Kan mama Simbegwire finn mor, li ti bien tris. So papa finn sey tou so posib pou pran swin so tifi. Dousman dousman, zot finn aprann kouma pou santi zot ere san mama Simbegwire. Sak gramatin, zot asize et diskit zot prosin lazourne. Sak swar, zot kwi manze ansam. Apre ki li fini lav lasiet, papa Simbegwire ed li fer so bann devwar.
Kiam la patrino de Simbegwire mortis, ŝi ege malĝojis. La patro de Simbegwire faris laŭeble plej bone por varti sian filinon. Malrapide ili eklernis kiel denove senti sin feliĉaj, sen la patrino de Simbegwire. Ĉiumatene ili sidiĝis kaj parolis pri la venonta tago. Ĉiuvespere ili kune preparis vespermanĝon. Post kiam ili lavis la manĝilaron, la patro de Simbegwire helpis ŝin fari sian hejmtaskon.
Enn zour, papa Simbegwire finn retourn lakaz pli tar ki dabitid. Li kriye : « kot twa mo baba ? » Simbegwire galoupe al get so papa. Li aret enn sel kou kan li’nn trouv li trap lame enn madam. Li dir avek enn sourir « mo’nn anvi prezant twa enn dimoun spesial, mo baba. Anita. »
Iun tagon, la patro de Simbegwire malfrue revenis hejmen. “Kie vi estas, mia infano?” li vokis. Simbegwire kuris al sia patro. Ŝi haltis senmove, kiam ŝi vidis ke li tenas la manon de iu virino. “Mi volas, ke vi renkontu iun specialan, mia infano. Jen Anita,” li diris ridete.
« Bonzour Simbegwire, » Anita dir « to papa inn koz boukou lor twa ». Me li pa ti pe riye e li pa finn donn Simbegwire lame. Papa Simbegwire ti kontan ek eksite. Li dir ki zot tou le trwa pou viv ensam ek zot pou ena enn bon lavi. Li dir « mo baba, mo espere to pou aksepte Anita kouma to mama. »
“Saluton Simbegwire, via patro diris multe al mi pri vi,” diris Anita. Sed ŝi nek ridetis, nek prenis la manon de la knabino. La patro de Simbegwire ĝojis kaj ekscitiĝis. Li parolis pri la estonteco, kiam ili tri kune vivos, kaj kiel bona estos ilia vivo. “Mia infano, mi esperas ke vi akceptos Anita kiel patrinon,” li diris.
Lavi Simbegwire koumans sanze. Li pa ti ena letan pou asize ek so papa gramatin. Anita ti pe donn li telman louvraz ki li ti fatige pou fer so devwar aswar. Li ti pe al dormi direk apre ki li ti fini manze. So sel rekonfor ti dra kouler-kouler ki so mama ti fer pou li. Papa Simbegwire pa ti pe remarke ki so tifi ti malerez.
La vivo de Simbegwire ŝanĝiĝis. Ŝi ne plu havis tempon por sidi matene kun sia patro. Anita donis tiom da hejmtaskoj al ŝi, ke ŝi estis tro laca por fari siajn lernejajn taskojn vespere. Post la vespermanĝo ŝi tuj enlitiĝis. Ŝia sola konsolo estis ŝia kolora lankovrilo, kiun ŝia patrino donis al ŝi. La patro de Simbegwire ŝajne ne rimarkis, ke lia filino malĝojas.
Apres plizier mwa, papa Simbegwire dir ki li pou parti pou enn bon moman. Li dir : « mo bizin vwayaze pou mo travay, me mo kone zot pou okip zot kamarad bien. » Figir Simbegwire sanze me so papa pa ti remarke. Anita pa dir nanye. Li pa ti kontan li si.
Post kelkaj monatoj la patro de Simbegwire diris al ili ke li foriros iom da tempo. “Mi devas vojaĝi por mia laboro,” li diris. “Sed mi scias ke vi ambaŭ prizorgos unu la alian.” La vizaĝo de Simbegwire malridetis, sed ŝia patro ne rimarkis pri tio. Anita nenion diris. Ankaŭ ŝi ne ĝojis.
Bann zafer koumanse vinn pir pu Simbegwire. Si li pa ti fini louvraz ouswa si li ti plengne, Anita ti pe bat li. Pou dine madaml-la ti p manz preske tou manze e Simbegwire pa ti pe gagn nanye. Toule swar, Simbegwire ti pe dormi an larm dan dra so mama.
