Wen Simbegwiere mada did ded, shi did sad-sad. Simbegwiere faada did du im bes fi tek kier a im daata. Likl bai likl, dem lorn fi fiil api agen, wid out Simbegwiere mada. Evri maanin dem siddong an taak bout di die infronta dem. Evri iivlin dem mek dina tugeda. Afta dem wash di pliet dem, Simbegwiere faada elp ar wid ar uomwok.
Kiam la patrino de Simbegwire mortis, ŝi ege malĝojis. La patro de Simbegwire faris laŭeble plej bone por varti sian filinon. Malrapide ili eklernis kiel denove senti sin feliĉaj, sen la patrino de Simbegwire. Ĉiumatene ili sidiĝis kaj parolis pri la venonta tago. Ĉiuvespere ili kune preparis vespermanĝon. Post kiam ili lavis la manĝilaron, la patro de Simbegwire helpis ŝin fari sian hejmtaskon.
Wan die Simbegwiere faada kom uom lieta dan yuuzhal. “We yu de mi pikni?” im kaal. Simbegwiere ron go to ar faada. Shi stap wan plies wen shi si se ar faada did a uol aan pan wahn uman an. “Mi waahn yu fi miit sumadi speshal, mi pikni. Dis a Aniita,” im se a smail.
Iun tagon, la patro de Simbegwire malfrue revenis hejmen. “Kie vi estas, mia infano?” li vokis. Simbegwire kuris al sia patro. Ŝi haltis senmove, kiam ŝi vidis ke li tenas la manon de iu virino. “Mi volas, ke vi renkontu iun specialan, mia infano. Jen Anita,” li diris ridete.
“Eluo Simbegwiere, yu faada tel mi uol iip bout yu,” Aniita se. Bot shi neva smail ar tek di pikni an. Simbegwiere faada did api an fiil gud bout we apm. Im did a taak bout di chrii a dem a liv tugeda, an ou gud dem laif wuda bi. “Mi pikni, mi uop yu wi tek Aniita fi yu mada,” im se.
“Saluton Simbegwire, via patro diris multe al mi pri vi,” diris Anita. Sed ŝi nek ridetis, nek prenis la manon de la knabino. La patro de Simbegwire ĝojis kaj ekscitiĝis. Li parolis pri la estonteco, kiam ili tri kune vivos, kaj kiel bona estos ilia vivo. “Mia infano, mi esperas ke vi akceptos Anita kiel patrinon,” li diris.
Simbegwiere laif chienj. Shi neva av no muor taim fi siddong wid ar faada inna di maanin dem. Aniita did gi ar so moch ous wok fi du dat shi did tuu taiyad fi du ar skuul wok inna di iivlin. Shi go schriet a ar bed afta dina. Ar ongl komfat a did di priti-priti blangkit we ar mada did gi ar. Simbegwiere faada neva siim fi nuotis se im daata did sad.
La vivo de Simbegwire ŝanĝiĝis. Ŝi ne plu havis tempon por sidi matene kun sia patro. Anita donis tiom da hejmtaskoj al ŝi, ke ŝi estis tro laca por fari siajn lernejajn taskojn vespere. Post la vespermanĝo ŝi tuj enlitiĝis. Ŝia sola konsolo estis ŝia kolora lankovrilo, kiun ŝia patrino donis al ŝi. La patro de Simbegwire ŝajne ne rimarkis, ke lia filino malĝojas.
Afta a kopl monts, Simbegwiere faada did tel dem se im wuda gaan we fram uom fi a wail. “Mi jab mek mi afi chravl,” im se. “Bot mi nuo se yu wi luk afta unu wananeda.” Simbegwiere fies did jrap, bot ar faada neva nuotis. Aniita neva se notn. Shi neva api naida.
Post kelkaj monatoj la patro de Simbegwire diris al ili ke li foriros iom da tempo. “Mi devas vojaĝi por mia laboro,” li diris. “Sed mi scias ke vi ambaŭ prizorgos unu la alian.” La vizaĝo de Simbegwire malridetis, sed ŝia patro ne rimarkis pri tio. Anita nenion diris. Ankaŭ ŝi ne ĝojis.
