Nan tan lontan, twa ti fi tal chache bwa nan yon rakbwa.
Antaŭ longa tempo tri knabinoj eliris por kolekti brullignon.
Te fè cho anpil jou sa a kidonk timoun yo desann nan rivyè a pou yal benyen. Yo jwe, yo voye dlo yonn so lòt, yo naje, yo amize yo nan dlo an.
Varmegis, do ili iris malsupren al la rivero por naĝi. Ili ludis kaj ŝprucis kaj naĝis en la akvo.
Briskeman, yo reyalize ke te kòmanse fè ta. Yo depeche yo tounen nan vilaj yo.
Subite ili ekkonsciis ke estas jam malfrue. Ili rapidis hejmen al la vilaĝo.
Lè yo prèske rive, Nozibèl pase men li nan kou li enpi li wè ke li te bliye chenn li! Li mande zanmi li yo “Tanpri tounen avè’m ‘!”. Men zanmi yo reponn ke li te twò ta.
Kiam ili preskaŭ alvenis hejmen, Nozibele metis sian manon sur la kolon. Ŝia kolĉeno estis forgesita! “Mi petas, revenu kun mi!” ŝi petis siajn amikojn. Sed ŝiaj amikoj diris ke estis jam tro malfrue.
Se konsa Nozibèl tounen larivyè a pou kont li. Li jwenn chenn li enpi li kouri pou’l ale lakay li. Men li pèdi nan mitan wout lan paske te fè nwa anpil.
Do Nozibele reiris sola al la rivero. Ŝi trovis la kolĉenon kaj rapidis hejmen. Sed ŝi perdiĝis en la mallumo.
Pi lwen, li wè yon ti limyè kap klere yon ajoupa. Li kouri nan direksyon an enpi li frape sou pòt la.
Malproksime ŝi vidis lumon el kabano. Ŝi rapidis al ĝi kaj frapis je la pordo.
Li pa janm sezi konsa lè li wè se te yon chen ki louvri pòt la. Chen an mande’l “Ki sa ou bezwen?” Mwen pèdi sou wout mwen, mwen bezwen yon kote pou’m dòmi”, “Antre oswa map mòde ou!” chen an di li. Se konsa, Nozibèl antre nan ajoupa a.
Surprize al ŝi, hundo malfermis la pordon kaj diris, “Kion vi volas?” “Mi perdiĝas kaj bezonas lokon por dormi,” diris Nozibele. “Eniru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele eniris.
Apre sa a, chen an di li “kwit yon manje pou mwen!” Nozibèl reponn “Men, mwen pa janm kwit manje pou chen” “Kwit oswa map mòde ou!”. Se konsa, Nozibèl kwit manje pou chen an.
Tiam la hundo diris, “Kuiru por mi!” “Sed mi neniam kuiris por hundo antaŭe,” ŝi respondis. “Kuiru, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele kuiris iom da manĝaĵo por la hundo.
Apre sa a, chen an di li “Fè kabann nan pou mwen!” Nozibèl reponn, “Mwen pa janm fè kabann pou chen.” “Fè kabann lan oswa map mòde ou!”. Se konsa, Nozibèl fè kabann pou chen an.
Tiam la hundo diris, “Ordigu la liton por mi!” Nozibele respondis, “Mi neniam ordigis liton por hundo.” “Ordigu la liton, alie mi mordos vin!” diris la hundo. Do Nozibele ordigis la liton.
Chak jou Nozibèl te gen pou’l kwit manje, pou’l bale, pou’l lave pou chen an. Yon jou, chen an di Nozibèl “Nozibèl, mwen gen pou’m al wè kèk zanmi. Bale kay la, kwit manje an enpi lave bagay yo anvan mwen tounen. ”
Ĉiutage ŝi devis kuiri kaj balai kaj lavi por la hundo. Tiam, iun tagon, la hundo diris, “Nozibele, hodiaŭ mi devas viziti iujn amikojn. Balau la domon, kuiru la manĝaĵon kaj lavu miajn vestaĵojn antaŭ ol mi revenos.”
Touswit kè chen an pati, Nozibèl pran twa cheve nan tèt li. Li mete yon grenn cheve anba kabann lan, yonn dèyè pòt la, ak yon nan chodyè a. Apre sa a, li kouri al lakay li.
Tuj kiam la hundo foriris, Nozibele prenis tri harojn de sia kapo. Ŝi metis unu haron sub la liton, unu malantaŭ la pordon kaj unu en la ĉirkaŭbarejon. Tiam ŝi kuris hejmen laŭeble plej rapide.
Lè chen an tounen li chache Nozibèl “Nozibèl, ki kote ou ye?” “Mwen isit anba kabann lan,” premye cheve a reponn. “Mwen isit dèyè pòt la,” dezyèm cheve an reponn. “Mwen isit nan chodyè a” twazyèm cheve an reponn.
Kiam la hundo revenis, li serĉis Nozibele. “Nozibele, kie vi estas?” li kriis. “Mi estas ĉi tie, sub la lito,” diris la unua haro. “Mi estas ĉi tie, malantaŭ la pordo,” diris la dua haro. “Mi estas ĉi tie, en la ĉirkaŭbarejo,” diris la tria haro.
Lè sa a, chen an konprann ke Nozibèl tap pase’l nan tenten. Chen an pran kouri jis li rive nan vilaj la. Men, frè Nozibèl tap tann li ak gwo baton nan men yo. Chen an kase tèt tounen epi yo pa janm wè li ankò.
Tiam ekkonsciis la hundo ke Nozibele trompis lin. Do li kuris kaj kuris la tutan vojon al la vilaĝo. Sed la fratoj de Nozibele atendis tie kun grandaj bastonoj. La hundo turnis sin kaj forkuris, kaj poste ĝi ne revidiĝis.
Verkita de: Tessa Welch
Ilustrita de: Wiehan de Jager
Tradukita de: ACE Haiti-University of Notre Dame USA
Tessa Welch
Wiehan de Jager
ACE Haiti-University of Notre Dame USA
kreola (haitia)
3-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