La situacio malboniĝis por Simbegwire. Se ŝi ne finfaris siajn taskojn, aŭ ŝi plendis iomete, Anita batis ŝin. Kaj dum la vespermanĝo, la virino manĝis la plejparton de la manĝaĵo, lasante nur kelkajn restaĵojn por Simbegwire. Ĉiuvespere Simbegwire ploris, ĝis ŝi ekdormis, brakumanta la lankovrilon de sia patrino.
Enn gramatin, Simbegwire finn gagn tar pou leve depi lor so lili. « Pares ! » so mama kriye. Li tir Simbegwire lor so lili. Kouvertir presie la may ar enn koulou ek desir an de.
Iun matenon Simbegwire malfrue ellitiĝis. “Vi estas pigrulino!” Anita kriis. Ŝi eltiris Simbegwire el la lito. La valora lankovrilo kroĉiĝis sur najlo kaj duoniĝis.
Simbegwire ti bien boulverse. Li’nn desid pou sove depi kot li. Li’nn pran enn bann bout kouvertir so mama, inpe manze ek li finn kit lakaz. Li’nn swiv sime ki so papa ti pran.
Simbegwire malĝojegis. Ŝi decidis forkuri de sia hejmo. Ŝi prenis la pecojn de la lankovrilo de sia patrino, pakis iom da manĝaĵo kaj foriris el la domo. Ŝi sekvis la vojon, kiun prenis ŝia patro.
Kan finn ariv aswar, li’nn mont lor enn gran pie pre kot enn rwiso ek li’nn fer enn lili pou limem dan bann brans. Kan li ti pe al dormi, li sante, « Mama, mama, mama, to’nn kit mwa. To’nn kit mwa e to pa’nn retourne zame. Papa nepli kontan mwa. Mama, kan to pou revini ? To’nn kit mwa. »
Kiam vesperiĝis, ŝi surgrimpis altan arbon apud rivereto kaj pretigis liton por si mem en la branĉoj. Dormonte, ŝi kantis, “Panjo, panjo, panjo, vi forlasis min. Vi forlasis min kaj neniam revenis. Paĉjo ne plu amas min. Panjo, kiam vi revenos? Vi forlasis min.”
Landemin gramatin, Simbegwire ti pe sant sante-la ankor. Kan bann madam finn ariv kot rwiso pou lav zot linz, zot finn tann sa sante tris ki ti pe sorti depi sa gran pie-la. Zot finn panse ki bann fey ki ti pe fer tapaz e zot inn kontign zot travay. Me enn dan sa bann madam-la finn ekout sante-la bien.
La sekvan tagon Simbegwire kantis la kanton denove. Kiam la virinoj venis por lavi siajn vestaĵojn en la rivereto, ili aŭdis la malfeliĉan kanton, kiu eliris de la alta arbo. Ili kredis, ke tio estas nur la vento, kiu susuras en la folioj, kaj daŭre faras sian laboron. Sed unu el la virinoj aŭskultis atente la kanton.
Sa madam-la finn get dan pie. Kan li’nn trouv tifi-la ek bann bout kouvertir tou kouler, li kriye : « Simbegwire, zanfan mo frer ! » Bann lezot madam-la aret lave ek finn ed Simbegwire pou depilor sa pie-la. So matant anbras li ek esey rekonfort li.
Tiu virino suprenrigardis en la arbon. Kiam ŝi vidis la knabinon kaj la pecojn de la kolora lankovrilo, ŝi ekkriis, “Simbegwire, infano de mia frato!” La aliaj virinoj haltigis la lavadon kaj helpis Simbegwire grimpi malsupren el la arbo. Ŝia onklino brakumis la knabineton kaj klopodis konsoli ŝin.
Simbegwire so matant finn amenn li kot li. Li’nn donn Simbegwire enn repa so ek li’nn fer li dormi avek molton so mama. Sa lanwit-la, Simbegwire inn plore inn dormi. Me so bann larm ti bann larm lazwa. Li ti kone ki so matant pou get li bien.
La onklino de Simbegwire portis la infanon al sia hejmo. Ŝi donis varman manĝaĵon kaj enlitigis ŝin per la kovrilo de ŝia patrino. Tiu nokto Simbegwire ploris, ĝis ŝi ekdormis. Sed tiuj estis larmoj de malŝarĝiĝo. Ŝi sciis, ke ŝia onklino vartos ŝin.