Tingz get wors fi Simbegwiere. Ef shi neva don ar ous wok, ar shi komplien, Aniita lik ar. An wen a dina taim, di uman nyam muos a di fuud, an lef likl bit fi Simbegwiere. Evri nait Simbegwiere baal til shi jrap asliip, a og op ar mada blangkit.
La situacio malboniĝis por Simbegwire. Se ŝi ne finfaris siajn taskojn, aŭ ŝi plendis iomete, Anita batis ŝin. Kaj dum la vespermanĝo, la virino manĝis la plejparton de la manĝaĵo, lasante nur kelkajn restaĵojn por Simbegwire. Ĉiuvespere Simbegwire ploris, ĝis ŝi ekdormis, brakumanta la lankovrilon de sia patrino.
Wan maanin, Simbegwiere did wiek op liet. “Yu liezi gyal pikni!” Aniita baal out. Shi jrag Simbegwiere aaf a di bed. Di speshal blangkit kech pan wahn niel, an tier inna tuu.
Iun matenon Simbegwire malfrue ellitiĝis. “Vi estas pigrulino!” Anita kriis. Ŝi eltiris Simbegwire el la lito. La valora lankovrilo kroĉiĝis sur najlo kaj duoniĝis.
Simbegwiere did wel opset. Shi mek op ar main fi ron we fram uom. Shi did tek di piisiz dem fram ar mada blangkit, pak op som fuud, an lef di ous. Shi tek di ruod we ar faada di tek.
Simbegwire malĝojegis. Ŝi decidis forkuri de sia hejmo. Ŝi prenis la pecojn de la lankovrilo de sia patrino, pakis iom da manĝaĵo kaj foriris el la domo. Ŝi sekvis la vojon, kiun prenis ŝia patro.
Wen iivlin kom, shi klaim go op inna wahn taal chrii nier wahn riva an mek a bed fi arself inna di lim dem. Az shi a jrap asliip, si did a sing: “Maama, maama, maama yu lef mi. Yu lef mi an neva kom bak. Papa no lov mi no muor. Mama, wen yu ago kom bak? Yu lef me.”
Kiam vesperiĝis, ŝi surgrimpis altan arbon apud rivereto kaj pretigis liton por si mem en la branĉoj. Dormonte, ŝi kantis, “Panjo, panjo, panjo, vi forlasis min. Vi forlasis min kaj neniam revenis. Paĉjo ne plu amas min. Panjo, kiam vi revenos? Vi forlasis min.”
Di neks maanin Simbegwiere did a sing di sang agen. Wen di uman dem did kom wash dem kluoz dem a di riva, dem did ier di sad sang a kom fram di taal chrii. Dem did tingk se a did onggl di briiz a bluo di liif dem, an did gwaan du dem wok. Bot wan a dem lisn gud-gud tu di sang.
La sekvan tagon Simbegwire kantis la kanton denove. Kiam la virinoj venis por lavi siajn vestaĵojn en la rivereto, ili aŭdis la malfeliĉan kanton, kiu eliris de la alta arbo. Ili kredis, ke tio estas nur la vento, kiu susuras en la folioj, kaj daŭre faras sian laboron. Sed unu el la virinoj aŭskultis atente la kanton.
Di uman did luk op inna di chrii. Wen shi si di gyal pikni an di piisiz a di priti-priti blangkit, shi baal, “Simbegwiere, mi breda pikni!” Di ada uman dem stap wash an elp Simbegwiere fi klaim dong outta di chrii. Ar anti og op di likl gyal pikni an chrai fi komfat ar.
Tiu virino suprenrigardis en la arbon. Kiam ŝi vidis la knabinon kaj la pecojn de la kolora lankovrilo, ŝi ekkriis, “Simbegwire, infano de mia frato!” La aliaj virinoj haltigis la lavadon kaj helpis Simbegwire grimpi malsupren el la arbo. Ŝia onklino brakumis la knabineton kaj klopodis konsoli ŝin.
Simbegwiere anti tek di pikni go a fi ar yaad. Shi did gi Simbegwiere waam fuud, an put ar fi sliip inna wan bed wid ar mada blangkit. Da nait de, Simbegwiere baal az shi a jrap asliip. Bot a did yai-waata kaaz shi fiil riliif. Shi nuo se dat ar anti wud a luk afta ar.
