-la ziska so vilaz. Zot pa ti pe kapav dormi e zot finn pas lanwit koz vakans/zot finn koze enn lanwit lor vakans.
Odongo kaj Apiyo estis ekscititaj, ĉar venis la tempo viziti sian avinon denove. La antaŭan nokton ili pakis siajn sakojn kaj pretiĝis por la longa vojaĝo al ŝia vilaĝo. Ili ne povis dormi kaj parolis la tutan nokton pri la ferio.
Landemin gramatin, bien boner, zot finn al dan vilaz-la dan loto zot papa. Zot finn trouv montagn, zanimo sovaz ek plantasion dite. Zot finn kont loto ek finn sant-sante.
Frue la sekvan matenon, ili foriris vilaĝen en la aŭto de sia patro. Ili veturis preter montoj, sovaĝaj bestoj kaj teplantejoj. Ili kalkulis aŭtojn kaj kantis kantojn.
Apre enn sertenn letan, bann zanfan finn dormi sek.
Post iom da tempo, la infanoj laciĝis kaj ekdormiĝis.
Papa finn lev Odongo ek Apiyo kan zot ti finn ariv dan vilaz. Zot finn zwenn avek zot granmer Nyar-Kanyada ki ti pe asize anba enn pie. Dan Luo, Nyar-Kanyada vedir « tifi pep Kanyada ». Li ti enn zoli madam, ek li ti bien for.
Patro vekis Odongon kaj Apijon dum ili alvenis en la vilaĝon. Ili trovis Nyar-Kanyada, sian avinon, ripozantan sur mato sub arbo. Nyar-Kanyada en Luo, signifas ‘filino de la popolo de Kanyada’. Ŝi estis forta kaj bela virino.
Nyar-Kanyada finn akeyir bann-la dan so lakaz e dan avek enn leker ranpli ar lazwa. Li ti li ti pe sante-danse anmemtan dan lasam. So bann ti-zanfan ti pe prese pou donn li bann kado ki zot ti’nn amene depi lavil. « Ouver mo kado avan », Odongo dir. « Non, ouver pou mwa an premie ! » Apiyo dir.
Nyar-Kanyada bonvenigis ilin en la domon kaj dancis ĉirkaŭ la ĉambro kantante kun ĝojo. Ŝiaj genepoj ĝojis doni al ŝi la donacojn, kiujn ili alportis de la urbo. “Unue malfermu mian donacon,” diris Odongo. “Ne, mia donaco unue!” diris Apiyo.
Letan li’nn fini ouver so bann kado, Nyar-Kanyada finn donn so bann tizanfan enn benediksion tradisionel.
Post kiam ŝi malfermis la donacojn, Nyar-Kanyada benis siajn nepojn laŭ tradicia maniero.
Lerla, Odongo ek Apiyo finn sorti deor. Zot finn galoup deryer papiyon ek zwazo.
Tiam Odongo kaj Apiyo iris eksteren. Ili postkuris papiliojn kaj birdojn.
Zot finn grinp lor pie e finn sot-sot dan delo lak.
Ili grimpis arbojn kaj plaŭdis en la akvon de la lago.
Ler ariv aswar, zot finn retourn lakaz pou manze. Zot finn gagn somey avan mem ki zot ti’nn reisi fini zot repa !
Je mallumo, ili revenis al la domo por vespermanĝi. Antaŭ ol ili povis finmanĝi, ili endormiĝis!
Landemin, papa bann zanfan-la finn retourn anvil e finn kit zot avek Nyar-Kanyada.
La sekvan tagon, la patro de la infanoj veturis reen al la urbo lasante ilin kun Nyar-Kanyada.
Odongo ek Apiyo finn donn zot granmer enn koudme fer louvraz. Zot finn al rod delo ek dibwa pou pou sofaz. Zot finn ramas dizef poul ek lever dan zardin.
Odongo kaj Apiyo helpis sian avinon pri hejmaj taskoj. Ili alportis akvon kaj brullignon. Ili kolektis ovojn de la kokinoj kaj plukis legomfoliojn el la ĝardeno.
