Antaŭ longa tempo tri knabinoj eliris por kolekti brullignon.
Zot in desann larivier pou al naze sa zour-la parski ti pe fer extraso. Zot inn zwe, naze ek zet delo lor zot kamarad.
Varmegis, do ili iris malsupren al la rivero por naĝi. Ili ludis kaj ŝprucis kaj naĝis en la akvo.
Enn kout zot inn realize ki ti fini tar. Zot inn degaze retourn dan vilaz.
Subite ili ekkonsciis ke estas jam malfrue. Ili rapidis hejmen al la vilaĝo.
Kan inn arriv pre ar zot lakaz, Nozibele inn met so lame lor so likou. Li ti’nn bliye so lasenn ! « Silteple vinn avek mwa. » Li finn sipliy so bann kamarad. Me so bann kamarad inn dir ki ti tro tar.
Kiam ili preskaŭ alvenis hejmen, Nozibele metis sian manon sur la kolon. Ŝia kolĉeno estis forgesita! “Mi petas, revenu kun mi!” ŝi petis siajn amikojn. Sed ŝiaj amikoj diris ke estis jam tro malfrue.
Lerla Nozibele inn retourn larivier tousel. Li’nn trouv so lasenn ek li finn degaze retourn lakaz. Me li finn perdi dan nwar.
Do Nozibele reiris sola al la rivero. Ŝi trovis la kolĉenon kaj rapidis hejmen. Sed ŝi perdiĝis en la mallumo.
Depi lwin li finn trouv lalimier depi enn kabann. Li finn degaze al kot laport-la pou tape.
Malproksime ŝi vidis lumon el kabano. Ŝi rapidis al ĝi kaj frapis je la pordo.
Li finn gagn sok kan se enn lisien ki finn ouver laport ek finn demann li, « ki to le ? » « Mofinn perdi ek mo bizin enn landrwa pou dormi, » Nozibele dir. « Rantre sinon mo pou mord twa ! » lisien-la dir. Lerla Nozibele inn rantre.
Surprize al ŝi, hundo malfermis la pordon kaj diris, “Kion vi volas?” “Mi perdiĝas kaj bezonas lokon por dormi,” diris Nozibele. “Eniru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele eniris.
Apre lisien-la dir, « ferenn zafer pou mo manze ! » « Me zame mo finn kwi pou enn lisien avan, » li finn reponn. « Kwi sinon mo pou mord twa ! » lisien-la dir. Alor, Nozibele prepar manze pou lisien-la.
Tiam la hundo diris, “Kuiru por mi!” “Sed mi neniam kuiris por hundo antaŭe,” ŝi respondis. “Kuiru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele kuiris iom da manĝaĵo por la hundo.
Apre lisien-la dir, « aranz lili pou mwa ! » Nozibele reponn, « zame mo finn aranz lili enn lisien. » « Aranz lili-la, sinon mo mord toi ! » lisien-la dir. Alor Nozibele aranz lili-la.
Tiam la hundo diris, “Ordigu la liton por mi!” Nozibele respondis, “Mi neniam ordigis liton por hundo.” “Ordigu la liton, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele ordigis la liton.
Toulezour li ti bizin kwi, ek pas balie ek lave pou lisien-la. Enn zour, lisien-la dir, « Nozibele, zordi mo ena pou rann vizit mo bann kamarad. Balie lakaz, kwi manze ek lav mo bann zafer avan ki mo vini. »
Ĉiutage ŝi devis kuiri kaj balai kaj lavi por la hundo. Tiam, iun tagon, la hundo diris, “Nozibele, hodiaŭ mi devas viziti iujn amikojn. Balau la domon, kuiru la manĝaĵon kaj lavu miajn vestaĵojn antaŭ ol mi revenos.”
Kouma lisien-la finn ale, Nozible pran trwa seve depi so latet. Li met enn anba lili, enn deryer laport ek enn dan kraal. Apre li galoupe pli vit ki li kapav pou li retourn lakaz.
Tuj kiam la hundo foriris, Nozibele prenis tri harojn de sia kapo. Ŝi metis unu haron sub la liton, unu malantaŭ la pordon kaj unu en la ĉirkaŭbarejon. Tiam ŝi kuris hejmen laŭeble plej rapide.
Kan lisien-la retourne, li rod Nozibele. « Nozibele, kot to ete ? » li kriye. « Mo isi, anba lili, » premie seve-la dir. « Mo isi, deryer laport, » deziem seve-la dir. « Mo isi, dan kraal, » trwaziem seve-la dir.
Kiam la hundo revenis, li serĉis Nozibele. “Nozibele, kie vi estas?” li kriis. “Mi estas ĉi tie, sub la lito,” diris la unua haro. “Mi estas ĉi tie, malantaŭ la pordo,” diris la dua haro. “Mi estas ĉi tie, en la ĉirkaŭbarejo,” diris la tria haro.
Lerla lisien-la kone ki Nozibele finn tronp li. Li finn galoup-galoupe ziska vilaz. Me bann frer Nozibele ti pe atann li avek bann gro baton. Lisien-la finn fer demi tour ek finn sove ek pa finn trouv li depi sa zour-la.
Tiam ekkonsciis la hundo ke Nozibele trompis lin. Do li kuris kaj kuris la tutan vojon al la vilaĝo. Sed la fratoj de Nozibele atendis tie kun grandaj bastonoj. La hundo turnis sin kaj forkuris, kaj poste ĝi ne revidiĝis.
Verkita de: Tessa Welch
Ilustrita de: Wiehan de Jager
Tradukita de: Shameem Oozeerally & MIE French Students
Tessa Welch
Wiehan de Jager
Shameem Oozeerally & MIE French Students
kreola (maŭrica)
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
