Wan maanin orli Vuusi grani kaal im, “Vuusi, du kyari da eg ya go a yu pierens yaad. Dem waan fi mek wahn big kiek fi yu sista wedn”.
Frue iun matenon la avino de Vusi vokis lin, “Vusi, bonvolu porti tiun ĉi ovon al viaj gepatroj. Ili volas fari grandan kukon por la edziniĝo de via fratino.”
Pan im wie go a im pierens, Vuusi bok op inna tuu bwaai pikni a pik fruut. Wan a di bwaai pikni dem grab di eg frahn Vuusi an fling it aafa wahn chrii. Di eg brok.
Survoje al siaj gepatroj Vusi renkontis du knabojn kiuj kolektis fruktojn. Unu el la knaboj ekprenis la ovon de Vusi kaj pafis ĝin al arbo. La ovo rompiĝis.
“A we yu du?” Vuusi baal out. “Da eg de a fi wahn kiek. Di kiek a fi mi sista wedn. Wa mi sista ago se ef shi no av no wedn kiek?”
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu ovo estis por kuko. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Kion diros mia fratino, se ne estos geedziĝa kuko?”
Di bwaai pikni did sari fi a tiiz Vuusi. “Wi kyaahn elp wid di kiek, bot si wahn waakin stik ya fi yu sista,” wan a dem se. Vuusi kantinyu pan im jorni.
La knaboj tre bedaŭris ke ili mokis Vusi. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen bastono por via fratino,” unu el ili diris. Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Pan di wie im bok op inna tuu man a bil a ous. “Wi kyan yuuz da chrang stik de?” wan a dem aks se. Bot di stik no chrang inof fi bil ous, an it brok.
Survoje li renkontis du virojn kiuj konstruis domon. “Ĉu ni povas uzi tiun fortan bastonon?” demandis unu el ili. Sed la bastono ne estis sufiĉe forta, kaj ĝi rompiĝis.
“A we yu du?” Vuusi baal out se. “Da stik de a did wahn prezent fi mi sista. Di fruut-pika gi mi di stik kaaz dem brok di eg fi di kiek. Di kiek a did fi mi sista wedn. Nou no eg no de-de, no kiek, an no prezent. Wa mi sista ago se?”
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi. “Tiu bastono estis donaco por mia fratino. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Di bilda dem did sari fi brok di stik. “Wi kyaahn elp wid di kiek, bot si som schraa ya fi yu sista,” wan a dem se. An den Vuusi kantinyu pan im jorni.
La konstruistoj tre bedaŭris ke ili rompis la bastonon. “Ni ne povas helpi pri la kuko, sed jen iom da tegmenta pajlo por via fratino,” diris unu el ili. Kaj do Vusi daŭrigis sian vojaĝon.
Pan di wie, Vuusi bok op inna wahn faama an wahn kou. “Da schraa de luk laik it ties nais, mi kyan ties it?” di kou se. Bot di schraa did ties so gud dat di kou nyam aaf aal a it.
Survoje Vusi renkontis bieniston kaj bovinon. “Kia bongusta pajlo, ĉu mi rajtas manĝeti iomete?” demandis la bovino. Sed la pajlo estis tiel bongusta, ke la bovino manĝis ĉiom!
“A we yu du?” Vuusi baal out se. “Da schraa de a did wahn prezent fi mi sista. Di bilda dem gi mi di schraa bikaaz dem brok di stik we di fruut-pika gi mi. Di fruut-pika gi mi di stik kaaz dem brok di eg fi mi sista kiek. Di kiek a did fi mi sista wedn. Nou no eg no de-de, no kiek, an no prezent. We mi sista a go se?”
“Kion vi faris?” ekkriis Vusi? “Tiu pajlo estis donaco por mia fratino. La konstruistoj donis la pajlon al mi, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis la bastonon al mi, ĉar ili rompis la ovon por la kuko de mia fratino. La kuko estis por la edziniĝo de mia fratino. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco. Kion diros mia fratino?”
Di kou did sari se shi did so krievn. Di faama agrii se di kou kuda go wid Vuusi az a prezent fi im sista. An so, Vuusi gwaan we im did a go.
La bovino tre bedaŭris ke ŝi tiel avidis. La bienisto konsentis ke la bovino iru kun Vusi kiel donaco por lia fratino. Kaj Vusi pluiris sur la vojo.
Bot di kou ron go bak tu di faama wen a dina taim. An Vuusi get laas pan im wie. Im riich liet-liet fi im sista wedn. Di ges dem did a nyam aredi.
Sed la bovino rekuris al la bienisto je horo vespermanĝa. Kaj Vusi perdiĝis dum sia vojaĝo. Li alvenis tre malfrue por la geedziĝo de sia fratino. La gastoj jam estis manĝantaj.
“A we mi a go du?” Vuusi baal out se. “Di kou we ron we a did wahn prezent, fi di schraa we di bilda dem gi mi. Di bilda dem gi mi di schraa bikaaz dem brok di stik we di fruut-pika dem gi mi. Di fruut-pika gi mi di stik bikaaz dem brok di eg fi di kiek. Di kiek a did fi di wedn. Nou no eg, no kiek, an no prezent.”
“Kion mi faru?” ekkriis Vusi. “La bovino kiu forkuris estis donaco, kompense pro la pajlo, kiun donis al mi la konstruistoj. La konstruistoj donis al mi la pajlon, ĉar ili rompis la bastonon de la fruktokolektistoj. La fruktokolektistoj donis al mi la bastonon, ĉar ili rompis la ovon por la kuko. La kuko estis por la geedziĝo. Nun estas neniu ovo, neniu kuko, kaj neniu donaco.”
Vuusi sista tingk fi a wail, den shi se, “Vuusi mi breda, mi no riili bizniz bout no prezent. Mi no iivn kier bout no kiek! Aal a wi de ya tugeda, an mi api. Nou, go put aan yu gud kluoz an mek wi selibriet tide!” An so, a dat Vuusi did du.
La fratino de Vusi pensis iomete, tiam ŝi diris, “Vusi, mia frato, ne vere gravas al mi la donacoj. Eĉ ne la kuko! Ni ĉiuj estas kune ĉi tie, do mi ĝojas. Nun surmetu viajn bonajn vestaĵojn, kaj ni festu tiun ĉi tagon!” Kaj do Vusi tion faris.
Nina Orange
Wiehan de Jager
Georgette McGlashen
kreola (jamajka)
4-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