Nyar-Kanyada finn montre so bann ti-zanfan kouma fer Ugali mou pou manz avek rougay. Li finn montre zot kouma fer diri koko pou manz ar pwason griye.
Nyar-Kanyada instruis siajn genepojn fari molan ugali por manĝi kun stufaĵo. Ŝi montris al ili kiel fari kokosan rizon por manĝi kun rostitaj fiŝoj.
Enn gramatin, Odongo finn amenn vas so granmer manz lerb. Zot finn al dan laferm enn vwazin. Fermie-la ti ankoler avek Odongo. Li finn menas zot : li’nn dir ki li pou ramas bann vas-la akoz zot finn manz so bann rekolt. Depi sa zour-la, ti garson la finn fer an-sort ki bann vas-la pa koz okenn problem.
Unun matenon, Odongo prenis la bovinojn de sia avino por paŝti. Ili kuris sur la bienon de najbaro. La kamparano koleris kontraŭ Odongo. Li minacis posedi la bovinojn pro manĝado de siajn rikoltojn. Post tiu tago, la knabo certigis, ke la bovinoj ne faris problemojn denove.
Enn lot zour, bann zanfan finn al bazar avek Nyar-Kanyada. Li ti ena enn stenn pou vann legim, disik ek savon. Apiyo ti kontan donn bann kliyan pri lartik.
En alia tago, la infanoj iris al la bazaro kun Nyar-Kanyada. Ŝi havis budon por vendi legomojn, sukeron kaj sapon. Apiyo ŝatis diri al klientoj la prezon de varoj. Odongo pakus tion, kion aĉetis la klientoj.
Ler ariv lafin lazourne, zot finn bwar dite ansam. Zot finn ed zot granmer kont kas ki li finn gagne.
Je la fino de la tago ili kune trinkis chai-teon. Ili helpis avinon kalkuli la monon, kiun ŝi gajnis.
Vakans finn terminn tro vit e bann zanfan ti pe bizin retourn anvil. Nyar-Kanyada finn donn Odongo enn kasket ek Apiyo enn palto. Li finn ramas manze pou zot vwayaz retour.
Sed tro baldaŭ finiĝis la ferioj kaj la infanoj devis reiri al la urbo. Nyar-Kanyada donis al Odongo ĉapon kaj al Apiyo puloveron. Ŝi pakis manĝaĵojn por ilia vojaĝo.
Kan zot papa finn vinn sers zot, bann-la pa ti pe le ale. Bann zanfan finn sipliy Nyar-Kanyada vinn avek zot anvil. Li fer enn sourir ek li dir, « Mo tro vie pou al anvil. Mo pou atann zot kan zot pou retourn dan mo vilaz. »
Kiam ilia patro venis por venigi ilin, ili ne volis foriri. La infanoj petegis Nyar-Kanyadan, ke li iru kun ili al la urbo. Ŝi ridetis kaj diris: “Mi estas tro maljuna por la urbo. Mi atendos, ke vi revenu al mia vilaĝo.”
Odongo ek Apiyo finn anbras li for ek finn dir li orevwar.
Odongo kaj Apiyo ambaŭ brakumis ŝin forte kaj adiaŭis.
Kan Odongo ek Apiyo finn retourn lekol, zot finn rakont zot bann kamarad kouma lavi dan vilaz ete. Ena zanfan ti pe krwar ki lavi anvil ti bon. Bann lezot ti dan lopinion ki lavi vilaz meyer. Me sirtou, zot tou ti tom dakor pou dir ki Odongo ek Apiyo ti ena enn granmer extraordiner !
Kiam Odongo kaj Apiyo reiris al la lernejo, ili rakontis al siaj amikoj pri la vivo en la vilaĝo. Iuj infanoj sentis, ke la vivo en la urbo estas bona. Aliaj opiniis, ke la vilaĝo estas pli bona. Sed ĉefe ĉiuj konsentis, ke Odongo kaj Apiyo havas mirindan avinon!
Verkita de: Violet Otieno
Ilustrita de: Catherine Groenewald
Tradukita de: Shameem Oozeerally & MIE French Students
Violet Otieno
Catherine Groenewald
Shameem Oozeerally & MIE French Students
kreola (maŭrica)
4-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
