Enn zour, Poul ek Leg ti kamarad. Zot ti pe viv an pe avek tou lezot zwazo. Okenn parmi zot pa ti konn anvole.
Iam Kokino kaj Aglo estis amikoj. Ili vivis en paco kun ĉiuj aliaj birdoj. Neniu el ili sciis flugi.
Enn zour, finn ena enn lafaminn dan pei. Leg finn bizin marse al bien lwin pou trouv nouritir.Li’nn retourne bien fatige. « Bizin ena enn fason pli sinp pou vwayaze » Leg finn dir.
Iun tagon regis malsato en la lando. Aglo devis paŝi tre malproksimen por trovi manĝaĵon. Ŝi revenis tre laca. “Devas esti pli facila maniero vojaĝi!” diris Aglo.
Apre enn bon somey dan lanwit, Poul inn gagn enn lide zeni. Li’nn koumans ramas bann plim ki’nn tonbe depi lekor so bann kamarad zwazo. « Koud zot lao ansam avek nou bann plim, » li’nn dir. « Kitfwa sa pou kapav rann nou vwayaz pli sinp. »
Post bona dormo Kokino havis brilan ideon. Ŝi komencis kolekti la falintajn plumojn el ĉiuj siaj birdaj amikoj. “Ni kudru ilin kunen super niaj propraj plumoj,” ŝi diris. “Eble tio faros vojaĝi pli facila afero.”
Leg tousel ti ena enn zegwi dan antie vilaz, alor limem li’nn koumans koud an premie. Li’nn fabrik enn zoli per lezel e li’nn anvol pli lao ki Poul. Poul finn pran zegwi prete me li’nn fatige koud. Li’nn kit zegwi lor larmwar e li’nn al dan lakwizinn pou prepar nouritir pou so bann zanfan.
Aglo estis la sola en la vilaĝo kun kudrilo, do ŝi komencis kudri unue. Ŝi faris al si paron da belaj flugiloj kaj flugis alta super Kokino. Kokino prunteprenis la kudrilon, sed ŝi baldaŭ laciĝis pri kudrado. Ŝi lasis la kudrilon sur la ŝranko kaj iris en la kuirejon por prepari manĝaĵon por siaj infanoj.
Me lezot zwazo finn trouv Leg anvole. Zot finn demann Poul zegwi prete pou ki zot kapav fer bann lezel zot ousi. Biento ti ena bann zwazo ki ti pe anvole dan lesiel.
Sed la aliaj birdoj vidis Aglon flugi for. Ili petis Kokinon prunti al ili la kudrilon por fari flugilojn ankaŭ por ili mem. Baldaŭ birdoj flugis ĉie supre en la ĉielo.
Kan dernie zwazo finn retourn zegwi ki zot ti pran prete la, Poul pa ti la. Alor, so bann zanfan finn pran zegwi e zot finn koumans zwe avek sa. Kan zot finn fatige avek sa zwe-la, zot finn les zegwi-la dan disab.
Kiam la lasta birdo redonis la pruntitan kudrilon, Kokino ne estis tie. Do ŝiaj infanoj prenis la kudrilon kaj ekludis kun ĝi. Kiam ili laciĝis pri la ludo, ili lasis la kudrilon en la sablo.
Plitar dan sa lapremidi-la,Leg finn revini. Li’nn demann zegwi-la pou ki li kapav redres so bann plim ki’nn defer pandan so vwayaz. Poul finn zet enn koudey lor larmwar. Li’nn get dan lakwizinn. Li’nn get dan lakour. Me li pa’nn trouv zegwi okenn par.
Poste tiun posttagmezon, Aglo revenis. Ŝi petis la kudrilon por ripari iujn plumojn kiuj malfiksiĝis sur ŝia vojaĝo. Kokino rigardis la ŝrankon. Ŝi rigardis en la kuirejon. Ŝi rigardis en la korton. Sed la kudrilo troviĝis nenie.
« Donn mwa ankor enn zour » Poul finn sipliye Leg. « Answit, to pou kapav repar to lezel e anvole pou al rod nouritir ankor enn fwa » « Zis ankor enn zour » Leg inn dir. « Si to pa pe trouv zegwi-la, to pou bizin donn mwa enn to bann pousin kouma peman. »
“Nur donu al mi tagon,” Kokino petegis Aglon. “Tiam vi povos ripari vian flugilon kaj flugi por akiri manĝaĵon denove.” “Nur unu tagon pli,” diris Aglo. “Se vi ne trovos la kudrilon, vi devos doni al mi unu el viaj idoj kiel pagon.”
Kan Leg finn arive lot zour, li’nn trouv Poul pe grat disab, me pa ti ena zegwi. Alor, Leg finn dessan bien vit ek finn trap enn bann pousin pou amenn avek li. Apre sa,sak fwa ki Leg paret, li trouv Poul pe grat disab pou sey trouv zegwi.
Kiam Aglo venis la venontan tagon, ŝi trovis Kokinon skrapantan en la sablo, sed neniu kudrilo. Do Aglo flugis tre rapide kaj kaptis unu el la idoj. Ŝi forportis ĝin. Ĉiam post tiam, kiam ajn Aglo aperas, ŝi trovas Kokinon skrapantan en la sablo por la kudrilo.
Kouma Leg so lonbraz paret lor later, Poul averti so bann pousin « Sorti depi lor sa terin sek la ! » E zot ti pe reponn : « Nou pa bann inbesil, nou pou sove ! »
Kiam la ombro de la flugilo de Aglo falas sur la kampo, Kokino avertas siajn idojn. “Eliru el la nuda kaj seka tereno.” Kaj ili respondas, “Ni ne estas malsaĝuloj. Ni kuros.”
Verkita de: Ann Nduku
Ilustrita de: Wiehan de Jager
Tradukita de: Shameem Oozeerally & MIE French Students
Ann Nduku
Wiehan de Jager
Shameem Oozeerally & MIE French Students
kreola (maŭrica)
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
