Estis knabineto kiu unue vidis la misteran formon en la malproksimo.
그 모습이 가까이 다가올때, 소녀는 그 모습이 임신한 여성이라는 것을 깨달았어요.
Kiam la formo proksimiĝis, ŝi vidis ke ĝi estas tre graveda virino.
부끄럽지만 용기를 내어, 소녀는 그 임신한 여성에게 다가갔어요. “그녀를 이곳에 머무르게 해야겠다,” 소녀의 마을 사람들이 결정했어요. “우리는 그녀와 그녀의 아이를 안전하게 보살펴야해.”
Sinĝena sed kuraĝa, la knabineto proksimiĝis al la virino. “Ni devas teni ŝin kun ni,” la popolo de la knabineto decidis. “Ni gardos ŝin kaj ŝian infanon sekure.”
그 아기는 태어나기 직전 이였어요. “힘줘!” “이불을 가져와!” “물!” “힘을 더줘요!!”
La infano baldaŭ ekvenis. “Puŝu!” “Alportu kovrilojn!” “Akvo!” “Puuuuuŝŝŝŝŝuuu!!!”
그러나 그들이 그 아기를 보았을때, 모두가 놀라 뒤로 물러났어요. “당나귀?!”
Sed kiam ili vidis la infaneton, ĉiuj saltis malantaŭen ŝokite. “Azeno?!”
모두들 다투기 시작했어요. “우리는 그 어미와 아기를 안전하게 보살피겠다고 했어, 그러니 그렇게 할거야.” 누군가가 얘기했어요. 하지만 다른 사람들은 “하지만 저들이 불행을 가지고 올거야!” 라고 말했어요.
Ĉiuj ekdisputis. “Ni diris ke ni gardus la patrinon kaj la infanon sekure, kaj tion ni faros,” diris iuj. “Sed ili alportos al ni malbonŝancon!” diris aliuloj.
그래서 그 여성은 다시 혼자가 되었어요. 그녀는 이 이상한 애기를 어떻게 해야할 지 고민했어요. 그녀는 자기자신을 어떻게 해야할지도 고민했어요.
Kaj tiel la virino trovis sin sola denove. Ŝi demandis sin, kion ŝi faru kun tiu stranga infano. Ŝi demandis sin, kion ŝi faru kun si mem.
하지만 그녀는 그 당나귀 새끼가 자기 아이라는 것을 인정하고 그녀또한 그 아이의 엄마라는 것을 인정했어요.
Sed finfine ŝi devis akcepti ke li estas ŝia infano kaj ŝi estas lia patrino.
만약 그 아이가 작은 상태로 머물러 있었다면 모든 것이 달라졌을 거에요. 하지만 그 당나귀 아이는 무럭 무럭 자라서 더이상 어머니의 등에 엎히지 못했어요. 그리고 엄청난 노력에도 사람처럼 행동하지 못했어요. 그의 엄마는 자주 피곤하고 속상해 했어요. 가끔씩은 당나귀 아이에게 동물이 해야 할일을 시키곤 했어요.
Nu, se la infano restis same malgranda, ĉio eble okazus alie. Sed la azeninfano grandiĝis kaj grandiĝis, ĝis li ne plu trovisi lokon sur la dorso de sia patrino. Kaj kiom ajn li klopodis, li ne povis konduti sin kiel homo. Lia patrino estis ofte laca kaj ĉagrenita. Iufoje ŝi devigis lin fari bestan laboron.
당나귀의 마음속에 헷갈림과 분노가 쌓여갔어요. 그는 이것도 못했고, 저것도 못했고, 이렇게 되면 안됐고 또 저렇게 되면 안됐어요. 어느날 당나귀는 너무 화가나서 그의 어머니를 발로 걷어 찼어요.
Konfuzo kaj kolero kreskiĝis en Azeno. Li ne faru ĉi tion kaj li ne faru tion ĉi. Li ne kondutu sin tiel kaj li ne kondutu sin tiel. Li tiel koleriĝis ke iutage li piedbatis sian patrinon al la tero.
당나귀는 너무 충격을 받아서 아주 빠르게 아주 멀리 도망갔어요.
Azeno pleniĝis de honto. Li forkuris tiom malproksimen kaj tiom rapide kiom li povis
당나귀가 뛰는 것을 멈췄을때, 밤이 되었고 당나귀는 길을 잃었어요. “히하?” 그가 어둠에게 속삭이자 “히하?” 하고 에코가 들렸어요. 그는 혼자 였어요. 그는 쭈구려서 깊고 슬픈 잠에 들었어요.
Kiam li ĉesis kuri, estis jam nokto, kaj Azeno perdiĝis. “I-a?” li flustris al la mallumo. “I-a?” ĝi resonis al li. Li estis sola. Li buklis sin strikte en pilkoformo kaj eniris profundan kaj maltrankvilan dormadon.
당나귀가 잠에서 깨엇을때, 낯선 할아버지가 자기를 내려다 보고 있다는 것을 알았어요. 그는 그 할아버지의 눈을 보고 나서는 조금의 희망을 느꼈어요.
Azeno vekiĝis kaj vidis strangan maljunulon, kiu fikse rigardis lin desupre. Li rigardis en la okulojn de la maljunulo kaj eksentis iom da espero.
당나귀는 그 할아버지 곁에 있었고, 그 할아버지는 당나귀에게 살아 남는 법들을 배웠어요. 당나귀와 할아버지는 서로 듣고 배웠어요. 그들은 서로를 도왔고, 같이 웃었어요.
Azeno restis kun la maljunulo, kiu instruis lin pri multaj diversaj manieroj vivteni sin. Azeno aŭskultis kaj lernis, samkiel la maljunulo. Ili helpis unu la alian, kaj ili kune ridis.
어느 날 아침, 그 할아버지는 당나귀에게 자기를 산 꼭대기에 데려다 달라고 부탁했어요.
Iun matenon la maljunulo petis Azeno-n porti lin al montopinto.
아주 높은 구름들 사이에서 그들은 잠이 들었어요. 당나귀는 그의 어머니가 아파서 그를 부르는 꿈을 꾸었어요. 그리고 당나귀가 잠에서 깨엇을때…
Alte inter la nuboj ili dormiĝis. Azeno sonĝis, ke lia patrino malsanas kaj vokis lin. Kaj tiam li vekiĝis…
…그 구름들은 그 할아버지와 함께 사라졌어요.
… la nuboj estis malaperintaj, kune kun lia amiko, la maljunulo.
당나귀는 드디어 뭐를 해야할지 알았어요.
Azeno finfine sciis, kion fari.
당나귀는 그의 어머니를 찾았고, 그녀가 혼자서 괴로워 하고 있는 것을 보았어요. 당나귀와 그의 어머니는 서로를 오랫동안 바라봤어요. 그러고는 서로를 아주 꽉 안았어요.
Azeno trovis sian patrinon, solan kaj funebrantan sian perditan infanon. Ili fikse rigardis unu la alian longtempe. Kaj tiam forte brakumis unu la alian.
당나귀 아이와 그의 엄마는 함께 자랐고, 옆에서 같이 살아갈 많은 방법 들을 찾았어요. 천천히, 당나귀 아이와 그의 엄마 주변에 다른 가족들도 곁에 머물기 시작했어요.
La azeninfano kaj lia patrino kreskis kunen kaj trovis multajn manierojn vivi kune. Iom post iom aliaj familioj ekloĝis ĉirkaŭe.