Kan Simbegwire so papa finn rant lakaz, li finn trouv so lasam vid. « Ki’nn arive, Anita ? » li’nn demande avek enn leker lour. Madam-la inn explik li ki Simbegwire inn kit lakaz. « Mo ti anvi li respekte moi, » li’nn dir. « Me kapav mo ti tro sever. » Simbegwire so papa finn kit lakaz ek finn al dan direksion rwiso. Linn kontinie ziska vilaz so ser pou gete si li’nn truv Simbegwire.
Kiam la patro de Simbegwire revenis hejmen, li trovis ke ŝia ĉambro estas malplena. “Kio okazis, Anita?” li demandis pezkore. La virino klarigis ke Simbegwire jam forkuris. “Mi nur volis ke ŝi respektu min,” ŝi diris. “Sed eble mi tro severis.” La patro de Simbegwire foriris el la domo kaj iris en la direkto de la rivereto. Li daŭre iris al la vilaĝo de sia fratino por sciiĝi, ĉu ŝi vidis Simbegwire.
Simbegwire ti pe zwe ek so bann kouzinn kan li’nn trouv so papa de lwin. Li ti pe per atansion li ankoler, alor li’nn galoupe li’nn al kasiet andan. Me so papa finn vinn get li ek inn dir li, « Simbegwire, to’nn gagn enn mama parfe. Enn mama ki kontan twa ek ki konpran twa. Mo fier de twa ek mo kontan twa. » zot finn dakor ki Simbegwire pou res ek so matant osi lontan ki li anvi.
Simbegwire ludis kun siaj kuzoj, kiam ŝi vidis malproksime sian patron. Ŝi timis ke li eble koleras, do ŝi kuris en la domon por kaŝi sin. Sed ŝia patro iris al ŝi kaj diris, “Simbegwire, vi jam trovis perfektan patrinon por vi mem. Iu, kiu amas vin kaj komprenas vin. Mi fieras pri vi kaj mi amas vin.” Ili konsentis ke Simbegwire restu kun sia onklino tiom longe, kiom ŝi volos.
So papa ti pe vizit li toule zur. Finalman, li’nn vinn ek Anita. Li’nn pran Simbegwire so lame dan so lame. « Sori tipti, mo ti ena tor, » li’nn plore. « Eski to pou donn mwa ankor enn sans ? » Simbegwire finn examinn so papa ek so regar trakase. Lerla li’nn fer enn pa dousman an-avan ek li’nn may Anita.
Lia patro vizitis ŝin ĉiutage. Fine li venis kune kun Anita. Ŝi etendis sin kaj prenis la manon de Simbegwire. “Mi tre bedaŭras, mia etulo, mi eraris,” ŝi kriis. “Ĉu vi jam permesos min reprovi?” Simbegwire rigardis sian patron kaj lian maltrankvilan vizaĝon. Tiam ŝi paŝis malrapide antaŭen kaj ĉirkaŭbrakis Anita.
Semenn answit, Anita finn invit Simbegwire, so bann kouzinn ek so matant pou manze kot li. Bel fet ! Anita inn kwi tou manze ki Simbegwire kontan manze ek zot tou inn manze ziska ki zot inn plin. Answit, bann zanfan finn zwe tandi ki bann adilt ti pe koze. Simbegwire ti pe santi li zwaye ek brav. Li’nn deside ki biento, bien vit, li pou retourn kot li pu viv ek so papa ek so mama belmer.
La sekvan semajnon Anita invitis Simbegwire, kune kun ŝiaj kuzoj kaj onklino, al la domo por manĝi. Kia manĝego ĝi estis! Anita pretigis ĉiujn el la plej amataj manĝaĵoj de Simbegwire, kaj ĉiuj manĝis ĝis sato. Poste la infanoj ludis, dum la plenkreskuloj diskutis. Simbegwire sentis sin feliĉa kaj kuraĝa. Ŝi decidis ke post nelonge ŝi revenos hejmen por vivi kune kun sia patro kaj duonpatrino.
Verkita de: Rukia Nantale
Ilustrita de: Benjamin Mitchley
Tradukita de: Shameem Oozeerally & MIE French Students
Rukia Nantale
Benjamin Mitchley
Shameem Oozeerally & MIE French Students
kreola (maŭrica)
5-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
