In un villaggio sulle colline del monte Kenya nel Africa dell’ Est, una bambina lavorava nei campi con sua madre. Il suo nome era Wangari.
En vilaĝo sur la deklivoj de la Monto Kenjo en Orienta Afriko, infanineto laboris en la kampoj kun sia patrino. Ŝia nomo estis Wangari.
Wangari adorava stare all’aria aperta. Nel suo orto di famiglia rompeva il terreno con il suo machete e schiacciava piccoli semini nel suo caldo suolo.
Wangari amis esti ekstere. En la manĝĝardeno de sia familio, ŝi disrompis la grundon per sia maĉeto. Ŝi premis semetojn en la varmetan teron.
Il suo momento preferito della giornata era subito dopo il tramonto. Quando diventava troppo buio per vedere le piante, Wangari sapeva che era ora di tornare a casa. Seguiva il sentiero tracciato attraverso i campi, attraversando i suoi fiumi.
Ŝia preferata horo de la tago estis tuj post la sunsubiro. Kiam la mallumo estis tro por vidi la plantojn, Wangari sciis ke venis la horo por hejmeniri. Ŝi sekvis the vojetojn tra la kampoj, trapasanta riverojn survoje.
Wangari era una ragazza intelligente e non vedeva l’ora di andare a scuola. Ma sua madre e suo padre volevano che rimanesse a casa ad aiutarli. Quando compì sette anni, suo fratello maggiore persuase i suoi genitori a lasciarla andare a scuola.
Wangari estis lerta infano kaj atendis senpacience studi lerneje. Sed ŝia patrino kaj patro volis ke ŝi restu hejmen por helpi ilin. Kiam ŝi estis sepjaraĝa, ŝia pli aĝa frato persvadis iliajn gepatrojn permesi ŝin eniri la lernejon.
Adorava imparare! Wangari imparava sempre di più con ogni libro che leggeva. Era così brava a scuola che la invitarono a studiare negli Stati Uniti d’America. Wangari era così emozionata. Voleva imparare di più sul mondo.
Ŝi ŝatis lerni! Wangari lernis pli kaj pli de ĉiu libro legita. Ŝi faris tiom bone lerneje ke ŝi estis invitita studi en Usono. Wangari estis ekcitita! Ŝi volis scii pli pri la mondo.
Nell’università americana, Wangari imparò tantissime cose nuove. Studiò le piante e come crescevano e si ricordò di come era cresciuta lei. Giocando con i suoi fratelli all’ombra degli alberi della bellissima foresta keniana.
En la Usona universitato Wanari lernis multajn novajn aferojn. Ŝi studis plantojn kaj kiel ili kreskas. Kaj ŝi memoris kiel ŝi kreskis: ludanta kun ŝiaj fratoj in la ombro de la arboj en la belaj Kenjaj arbaroj.
Più imparava, più realizzava quanto amasse la gente del Kenya. Voleva che loro fossero felici e liberi. Più imparava, più si ricordava della sua casa africana.
Ju pli ŝi lernis, des pli ŝi konstatis ke ŝi amis la homojn de Kenjo. Ŝi volis ke ili estu feliĉaj kaj liberaj. Ju pli ŝi lernis, des pli ŝi memoris sian Afrikan hejmon.
Quando finì gli studi, ritornò in Kenya, ma il suo paese era cambiato. Enormi aziende agricole si erano espanse per tutto il terreno. Le donne non avevano più legna per fare il fuoco da cucina. La gente era povera e i bambini avevano fame.
Kiam ŝi finis siajn studojn, ŝi revenis al Kenjo. Sed ŝia lando ŝanĝiĝis. Grandegaj bienoj etendis tra la lando. Hominoj ne havis lignon por fari kuirfajrojn. La homoj estis malriĉaj kaj la infanoj malsatis.
Wangari sapeva cosa fare. Insegnò alle donne come piantare alberi dai semi. Le donne vendettero gli alberi e usarono i soldi per prendersi cura delle loro famiglie. Le donne erano molto felici. Wangari le aveva aiutate a sentirsi forti e potenti.
Wangari sciis kion fari. Ŝi instruis la hominojn kiel kreskigi arbojn de semoj. La inoj vendis la arbojn kaj uzis la monon por prizorgi siajn familiojn. La hominoj estis tre feliĉaj. Wangari helpis ilin senti potenca kaj forta.
Con il passare del tempo, i nuovi alberi diventarono foreste e i fiumi ripresero a scorrere. Il messaggio di Wangari si espanse per tutta l’Africa. Oggi, milioni di alberi sono cresciuti dai semi di Wangari.
Dum tempo pasis, novaj arboj kreskis arbaren, kaj la riveroj reekfluis. La mesaĝo de Wangari disvastiĝis tra Afriko. Hodiaŭ, milionoj da arboj kreskis de la semoj de Wangari.
Wangari lavorò duramente. Gente di tutto il mondo riconobbe il suo lavoro e le diedero un premio famosissimo, chiamato Premio Nobel per la Pace. Era la prima donna africana a riceverne uno.
Wangari laboris diligente. Homoj ĉirkaŭ la mondo rimarkis, kaj donis al ŝi faman premion. Ĝi estas nomita la Pac-Premio de Nobel, kaj ŝi estis la unuan Afrikan hominon iam ricevi ĝin.
Wangari morì nel 2011, ma possiamo pensare a lei ogni volta che vediamo un bellissimo albero.
Wangari mortis en 2011, sed ni povas pensi pri ŝi ĉiufoje ke ni vidas belan arbon.
Nicola Rijsdijk
Maya Marshak
Laura Pighini
Sonia Pighini
itala
3-a nivelo