La onklino de Simbegwire portis la infanon al sia hejmo. Ŝi donis varman manĝaĵon kaj enlitigis ŝin per la kovrilo de ŝia patrino. Tiu nokto Simbegwire ploris, ĝis ŝi ekdormis. Sed tiuj estis larmoj de malŝarĝiĝo. Ŝi sciis, ke ŝia onklino vartos ŝin.
Wen Simbegwiere faada kom bak uom, im fain ar ruum emti. “A wa apm, Aniita?” im se wid a evi aat. Di uman tel im se Simbegwiere did ron we. “Mi did waahn ar fi rispek me,” shi se. “Bot miebi mi did tuu schrik pan ar.” Simbegwiere faada lef di ous an go inna di direkshan a di riva. Im kantinyuu go schriet a im sista vilij fi fain out ef shi did si Simbegwiere.
Kiam la patro de Simbegwire revenis hejmen, li trovis ke ŝia ĉambro estas malplena. “Kio okazis, Anita?” li demandis pezkore. La virino klarigis ke Simbegwire jam forkuris. “Mi nur volis ke ŝi respektu min,” ŝi diris. “Sed eble mi tro severis.” La patro de Simbegwire foriris el la domo kaj iris en la direkto de la rivereto. Li daŭre iris al la vilaĝo de sia fratino por sciiĝi, ĉu ŝi vidis Simbegwire.
Simbegwiere did a ramp wid ar kozn dem wen shi did si ar faada fram wie out. Shi did fried im mait a beks, so shi ron go inna di ous fi aid. Bot ar faada go tu ar se, “Simbegwiere, yu fain di porfek mada fi yuself. Wan uu lov yu an andastan yu. Mi proud a yu an mi lov yu.” Dem agrii se Simbegwiere wud a stie wid ar anti fi az lang az shi waahn.
Simbegwire ludis kun siaj kuzoj, kiam ŝi vidis malproksime sian patron. Ŝi timis ke li eble koleras, do ŝi kuris en la domon por kaŝi sin. Sed ŝia patro iris al ŝi kaj diris, “Simbegwire, vi jam trovis perfektan patrinon por vi mem. Iu, kiu amas vin kaj komprenas vin. Mi fieras pri vi kaj mi amas vin.” Ili konsentis ke Simbegwire restu kun sia onklino tiom longe, kiom ŝi volos.
Ar faada go luk fi ar evridie. Ivenshali, im did kom wid Aniita. Shi uol aan pan Simbegwiere an, “Mi sari-sari likl wan, mi did rang,” shi baal se. “Yu wi mek mi chrai agen?” Simbegwiere luk pan ar faada an im fies did luk kansorn. Den shi tek taim waak tuwaadz Aniita an og ar op.
Lia patro vizitis ŝin ĉiutage. Fine li venis kune kun Anita. Ŝi etendis sin kaj prenis la manon de Simbegwire. “Mi tre bedaŭras, mia etulo, mi eraris,” ŝi kriis. “Ĉu vi jam permesos min reprovi?” Simbegwire rigardis sian patron kaj lian maltrankvilan vizaĝon. Tiam ŝi paŝis malrapide antaŭen kaj ĉirkaŭbrakis Anita.
Di neks wiik, Aniita aks Simbegwiere an ar kozn dem an anti, fi kom a di yaad fi it fuud. Wat a fiis! Aniita mek aal a Simbegwiere fievarit fuud dem, an evribadi nyam so til dem beli ful. Den di pikni dem ramp miinwail di big piipl dem did a taak. Simbegwiere did fiil api an briev. Shi mek op ar main se suuhn-suuhn, shi wuda go bak uom fi liv wid ar faada an ar stepmada.
La sekvan semajnon Anita invitis Simbegwire, kune kun ŝiaj kuzoj kaj onklino, al la domo por manĝi. Kia manĝego ĝi estis! Anita pretigis ĉiujn el la plej amataj manĝaĵoj de Simbegwire, kaj ĉiuj manĝis ĝis sato. Poste la infanoj ludis, dum la plenkreskuloj diskutis. Simbegwire sentis sin feliĉa kaj kuraĝa. Ŝi decidis ke post nelonge ŝi revenos hejmen por vivi kune kun sia patro kaj duonpatrino.
Rukia Nantale
Benjamin Mitchley
Georgette McGlashen
kreola (jamajka)
5-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
